Özümə yenə deyirəm ki...

Qeydiyyat Şifrənin bərpası

Qadınla.Com

Tarix: 18-03-2014, 01:00

Müəllif: Pure Love

Şərhlər: 6

Baxılıb: 2 381

Bölmə: Qadın və Cəmiyyət / Qadın və Din

Səs ver:

(səs: 1)

Özümə yenə deyirəm ki...

"Ta, Sənin inayətin (yardımın), acizlik və zəifliyimə mərhəmətən əlimi tutsun. Həm, ta Sənin rəhmətin, fəqr və ehtiyacıma şəfqət edib mənə istinadgâh (dayaq) ola bilsin, öz qapısını mənə açsın."

Allah istəməsə nə bir müsibətlə baş edə, nə də özüm üçün bir yaxşılığa güc yetirə bilmərəm. Onun rəhmətinə, şəfqət və mərhəmətinə möhtacam. Başqalarına yaxşılıqları tövsiyə edərkən özünü unudanlardan olmamaq üçün, əvvəl nəfsimi islah etmək üçün özümə belə deyirəm...

Sən möhtacsan, acizsən. Heç bir şeyə ehtiyacı olmayan sonsuz güc sahibi Rəbbinə tərəf dön dua et... Dua etməyinə icazə vermişsə, mütləq qəbulunu də murad etmişdir...

Sonu gözləyərkən səbrini... Nəticəyə şahid olduğunda da şükrünü əlavə et...

Özümə deyirəm ki...

Təvəkkül və təfəkkür; hər ikisi də ürəyini Rəbbinə bağlar. Təvəkkül və təfəkkür etdikcə şükr et ki; artsın. Dahasını istə; dua et ki, davamı gəlsin....

Özümə deyirəm ki, Mövlana kimi...

"Qapı açılır, Sən yetər ki vurmağı bil! Nə vaxt? Bilə bilmərəm! Yetər ki o qapıda dayanmağı bil! Oğurlanan hər qapı dərhal açılsaydı, ümidin, səbrin və istəyin dərəcəsi anlaşılmazdı. "

Necə açılar bağlı qapılar yaxşı? Allaha xalisanə təslim olaraq, təvəkkül edərək, səbr edərək, ümidvar olaraq, sığınıb dua edərək. Rəbbinlə arandakı yaxın əlaqə, qaranlıqlarda nəfəssiz qalmaqdan qoruyur səni. Ondan uzaq olduğunda zəif düşərsən. Hər qaranlıqda, mərhəmət sahibi olan və qullarına xeyr yolları açan Allahın lütfü ilə bir işıq görər, Fəttah sifətinin təcəllisinə şahid olar, işıqlığa qovuşarsan.

Allah çətinliklərlə imtahan edər ancaq güc yetirə biləcəyiimizdən artıq yük yükləməz. Çətinlik dərəcəsi verdiyində ondan çıxış yolunu da açar. Mərhəmət edənlərin ən rəhmlisidir Allah və bir qapını açmadan digərini bağlamaz.

Özümə deyirəm ki...

"Rəbbin səni tərk etmədi və incinmədi." (Duha, 3) ayəsindən öyüd al. Ya incinərsə?

Onu incitmək Allahın sənə qarşı olan sevgisini itirdiyini bilmək çox böyük bir əzabdır, ağrıdır. Bu, cəhənnəm atəşinin verəcəyi əzabdan daha şiddətlidir...

Özümə deyirəm ki...

Hirsin selinə qapılma. Hirs insanı yeyər bitirər, ruhunu qovurar...

Hz.Ömər (r.ə)-dən rəvayətlə Peyğəmbər (s.ə.s.) belə buyurur:

"Bir (mömin) qulun sırf Allah rizasını tələb etmək üçün udduğu bir hirs qurtumundan Allah qatında savab baxımından daha böyük bir qurtum yoxdur." (İbn-i Macə)

Hirs ağlı əzər. O halda hirsinə qalib gəl...

Özümə deyirəm ki...

Vəfalı ol! Vəfa, Rəbbinə verdiyin sözə sadiq qalmaq, əhdinə xəyanət qatmamaqdır. Nə acı çıxar bitdiyində əlaqə də bitir. Siz real dostluğu, vəfa, sədaqət və mərhəməti könüldən yaşayın, yaşadın...

Vəfa tam, mükəmməl, içdən, möhkəm və sarsılmaz ürək bağlılığıdır. Vəfa və sədaqət, həyatın müddətində ehtiyac duyduğun və sənə Allahın məmnuniyyətini qazandıracaq olan üstün əxlaq xüsusiyyətləridir. Sevgi, şəfqət, mərhəmət, igidlik və vəfa kimi duyğular sənin silahındır. Bu duyğular, Quran əxlaqını həyata yolunda digər insanların da şövqlərini göstərər, coşqularını artırar.

Peyğəmbərimiz (s.ə.s.)-ın, qulun Allah ilə olan əhdi mövzusundakı duası sənin də duan olsun:

"Allahım! Mən Sənin qulunam. Gücüm çatdığı qədər əhdinə və vədinə sədaqət göstərirəm!" (Buxari, Dəavat, 16)

Özümə deyirəm ki...

Allahın məmnuniyyətini hədəfləyirsə, sevə-sevə malından canından keç; bədənini və ruhunu Allaha əmanət et. Onun razılığını heç bir dünyəvi nemətə dəyişməmək, bu uğurda hər şeyi fəda edə bilmək; bu, dünya həyatındakı ən böyük ərdəmdir. Bu şəhid olmaqdır...

Özümə deyirəm ki...

"O gün", o kitab kiçik böyük buraxmayıb hər şeyi sayıb-tökəcək unutma! Bax nə deyir Quran...

(Qiyamət günü hər kəsin) əməl dəftəri qarşısına qoyulacaq; artıq Günahkarlar onda olanlardan ötrü qorxduqlarını görəcəksən. Onlar deyəcəklər: "Vay halımıza, bu kitaba nə olur ki, kiçik böyük buraxmayıb hər şeyi sayıb yazmışdır ki!" Etdikləri bütün əməllərin (öz qarşılarında) hazır durduğunu görəcəklər. Rəbbin heç kəsə zülm etməz. (Kəhf Surəsi, 49)