Uşaq altı yaşına qədər tərbiyə edilməz, çətinlik çəkilməz ana atanın yanına gəlib-gedər. 0-6 yaşlarında sevgi verərsən, sevgi ilə böyüdərsən. Mərhəməti öyrədərsən. Lakin altı yaşında oldumu, uşağa tərbiyə verməyə başlayacağıq, çünki məktəbə də onsuz da altı yaşında başlayırlar. Altı yaşından sonra uşağa yavaş-yavaş tərbiyə öyrədəcəyik. Ondan sonra uşaq doqquz yaşına girincə qız uşağının və oğlanının yataqlarını da otaqlarını da ayıracağıq.

Nə vaxt uşaqda yaxşı bir hərəkət görülsə, onu təqdir etməli, mükafatlandırmalıdır! İnsanların yanında bəzən onu tərifləməlidir. Baxın mənim uşağım belə etdi deyərək qürura etməlidir. Bir qəbahət işlər və ya pis bir söz söyləsə bir neçə dəfə görməməzlikdən gəlməli, onu etmə deməməli, danlamamalıdır. Tez-tez danlanılan uşaq, cəsarətlənər, gizli etdiklərini açıqdan etməyə başlar. Etdiyi pis işlərin zərəri, özünə şirin dil ilə izah edilməli, xəbərdarlıq edilməlidir! Edilən iş, dinə zidd isə işin zərəri, pisliyi və nəticəsi izah edilərək, o pis işə mane olmalıdır.

Ata, evdə nə davamlı acı sifətli dayanmalı, nə də uşaqla həddindən artıq dərəcədə diqqətsiz olmalı, danışmasının heybətini qorumalıdır. Heybət deyərkən tərbiyədə uşağa dayaq atılmaz. Ayrıca uşağı döymək əxlaqının pozulmasına,ağır təbiətli olmasına səbəb olar. Döyülmək, uşaqda ana-ataya qarşı hirsliliyə gətirib çıxarar. Uşaq öz etdiyinin pis bir şey olduğunu düşünməz, özünü günahkar görməz, özünü döyəni günahlandırar. Döyülən uşaq, hirsləndiyi zaman, o da şiddətə müraciət edər, bir başqasını döyər. Beləcə yediyi dayaq, təcavüzkarlığa səbəb olar. Sözdən anlayacaq yaşdakı uşağa dayaq atılmaz. Sözdən anlamayan uşağına yüngülcə vurmaq yetər. Başa, üzə yumruq atmaq, çubuq ilə döymək çox zərərlidir. Bu ancaq işgəncəçiyə yaraşar. Uşaq-muşağı tərbiyə etmək üçün döymək doğru deyil. Ancaq səhv bir iş quruluşun tərəfindən, cəzalana biləcəyi hissini vermək lazımdır.

Tərbiyədə əsas olan bəzi vəziyyətlər var. Bunlar çox əhəmiyyətlidir. Hər uşağa da eyni davranılmaz. Onun quruluşuna uyğun davranmaq lazımdır.

Zəka: Uşaq, ilk gördüyü əşyanı tədqiq etmə, qurdalama və soruşub öyrənməyə həvəslidir. Onun üçün uşaqlara həmişə yaxşı və gözəl şeylər göstərilməli və sualları doğru cavablandırılmalı. Belə uşağın düşünmə qabiliyyəti inkişaf etmiş olar. 3-6 yaş arası buna çox diqqət edilməli. Bu zaman hissəsi, beyin və zəka inkişafı üçün ən vacibitəhvil verər.

Ruh: Həssas və küsəyən uşaqlara acı/ağrılı da olsa gerçəkləri görməsi və dözüm edə bilməsi öyrədilməli. Qatı ruhlu uşaqlarda isə onu duyğulandıracaq, nümunələr verərək, həssas olmasına çalışılmalıdır.

İradə: Güclü iradəyə sahib olmasına çalışılmalı. Zəif iradəli uşaqları bir az sərbəst buraxıb özünə olan etibarını artırmalı. İradəsi qüvvətli uşaqlarda isə tərbiyə daha sərt olmalı. Ancaq yenə sevgi və anlayış göstərmək şərtdir.

Din: Allahu Təalanın yaxşı, çalışqan və dürüstləri sevdiyini, onları Cənnətə qoyacağını, pisləri sevmədiyini və bunları da Cəhənnəmdə cəzalandıracağını öyrətməlidir.

Sevgi: Tərbiyədə sevgi kimi, ciddilik də çox əhəmiyyətlidir. Uşaq sevgi ilə böyüyər ciddilik ilə harada dayanması lazım olduğunu bilər.

Cəza və mükafat: Bunu etsən, bunu vermərik, küçəyə çıxarmarıq kimi bəzi cəzalar uyğun isə də, qətiliklə dayaq atılmamalı. Cəza ürək incidici olmamalı, xüsusilə də kimsənin qarşısında da edilməməli. Yerində yaşına görə oyuncaq və ya velosiped almaq kimi mükafat verilməli.

Oyunlar: Yaşına uyğun olaraq, müxtəlif idmanlar bədənin və zəkanın inkişafını təmin edər. Bu mövzuda yenə uşaqların oyun haqqı əllərindən alınmamalıdır. Uşaqlara oyunla bir çox gözəl xüsusiyyətlər qazandırıla bilər.