O qədər alışmışıqki həyata hər zaman bir pəncərədən baxmağa. Qarşımızdakı insanın nə düşündüyünü, nə hiss etdiyini çox zaman görməzdən gəlirik, hətta əhəmiyət belə vermirik. Hər zaman özümüz üçün danışırıq, eqomuzu yüksəklərdə tutmağa çalışırıq. Bu günlərdə qürurumuz sevgimizdən bir addım öndədir. Doğrularımız var, bizim üçün doğru olan, yanlışlarımız var, bizim üçün yanlış olan. Çox şeyi özümüz yaşıyıb, öyrənmək təcrübə qazanmaq istəyirik. Ona görədir həyata tək pəncərədən baxışımız. Amma həyat bütün yanlışları etmək,təcrübə qazanmaq üçün çox qısadır. Bəzən başqa pəncərələrdən baxıb, başqa həyatlardan dərs almaq lazımddır. Bəli, başqa insanların həyatlarını görüb "nə axmaq imiş bu" demək yerinə, özünə fikir vermək lazımdır. Heç vaxt "sınanmadığın bir günahla məsum bilmə özünü". Xətanı hər kəs edir. Ona görə insan deyilmiyik? Önəmli olan, doğru yolu tapa bilməkdir...