Mən
Rəsulallahın (s) gözünün nuruyam. Mən gələrkən Rəsulallah (s) məndən
başqa ətrafında olanları tanımazdı. Bütün diqqəti məndə olardı. Bütün
nəvazişi mənə olardı. Mən gələndə Əlinin (ə) rəngi saralardı. Mən
gələndə Xanım Zəhra (s.ə) təngnəfəs olardı. Mən gələndə digər Imamların
(ə) halı dəyişərdi, bədənləri titrəyərdi. Məni tanıyanlar bildilər ki,
mən kiməm. Tanımayanlar da az sonra tanıyacaqlar.
Ey
mömin, sən məni necə qarşılayırsan? Səndəmi mənim gəlişimi
səbirsizliklə gözləyirsən? Səndəmi mən gələrkən Rəsulallah (s) kimi
ətrafındakı insanları tanımırsan? Sənindəmi mövlan Əli (ə) kimi mənim
gəlişimdən rəngin saralır? Yoxsa, sən mənim gəlişimdən xəbər tutmursan?!
Yoxsa, sənin başın qatışır dünyana?! Yoxsa, sən digər işləri məndən
üstün tutursan?! Yoxsa, mən gələndə deyirsən ki, gözlə, əlimdəki bu
yazını qurtarım, səni sonra qarşılayım? Yoxsa, mən gələndə deyirsən ki,
gözlə filankəslə danışım, səni sonra qarşılayım? Yoxsa, mən gələndə
deyirsən ki, gözlə iclasımı qurtarım, səni sonra qarşılayım? Yoxsa, mən
gələndə deyirsən ki, gözlə hələ, sənin vaxtın var gözləməyə, mənim bu
işləriminsə vaxtı yoxdur, bitirməliyəm. Yoxsa, mən gələndə deyirsən
ki....
Ey
mömin, bir dayan! Axı, sənin bütün işlərinin bərəkəti məndədir. Axı
səndən haqq-hesab günündə soruşulan ilk əməl - mənəm. Axı sənin izzətin
məndədir. Axı sənin bütün dünya və axirət hacətlərin mənədir. Axı
sənin...
Ey
mömin, mən gələndə əlindəki işləri bir qoy. Oturduğun masanın
arxasından qalx. Kompüterdəki işlərini dayandır. Telefonla danışığına
ara ver. Harada olursansa-ol, kimliyindən aslı olmayaraq, kiminlə söhbət
edirsənsə-et, mən gələndə məni qarşıla. Dükanını bağla. Çatını söndür.
Məni qarşılamağa mən gəlmədən öncə hazır ol. Rəsulallah (s) kimi mənə
nəvaziş göstər. Axı sən bu əməllərinlə məndən özün üçün dost yaradırsan.
Mən gələndə, məni insanların içində, bu dünyada qərib qoyma, tənha
qoyma ki, mən də hər kəsin səni unutduğu gündə səni tənha qoymayım. Sən
mənə nəvaziş göstər ki, mən də sənə göstərə bilim. Mən gələndə məni
qarşıla ki, mən də səni qarşılaya bilim. Sən məni hər kəsdən əziz tut
ki, mən də səni tuta bilim. Sən məni...
Ey mömin, axı sən mənim vasitəmlə Rəbbinlə danışa bilərsən. Axı, sən
mənim vasitəmlə Onun nəzərini özünə cəlb edə bilərsən. Axı, sən mənim
vasitəmlə Ona qovuşa bilərsən. Axı, sən mənim vasitəmlə insanlar
arasında, mələklər arasında şərəfləndirilə bilərsən. Axı, sən mənim
vasitəmlə...
Ey mömin, hər şeydən əvvəl mən - sənə verilmiş bir əmanətəm. Bəli,
mən əmanətəm, Rəbbin tərəfindən sən verilən əmanət. Sən gərək əmanətə
sahib çıxasan, onu qoruyasan və sahibinə sənə verilən kim qaytarsan.
Axı, bu əmanəti səndən başqa heç kim qəbul etmədi. Ey mömin, mövlan
Əlinin (ə) mən gələndə rəngi saralardı. Ondan bunun səbəbini soruşanda,
deyərdi ki, "Elə bir əmanəti qaytarmağın vaxtı gəlib çatmışdır ki, onu
asimanlara və yerlərə təqdim etdilər, lakin onlar qorxub onu qəbul
etməkdən imtina etdi. İnsan isə o böyük əmanəti qəbul etdi. Buna görə
qorxuram, görəsən bu əmanətin əda eləməyin öhdəsindən lazımınca gələ
biləcəyəm, ya yox”.
Ey mömin, Allahın əmanəti sənin yanına gələrkən, onu vaxtında və
gözəl şəkildə qarşıla. Ey mömin, əmanətə xəyanət etmə. Ey mömin, indi
tanıdın, mən kiməm?
Bəli, mən Rəbbin tərəfindən sənə verilən əmanətəm. Mən namazam.