Xəyalımdakı dünyamı sevirdim, ta ki, reallıqla qarşılaşana qədər (1-ci bölüm)

P.S: Rəsimdəki qız real həyatdakı Zuha obrazıdır...

Sizin üçün həyat haçan başlayıb? Həyatınızı nə vaxtdan dərk etməyə başlamısınız?
Zuha üçün həyat belə başlamışdı... Əmisi uşaqları, bacıları- Albina və Elvira həyətdə oynayırdılar. Şən səsləri bütün həyətə yayılmışdı. Arada nənəsi Ruqəyyə xanım uşaqlara "sakit olun, başımız dəng oldu" deyə hirslənirdi. Amma kimə deyəsən, qaçırdılar, yıxılırdılar gülürdülər...

Zuha sakit bir uşaq idi. Heç qaynayıb qarışmazdı uşaqlara. Onlar qaşdıqca yorğun baxışları ilə onları izləyir, arabir gülümsəyirdi, ən sevimli məşğuliyyəti əlləri ilə oynamaq idi...

Birdən səslər kəsildi. Uşaqlar göyə baxırdılar. Sonra qışqıraraq əllərinə daş alıb yuxarı atmağa başladılar, əllərini bir-birinə vurub sevinirdilər. Zuhanın başını qaldırmağı ilə bərkdən qışqırmağı bir oldu. Daşları uşaqların əllərindən almağa çalışırdı. Anası Mələk və başqa qadınlar nə baş verdiyini anlamırdı. Zuha kobud şəkildə bacılarını itələyir, ağlayır və daşları atmalarını istəyirdi. Mələk onu sakitləşdirməyə çalışsa da "atmasınlar göyə, atama dəyəcək" deyə qışqırırdı. Ruqəyyə xanım aglamağa başladı. Uşaqlar peşiman halda daşları atıb ona baxırdılar. Artıq, Mələk də özünü saxlaya bilmirdi.
Axı, qızı ondan atasını soruşduqda özü əlini səmaya uzadaraq "bax, atan ordadır, uzaqdadır" deməmişdi mi?!
-Ana, ora necə gedirlər?
Mələk özünü itirmişdi, balaca qıza nə deyəcəyini bilməmişdi. Zuha öz sualına ozu cavab vererek "ana, yeqin o təyyarələrlə gedirlər, elə mi?" deyirdi.

Səhəri gün balaca qız bağça dostlarını başına yığaraq "təyyarələrə qışqırmayın, daş atmayın, o "uzaqlara" gedir dedi. Mənim atam da ordadır. Anam deyir ki, o bizi həmişə görür. Baxın, mənim atam ordadir" deyərək, balaca əllərini səmaya uzatmışdı. Anam deyir ki, "uzaqlar sizin gözləriniz rəngdədir".

Yəqin ki, hər birinizin həyatında qorxduğunuz suallar olub. Verecek cavabı olmayan suallar. Zuhanın da vardı belə qorxusu. Hamısı da atası ilə bağlə... "Sənin atan hardadır?", "atanı çox sevirsen ya ananı?", "atan bayramda sənə nə aldı?", "atan harada işləyir?"

Vaxt ötüb keçdikcə Zuha da anlayırdı ki, bəzi suallardan qaçdığı kimi, anasına da bəzi sualları vermək olmaz. Bəzən susmaq lazımdır.

Albina Zuhadan bir yaş böyük idi. Çox gözəl qiz idi. Öz rəfiqələri vardı. Bacılarını özü ilə gəzdirməzdi. Anlayacağınız nazlı qız idi. Elvira isə son beşik idi. Zuhadan bir yaş kiçik... Dəhşətli dərəcə dəcəl, sözə baxmaz, getdiyi yerdən savaşmamış qayıtmazdı. Həmişə də başı keçəl olurdu. Əlbəttə ki, babası Harunun sevimlisi idi. Babası ilə çayxanaya gedər, dərs oxumaz, balaca olmağına baxmayaraq bacılarını döyürdü.

Zuha səssiz, sakit qiz idi. Nənəsi ilə bazara gedir, dərs oxuyur,
anasına mətbəxdə kömek edirdi. Əslində, xoşbəxt uşaqlıq keçirirdilər. Nənə və babası onların hər istədiyini edir, ən yaxşı geyimləri alırdılar. Axşamlar da hərə bir işlə məşğul olur, böyüklər də televizora baxırdı.

Adi axşamlardan biri idi. Ruqəyyə xanım qapı zənginə narazı şəkildə ayağa qalxdı. Qapını açmağı ilə qışqırmağı bir oldu. Yox, yox sevinc qışqırığı idi. Hamısı qapıya qaçdılar və budur,
Elton əmi və yanlarında uzun yaraşıqlı "Yad adam"... Mələk və Harun kişi əsəbi halda ona baxırdılar. Mələk qızların əllərindən tutub mətbəxə apardı. Əlləri əsirdi. Ruqəyyə xanım qorxaq nəzərlə "qoy uşaqları aparım, onları görməyə gəlib" dedi. Mələk "lazım deyil, qoy gəldiyi kimi də getsin, mənim uşaqlarımdır, olmaz"- dedi və ağlamağa başladı. Uşaqlar nə baş verdiyini anlamırdı.

İllər sonra Zuhanın "uzaqlardan" qonağı gəlmişdi. Bu "Yad adam" onların atası idi. Albinayla Elvira heç yaxına getmədilər. "Yad adam" kobud şəkildə Zuhanı özünə çəkib öpdü. Uzun, incə əlləri vardı. Bəlkə də buna görə Zuha sonralar qarşısına çıxan adamın ilk əllərinə baxırdı. Əlləri gözəl olan adam 1-0 öndə idi...

"Yad adam" Zuhanın qolundan tutaraq "gəlmişəm ki, bunu özümlə aparım". Mələk qışqırdı: "indi yadına düşdülər? Mənimlə qalacaqlar".

Harun kişi ağır-ağır ayağa qalxdı və "dur, çıx get oğlunun yanına" dedi. "Yad adam" əsəblə "Cavid də sizin nəvənizdir". Harun kişi: "mənim üç nəvəm və bir gəlinim var. O da Mələkdir. Bir də ayağın buralara dəyməsin" dedi.

Uşaqlar çox qorxmuşdu. Bu adam Zuhanın xəyallarındakı kimi deyildi. Anasını ağlatmışdı, bu gün bütün arzuları dəyişmişdi, böyümüşdü Zuha... Anlamışdı ki, anasının sevmədiyi adamları ilahiləşdirmək olmaz. Analar səhv etməzlər. Bu hadisədən sonra Zuha o "Yad adamı" uzun illər görmədi... (Ardı var)

Müəllif: Aysel Abdullazade