Körpələr on altı həftədən etibarən ana səsini eşitməyə başlarlar. Daha doğrusu bütün səsləri eşitməyə başlarlar amma ilk eşitdikləri səs analarının nəbz səsidir. İlk toxunduqları yer rəhm idi yəni anası ilə əlaqədar bir toxunuşdur. Çox etibarlı bir mühit içərisində davamlı eyni səsləri eşidərək böyüyərlər. Ana ilə körpə arasında ünsiyyət qurma, ananın zaman zaman körpəsi ilə danışması şəklində ola bilər.
Bu ünsiyyət körpəyə musiqi dinlətmesi şəklində ola bilər. Yenə yalnız ananı tanıması deyil atanı da tanıması baxımından da atanın da körpə ilə söhbət etməsi, danışması, körpəyə musiqi dinlətmesi, gözəl şeylər söyləməsi, eynilə yetkin bir fərddə olduğu kimi körpəyə müsbət istiqamətdə təsir edəcək.
Ananın yaşamış olduğu stress, çox gurultulu bir mühit, istənməyən bir döyüş mühiti kimi çox xüsus körpəyə çatdırılmaqdadır. Bu vəziyyətdə körpə üzərində və inkişafında mənfi istiqamətdə pis bir təsir yarada bilməkdədir. Ananın rəhmindəki körpəsi ilə yaxşı ünsiyyət qurması, yumşaq bir səs tonu ilə körpə ilə danışması, musiqi dinlətmesi körpənin eşidildiyi qəbul edildiyindən və reaksiya verdiyində qəbul edildiyindən təklif edilən xüsuslardır.
Körpələr on altıncı həftə etibarı ilə eşitməyə başladıqları üçün ana və atanın körpə ilə danışmaları, ona dinlətəcəkləri musiqilər, ananın içərisində iştirak etdiyi mühit, ananın yaşadığı bir şiddətli döyüş ya da mübahisə kimi bir çox körpə tərəfində eşidilməkdədir. Bu vəziyyətdə körpənin inkişafında təzyiq göstərəcəyi üçün ana və atanın daha diqqətli hərəkət etməsi lazımdır. Tərcümə etdi: Pərvanə Məmmədova