“And olsun ki onların qissələrində ağıl sahibləri üçün ibrət vardır.” (Yusuf surəsi,111)
“Və onları sonradan gələnlərə misal və ibrət dərsi etdik.” (Zuxruf surəsi, 56)
Aylardan Məhərrəm, günlərdən Aşurə, yer Kərbəla. Tarixdə keçən bu acı hadisəni anmağa deyil, anlamağa, birilərinə təriflər yağdırıb, birlərinə lənətlər düzməyə deyil, yaşanan o acı hadisələrdən dərs çıxarmağa çalışaq. Tarix ibrət və örnək nəzəri ilə oxunmalı. Qur’an bizə bunu öyrədir. Tarixi bu şüurla oxumadığımıza görə tarix müsəlmanları parçalayan bir vasitə halına gəlmişdir.
Tarix, birilərini öymək yada söymək vasitəsi deyildir.
Tarix, gözəl mənzərələri ilə örnək, yanlış tabloları ilə bir ibrətdir.
Tarix, gizlətməyin, xor görməyin və ya müqəddəsləşdirməyin deyil, anlayıb, qavramağın fayda verəcəyi bir təcrübə irsidir.
Tarix, məzardakıların etdiklərinə görə peşman olduqları şeyləri, müzakirə edib baş qatmaq deyil; “Niyə? Necə? Nə üçün?” suallarına cavab tapıb eyni xətalara düşməmək vəsiləsidir.
Tarix, təkrarı hər an mümkün ola bilən bir sahə olduğunu unutmadan, davamlı yadda saxlanılması lazım olan əhəmiyyətli bir sərmayədir.
Məşhur tarixçi, sosioloq və dövlət xadimi İbn Xaldun demişdir:
“Keçmiş hadisələr, gələcək olanlara, suyun suya bənzəməsindən daha çox bənzəyir”.
Bu gözlə Məhərrəm ayının ən acı hadisəsi olan Kərbəlaya baxsaq, 1368 il əvvəl olan bu hadisəni daha doğru anlayar, hadisənin ən böyük qəhrəmanı olan İmam Hüseynin (Allah ondan razı olsun) nə adına mübarizə etdiyini dərk edərik.