Bəzən
biz Allahı tanımaq üçün nəsə möcüzə axtarmaq əvəzinə həyatın özünün
gözəlliyine baxıb nədənsə ibrət çıxarmağımız bizi qəlb gözümüzden Allahı
tanıtdırır və Allahı bizə göstərir.
İki şeyi unut; etdiyin yaxşılığı və sənə edilən pisliyi.
iki şeyi unutma; Allahı və ölümü
Sizin ən yaxşınız, insanlarla mülayim davranan , ən dəyərliniz isə xanımına mehriban ve güzəştli davranandır. Xanım Zəhra(S.A.)
-Acı çəkən səbr etsin,
- Acı çəkdirənsə acı çəkəcəyi günü gözləsin...(Hz. Məhəmməd)
Kim deyir ki, kişi ağlamaz?!
Hz. Məhəmməd (s.a.s.) ümmətim-ümmətim deyə göz yaşı
tökmədi mi?!
Hz. Əli Xanımlar xanımı xanım Fatimeyi Zəhra üçün göz yaşı
tökmədi mi?!
Əsl kişi ağlayar.. Eşq deyər ağlayar, Əfv deyər ağlayar,
ALLAH deyər ağlayar..!
Allah Təala : "Təəccüb edirəm o bəndəyə ki, gülür, eylenir, senlenir ama day düşünmür ki Mən ondan razıyam yoxsa yox?"
''Ən xəsis insan, salam verməkdə xəsislik edən adamdır."
Hz. Məhəmməd (s.ə.a.s)
İmam Əhməd
deyir: "Peyğəmbər – salləllahu aleyhi va səlləm – qarnı üzərində uzanmış
bir kişi gördü və dedi: "Həqiqətən bu cür uzanma tərzini Allah sevmir.
Bu cür uzanmaq yalnız cəhənnəm əhlinə aiddir.”[İbn Macə (3724)
Əsnəmək şeytandandır!!
Peyğəmbər (səllallahu aleyhi ve səlləm) buyurdu:
"Sizdən biriniz əsnədik də əli ilə ağzını tutsun. çünki şeytan (ağzına) girər."
Peyğəmbər (səllallahu aleyhi ve səlləm) buyurdu:
"ALLAH
asqırmağı sevər, əsnəməkdən isə xoşlanmaz. Biriniz asqırdıqda ALLAHa
həmd etdiyində eşidən hər bir musəlmana "Yərhəmukəllah" dəmək üzərinə
haqq olur. Əsnəməyə gəldikdə isə o, şeytandandır. Buna görədə birinizin
əsnəməyi gəldikdə gücü çatdığı qədər onu dəf etməyə calışşın. Çünki
sizdən biriniz əsnədiyi zaman şeytan ona gülər."
Allah bir kəsin üzünə tövbə qapisin açsa, bağışlanmaq qapısını da açar.
Allah bir kəsin üzünə dua qapısını açsa, qəbul qapısını da acar.
Həzrət
Peyğəmbər (s) buyurub: "Hər kəs cümə günü dırnaqlarını qısaltsa,
barmaqlarının başı çat-çat olmaz və Allah-Taala onun barmaqlarından hər
bir xəstəliyi götürər və xəstəliyinə şəfa verər”. (Mən la yəhzuruhul
fəqih, Səduq, 1/127; Ən-Nəvadir, Ravəndi, səh.23).