Bir Ramazan bayramı günü Peyğəmbərimiz (s.a.v) evindən çıxaraq məscidə gedirdi. Yolda bayram sevinci içində oynaşan uşaqlara rast gələr; hamısı bayramlıq ən yeni paltarlarını geyinmiş, coşğun bir sevinc içində qaçışırdılar. Lakin içlərində zəif, cılız bir uşaq köhnə və cırıq paltarları içində bir küncə çəkilmiş, kədərli baxışlarla qaynaşan yoldaşlarına baxır və zaman-zaman göz yaşlarını saxlaya bilməyərək hönkür-hönkür ağlayırdı.
Gülən və oynaşan yoldaşları arasındakı bu gözü yaşlı balanın halı, incə ürəkli Peyğəmbərə çox toxunur. Dərhal uşağa yaxınlaşaraq ondan şəfqətlə soruşur:
- "Niyə yoldaşlarınla ​​birlikdə gülüb oynamır, kənara çəkilmiş ağlayırsan?" Uşaq qarşısındakı gülər üzlü, nur saçan adamın iki dünya günəşi Hz. Peyğəmbər (s.a.v.) olduğunu bilməz. Səmimi bir münasibət ilə dərdini soruşan bu istiqanlı adama belə deyir:
- "Atam filan döyüşdə Peyğəmbərin yaxınlığında şəhid düşdü. Əri ölüncə anam başqa biriylə evləndi. Ögey atam öz atamdan mənə miras qalan malımı yedikdən sonra bu geyimdə olan halımla məni küçələrə atdı.
İndi günlərdən bəri ac və susuz dolaşıram, yatacaq bir yerim də olmadığı üçün gecələri küçə künclərində keçirirəm. Bilirsiniz bu gün Ramazan bayramı günüdür. Bütün analı-atalı uşaqlar ən gözəl bayramlıqlarını geyinmiş, şirin şirin oynayırlar. Nə ac və susuz küçələrdə gəzmənin iztirabını bilirlər və nə də gecəni içində rahat rahat yatıb keçirəcək bir yatağa sahib olmadan küçələrdə mürgüləyə-mürgüləyə səhərləmək əzabından xəbərləri vardır. Ana-atadan məhrum çarəsiz bir yetim qalmanın ağrısını da dadmış deyillər. İndi bu uşaqların sevinc içində oynayan görüncə atamın şəhid düşərək ölməsi və ondan sonra bir-birinin ardınca başıma gələn acı fəlakətlər sonunda, düşdüyüm pərişan vəziyyəti xatırladığımdan göz yaşlarımı tuta bilmədim "
Yetim balaca oğlanın izah etdikləri Peyğəmbərin ürəyini parçalamışdı. Uşağın şəfqətlə əlindən tutdu və sevgi ilə saçlarını oxşayaraq ona belə dedi:
- "Oğlum! Mənim sənə ata, Ayşənin ana, Hz. Əlinin əmi, Həsənlə Hüseynin qardaş və Fatimənin da bacı olmasını istəyərsənmi?"
Yetim oğlan şirin dil ilə xətrin soruşan nur üzlü adamın Peyğəmbər (s.a.v) olduğunu anlayaraq, çəkdiyi əziyyətlərin son tapmaq üzrə olduğunu bildi. Gülər ​​üzlü adama "necə istəmərəm ey Allahın Rəsulu!" deyə sevincli bir cavab verər.
Peyğəmbər (s.a.v) oğlancığazın əlindən tutaraq evinə aparar. Aişə də uşağı öz ana şəfqəti ilə bağrına basdıqdan sonra çimizdirir, geyindirir və saçlarını darayaraq küçədə oynayan uşaqlardan daha gözəl bir paltara büründürür. Qarnını da yaxşıca doyurduqdan sonra uşaq dərhal bir neçə saat əvvəl yanlarında çirkli paltarıyla ağladığı yoldaşlarının arasına qaçır.Oynayan uşaqlar bir neçə saat əvvəlki yazıq yoldaşlarını tanıyırlar. Vəziyyətindəki böyük dəyişikliyə heyrət edib yanına yaxınlaşaraq soruşarlar; "Bir neçə saat əvvəl köhnə paltarlar içində buradaca ağlayırdın; bu qədər qısa zamanda necə oldu da bu qədər gözəl paltarların oldu, eyni zamanda bizdən də şən bir havaya büründün?" Uşaq yoldaşlarını qısqandıracaq dərəcədə qəhqəhə ataraq və dərin sevincindən olduğu yerdə atılır dayanır,çaşmış baxışlı yoldaşlarına bu cavabı verir. "Necə sevinməyim? Qarnım günlərdən bəri ac idi, indi toxam. Cırıq paltarlar içində gəzərkən indi sizinkilərdən də gözəl bayramlıqlarım var. Kimsəsiz bir yetim idim, lakin indi Hz. Peyğəmbər (s.a.v) kimi bir atam, Aişə kimi bir anam, Hz. Əli kimi bir əmim, Həsən, Hüseyn kimi qardaşlarım və Fatimə kimi bacım var. Bütün əzab-əziyyətim artıq sona çatdı. Mən sevinməyim də kim sevinsin. "
Uşaqlar bir neçə saat əvvəl onlara həsrətli gözlərlə baxıb ağlayan yetim balanı, Peyğəmbərin yanına övladlığa alındığını anlarlar və səadətdən qabına sığmayan yoldaşlarını bir az da qısqanaraq hamısı bir ağızdan belə deyərlər. "Kaş ki, bizim də atalarımız o döyüşdə şəhid düşsəydi də bizi də Peyğəmbər (s.a.v.) övladlığa alsaydı."
Peyğəmbərimiz (s.a.v.) fani həyata gözlərini yumunca, uzun illər Onun yanında bənzərsiz bir ata şəfqətinin istiliyini duyan bu şəhid uşağı, beynindən vurulmuşa dönərək, səsinin var gücüylə belə qışqırar; "əsl mən bu gün kimsəsiz bir yetim qaldım. Dünyadakı tək və bənzərsiz koruyucumu itirdim. " Şəhid oğlunun bu ürəkləri parçalayan fəryadı, onsuz da ağır bir matəmi qapqara yas içində keçirən müsəlmanları coşdurar. Və meydana sellər kimi göz yaşı tökülər.
Uca Allah (c.c.) cümləmizi hər fürsətdə yoxsullara, yetimlərə və kimsəsiz miskinlərə kömək əlini uzadaraq bu kəsləri sevindirən xeyirxah möminlərdən etsin, amin ...