"Oğulum 22 yaşındadır, amma hamam qapısı bağlıykən və işıq açıq olmadan duşa girə bilmir."
Uşağıma necə davranmalı  olduğumu zamanında anlaya bilmədiyim üçün çox kədərlənirəm.
Bilə bilməzdim ki, uşağımın üzərində qalıcı ziyanlar buraxacaq .
Onu elə görüncə içimdə açılan yaraların bu cür ağrıyacağını bilə bilməzdim.
Əmanətə belə sahib çıxdım mən! İnana bilmirəm Allahım.
Cəza vermək istəmişdim, öyrənsin səhv etdiyini və bir daha etməsin deyə.
Kiçikkən hamama kilidləyərdim bir səhvi olduğunda. Qaranlıqda, tək başına kiçik uşaq  nə edər?
Ah ağılsız başım, düşünə bilmədim.
Ona doğrunu həm halımla, həm dilimlə izah etməliydim. Uşaqdır, bu nə bilsin!
İndi nə oldu?
Oğulum 22 yaşındadır amma hamam qapısı bağlıykən və işıq açıq yanmadan duşa girə bilmir. Yalnız bu deyil, o duş qəbul edərkən şübhəsiz evdə ailədən biri olmalıdır.
Ah mənim gözəl oğulum.
Kim bilər nə növ bir qorxuyla duşa girə bilmirsən...
Kiçikkən sənə necə bir psixoloji çətinlik yaşatdım, ah mən...
Diqqətli olmalıydım.

Uşaqlarımıza necə davranaq? deyildiyində belə cavab verirəm:
Balanslı
Əmanət olduqlarını unutmadan.
Səbrlə
Şəfqətlə
Nəzakətli ruhlarına nəzakətlicə davranaraq.

/Mənbə: Qadınlar.biz/