Aeroportda Mahmut müellim Baharı qarşılayıb beraber eve geldiler . Mahmut müellim , yol boyu gülmeli yolçulğu xeyalından kecdikce dodaqları qaçan qızına baxıb gülümseyerek soruşdu : - Nolub qızım?Yaman gülürsen ? - He ata,desem heç inanmazsan, bilirsen kiminle yol yoldaşı oldum ? Bir alimle . Habil Elesgerzadeyle. Men hec alimleri bele genc - cavan tesevvur etmezdim - atasına döndü . Atası bığlarının altından gülümsünürdü . Onun anlış anlayacağını düşünüb tez özünü yığışdıraraq elave etdi : - Maşallah , demek Azerbaycanda hele de genc nesillerin içerisinde savadlı bilikli adamlar varmış . Nen ele bilirdim bele nesiller artıq tükenib . Bravo ... Baharın gözlerin qabağınıda teyaredeki sehne canlanır , jurnalla Habilin üzüne , çiynine vurmağı gözünün qarşısına geldikce uğunub gedirdi . - Ay qızım, de men de gülüm neye gülürsen ? - Hee ee ,onu deyirdim axı ... Yanımızda bir arvad vardı bütün samalyoyu deyinmeyi ile özüne celb etmişdi ... - deye başlarına gelen yol ehvalatını atasına danışdıqca atası da ona qoşulub gülürdü . Baharı toy bayramla qarşıladılar . Bütün qohum- eqraba , qonşular Baharı gözleyirdi . Yemek içmekden sonra kişiler evin önundeki artırmaya , qadınlar ve cavanlar zala keçdiler . Gelen qonaqların arasında Sevdanın da ailesi var idi . Ekiz qardaşlarından biri de onlarla gelmişdi . Meclisde orta yaş nümayendesi olsa da gencler meydanı emelli başlı qızışdırmışdılar . Onlar bir otağa toplanıb oxuyub , eylenirdiler . Bağ evinin düvarlarını şen qeh- qeheler , musiqi sedaları götürmüşdü . Çox keçmedi ki , qardaşının dostlarıyla hazırladığı musiqi desestgahı başladı . Bahar pianosunu arxasına keçidi . Qardaşının dostları özleri ile getirdiyi gitara , zerb ve qarmon evde tam bir ansambıl yaratmışdı . Bahar piyanosunu çala çala ifa etdiyi mahnılar gelen qonaqların zövqünü oxşayırdı . Geceden xeyli keçmiş qonaqlar yavaş yavaş dağılışmağa başladılar . Sevdanın ailesi Sumqayıtda olduqları için Mahmud müellim onlara getmeye izin vermedi . - Gecenin bu saatında hara gedirsin . Yıxılın yatın , gen bol ev eşikdir . Seher qalxıb arxayın gedersiz . Şeherde veziyyet yaxşı deyil . Komendant saatına düşeceksiz . Belelikle qonaqlar geceni onlarla qaldılar . Ele ne baş verdiyse o gece baş verdi ... Kişiler salonda , qadınlar yataq otağında , Qardaşı Valehle İlkin , Valehin otağında , Sevdayla da Bahar Baharın yatağını beraber paylaşmışdılar . Uşaqlığından tek ve rahat yatmağa alşmış Bahar bu qızla heç cür yata bilmirdi . Valehin otağına keçib yükden yorğan döşek almaq istedi . Ama oğlanların otağına girmek ayıb olardı . Anasının otağına geldi . - Ana , içeri nece keçim ? Yükden yorğan döşek alım , yata bilmirem . Oğlanlar da yatıb indi ses olacaq . - Yaxşı, men indi götürüb vererem - deye anası ayağa qalxdı .Bahar asılqandan gödekcesini götürüb evin qabağındakı artırmaya çıxdı . Zeif külek vardı .Göyün üzü ter temiz idi . Havada şaxta olsa da göyün üzündeki ulduzlar aydın görünür , sayrışırdı . Ayın zerif işığı bağcanı aydınlatmışdı . Balkonun altında cergeyle ekilmiş nar ağaclarını üstınde hele de narlar derilmemişdi . Uşaq vaxtından hemişe meyveleri ağacından derib yemeyi severdi . Odur ki , Mahmud müellim Baharın bu hevesini nezere alıb narları dekabırın sonlarına qeder ağacdan dermezdi . Nar o qeder yetişerdi ki ağızların açardı . Ele narın lezzetlisi de bu idi . Tam deymiş güleyşe nar ... Gözü yaxın mesafede pardaxlanmış nara sataşdı . Qıp qırmızı deneleri sanki " gel meni ye ! " deyirdi. Eyilib balkon daşlarının arasından elini uzadıb narı qoparmaq istedi . Eli çatmadı . Biraz da eyildi . Yene eli catmadı . Geri çekilib biraz aralıdan nara baxdı . Ağlna uşaq vaxdı oxuduğu tülkü ve qarğa temsili geldi . Özünü bu veziyyetde tülkü yerinde hiss edirdi. Ağzı sulanmışdı . Nece olur olsun o narı qoparmalıydı . Qapı açıdı . Ele bildi anasıdır : - Ay ana , bilirsen neye oxşadım? - güldü - qarğanın ağzındakı pendire baxan tülküye , deyirem ne bir olaydı bir qarğa geleydi o narı pendir evezine tutaydı . Mende qarğanı alladıb narı alaydım - qehqeheyle güldü - Yox vallah , men o narı