Bir çox adam ilk ətiri Coco Chanelin tapdığını zənn etsə də, bu təəssüf ki, ki doğru deyil. İlk ətir marka olaraq 1911-ci ildə Paul Pairet tərəfindən ‘Parfums da Rosine' dir. Qızının adıyla təqdim etdiyi bu ətir kolleksiyası, xüsusilə şüşə və paket dizaynlarıyla təqdim olunmuşdur,

Latıncada "per fumum" (tüstünün içindən) mənasını verən ətir, qədim vaxtlardan günümüzə qədər varlığını davam etdirməkdədir. İlk ətir istehsalçıları dediyimizdə, qarşımıza qoxuların müxtəlif gücləri olduğuna inanan sehrbazlar və cadugərlər çıxır. Kleopatranın ətirləri çox sevdiyini və ətir istifadə etmədən gəzmədiyi hər kəs tərəfindən məlumdur.

Müasir mənada ilk ətir 14-cü əsrdə Macar Kraliçası Elizabeth-in zamanında çıxarılmışdır. Ərəblər, hər nə qədər qoxudan, ətirdən anlamayan bir xalq kimi qəbul edilmiş olsalar belə; egzotik qoxuları ətirin inkişafında böyük rol oynamışdır. Ətirin gerçək şəxsiyyətini, 17-ci əsrdə Fransa Grasse-də tapar və 15-ci.Louisin sarayı o dövrdə "la cour parfumee" (qoxu sarayı) olaraq xatırlanmağa başlandı. Ətir bir mənada yaranmasını, saraylardan yayılan pis qoxulara və duş qəbul etməyən insanlara borcludur.

İngiltərədə gözəl qoxunun moda olması 18-ci yüz illiklərə təsadüf edilir. Fransada 1804′-cü ildə İmperator Napoleon Bonaparte və İmperatoru tərəfindən Cozefinə ətir istifadəsinin qabaqcıllarından sayıla bilirdi. Cütün, Almaniya səfərindən dönən əsgərlərin gətirdiyi lavanta, bibəriyə, bergamut və portağal çiçəyi qarışığını "eau da cologne" olaraq istifadə etdiyi məlum olur.

1800-cü illərin sonlarında vanil, bənövşə, gül, nərgiz kimi çiçək qoxularının sintetik təqlidləri edilməyə başlndı və 19-cu.yüz illiyə gəlindiyində lavanta ən məşhur qoxu olmağı bacardı. O dövrdə qadınlar və kişilər eyni qoxunu sürməyə başladılar. 20-ci.yüz illikdə isə ətirdə Şərqin mis idisizmi və cadusu ağırlıq təşkil etdi, ətir şüşələri də ən az qoxular qədər əhəmiyyət qazanmağa başladı.

Ətir, latınca, qoxulu tüstü mənasını verən "perfumum" sözündən gəlir. tarixi isə olduqca köhnədir: günümüzdən təxminən 5000 il əvvəl, misirlilər günəş tanrıları Ra üçün günəşin doğuşundan batışına qədər qoxulu otlar yandırardılar.

Önun külləri isə qoxulu yağlar istifadə edərək mumiyaların məzarlarına ətir şüşələri və qoxulu kremlər qoyardılar. necə ki, edilən qazıntılarda misir fironu tutankhamonun məzarından ətir şüşələri və krem vazaları çıxarıldı. misirlilər gündəlik həyatlarında isə qoxulu yağlardan istifadə edərdilər. bunlar içində ən çox seçdikləri "kyphi" adını verdikləri qoxulu bir yağdı. kyphi, bal, şərab, düyü, mersin çiçəyi, zəfəran,özlərindən ibarət olan bir qarışıq idi..

Müasir xüsusiyyətlərə sahib və bilinən ilk ətir 14-cü. əsrdə 1370-ci ildə istifadə olundu
16-cı əsrdə şüşə sənətinin irəliləməsiylə birlikdə ətirin inkişaf müddəti də sürətləndi. o illərdə ətirin ən çox çıxarılıb istehlak edildiyi ölkə Fransa idi. Lakin ətirin bədənə sürtülməsinin xəstəliklərə səbəb olacağı düşünüldü, ətir yalnız murdar qoxuları örtmək üçün istifadə edildi. bu səbəblə geyimlər, əlcəklər, dəsmallar ətirlənirdi.

17 və 18-ci əsrlərdə ətir sənayesi olduqca inkişaf etdi. xüsusilə Fransanın Grasse bölgəsi ətir sənayesinin ürəyi, mərkəzi halına gəldi.

20-ci əsrdə ətirlər möhtəşəm şüşələriylə bir sənət əsəri halını aldı. ətirlər bədən qoxularını örtmək üçün deyil, şəxsiyyətlərin vurğulamaq üçün istifadə edilməyə başlandı və müasir həyatın imtina edilməz bir parçası halına gəldi.