Odunçuluqla həyatını qazanan bir şəxs vardı. Allaha qarşı qulluq "vəzifəsini" edərdi. Kimsənin turşuna, şirininə qarışmazdı.Bu zahid adamın olduğu kəndin yaxınında bir kənd daha vardı, onlar da dağda müqəddəs deyə qəbul etdikləri bir ağaca inanar , ondan mədəd gözləyərdilər.Odunçu, bir gün: «Bunların Allah deyə tapındıqları ağacı kəsib odun edim, bazarda sataraq çörək pulu qazanaram; həm də, bir qövmü Allaha üsyandan qurtarmış olaram» deyə düşünərək Allah rizası üçün ağacı kəsməyə qərar verdi.Dağa doğru gedərkən qarşısına əcaib sifətli murdar bir adam çıxaraq hara getdiyini soruşdu. Odunçu: