Araşdırmalar, körpələrin sıxıntı və ehtiyaclarına görə müxtəlif şəkillərdə gün ərzində ortalama 1-4 saat ağladıqlarından xəbər verir.
Yenə araşdırmalara görə körpələrin ağlamalarının da özünə məxsusluğu var. "Ağlamanın dili” olaraq adlandırılan bu özünə məxsusluq analarına xəbərdarlıq verir. Ümumiyyətlə körpələrin ağlamalarının həddindən artıq olmaması ağ ciyərlərinin inkişafı üçün əhəmiyyətlidir.

Ancaq ağlamanın həddindən artıq olması halında körpənin qan təyziqi artır və nəbzi sürətlənir. Beləcə körpənin qanındakı oksigen azalır. Araşdırmalar körpələrin gün ərzində 1-4 saat olaraq ortalama ağladıqlarını və problemli doğulan körpələrin isə daha çox ağladığını göstərir. Həkimlərə görə körpə çox səssiz isə bu hal onun hər hansı bir xəstəliyinin də olabiləcəyini göstərir. Pedyatrlara görə körpələr acdıqlarında, yorulduqlarına başqa cür ağlayırlar. Körpələrin bu ağlama növlərini bilən anaların işləri daha da rahat olur. Ağlama növləri qısaca belə sıralana bilər:

Narahat olduğunda: yaramaz və ya tər bir tonla ağlama tərzi. Bundan körpənin altını islattığını, üşüdüyünü ya da tərlədiyini anlaya bilərik.