bu gece yemesem çatlayaram . Görüm aşağıdan qopara bilerem ? - deye bir gözü narda pilekenlere doğru addımladı . Pilekenin başına çatmışdı ki, arxadan gelen ses onu dayandırdı : - Getme, gel ! Men qopartdım . - Aa sen idin ? - Bahar teccüble elinde nar dayanmış İlkine baxdı . - Men de ele bilirem anamdı gelen ee!!! İkisi de güldüler . Yaxınlaşıb narı İlkinden almaq istedi . İlkin elini geri çekdi . Bahar teccüble ilkine baxdı . İlkin ona baxıb gülürdü . - Ver de ? - Yoo , ele şey yoxdu ! - Ne deyirsen ? Ver narı ! - Hec ele şey yoxdu ! - Di oyun oynama gece - gece ! Fason verme ver ! - Oyunu sen oynamaq isteyirsen yoxsa men ? - Deyesen yuxulsan bala , ver narı yeri get yat ! - Bahar ciddileşdi . - Özün demedinmi bir qarğa olaydı , narı pendir yerine alaydı , men de tülkü kimi qarğanı aldadıb narı ondan alardım ? Baharın yanaqları qızardı . Gece gece bu ne oyun idi bele ? - Sen qarğa deyilsen , men qarğa demişdim İlkin yox . - Sen de tülkü deyilsen , Baharsan . İndi gel al görüm narı nece alırsan ? İlkin narı ona sarı uzatdı . Bahar almaq isteyince İlkin elini geri cekdi . - Yoo ele şey yoxdur . Nece demişdin ? Tülkü kimi alacaqsan hiyleyle . - Aa ayıb olsun , men tülküyem ? - Men demedim ki , tülkü olmağı sen istemişdin . Bir görüm meharetini ? - İlkin narı ona uzadaraq güldü . - Vallah day sene sözüm yoxdur . Eşq olsun ! - deyib incik halda qapıya doğru yöneldi . Baharın gedeceyinden arxayaınlaşan İlkinin barmaqları boşaldı . Narı ovcunda eli ona sarı uzalı qalmışdı . Ele bu vaxt , Bahar qefil donüb qartal kimi ilkinin üstüne şığıyıb narı qapdı . Aniden baş veren bu herketi gözlemeyen İlkin qızın bileyinden tutub narı elinden almaq istedi . Qız narı geri dartdıqca İlkin ona sarı eyilib qızla nefes nefese qalmışdı . Meğlub olmamaq üçün özlerinin hansı veziyyetde olmasından xeberleri bele yox idi . Ele bu vaxt qapı açıldı . İlkinin atası bayra çıxdı . Onlara çaşqın çaşqın baxdı, gülümseyib ve tekrar içeri keçdi . Baharla İlkin bir birlerine baxdılar . Ele bu vaxt ikisi hansı veziyyetde olduqlarına diqqet etdiler . İlkin Baharın beline sarılmış , Baharın eli de onun çiyninde tutub dartır , narı ona vermemek üçün özünü qoruyurdu . İlkin onu balkonun meheccerine sıxışdırıb narı ondan almağa çalışırdı . Ele bir veziyyetde idiler ki , kenardan baxan bu sehneni iki sevişen gencin sehnesi sanardı . İkisi de düşdükleri veziyyeti ele indice hiss edib bir birlerine baxdılar . İlkinin gözlerinden sevgi, Baharın gözlerinden telaş yağırdı . - Bax gordünmü etdiklerini ? Yaramaz ! - İlkinin sinesinden iteledi - biyabır olduq , Allah seni biyabır elesin ! - Aaa meni niye ? Nar yemek isteyen sensen ya men? - Çekil ! Avara ... - Baharonun sinesinden iteleyib ondan qurtulmaq istedi . İlkin süzgün baxışlarla Bahara baxıb yana çekildi . - Sabah kişinin üzüne nece baxacam , vallah bırçılıqdee biabırçılıq . Öldüm yere keçdim Allah seni yere soxsun - deyib narı ilkine tullayıb içeri kecdi . - Ne qeşey arvad, arvad qarğış eliyir ee, heç nenem de bele qarğış bilmir . Sen canı hardan öyrenmisen bu qarğışları ? Şifahi xalq edebiyyatında varmı bu qarğışlar ? - ilkin söz altda qalmırdı . Elin ağzına tutub gülürdü . - Ee cehennemol başımdan ... Salonun aralı qapısından içeri baxdı . Kişi pencereni aralayb siqaret çekirdi . - Yazıx kişi çöle çıxmağına peşiman oldu ee... bedbaxt oğlu guyaçöle siqaret çekmeye çıxırmış bextever oldu . Bizi de bextever eledi . Külbaş oğluyla , seydereş Baharı oyun oynuyarken gördü . Neter deyerler ee ... Deyir ayının yüz oyunu var bir armudun başında . Bizim de oyunumuz bir narın başında oldu . Allah meni biabır elesin , bu ne iş idi düşdüm ? - ağlamsınıb otağına girmek isteyende İlkin qapıda göründü . Baharın üzünde eseb , İlkinin üzünde ise nigarançılıq höküm sürürdü . Sabah her kes süfre başında , lakin Bahar yox idi . Mahmud müellim qapıya baxıb Baharı sesledi . İlkinin atası Müzeffer kişi sözlü sözlü İlkine baxıb : - Ay Mahmud qardaş , bizim tereflerde bir adet var , belke eşitmiş olarsan . - Ne adet ay Müzeffer ? - Bizim Naxçıvanda qıza alma atarlar . Qız kimin almasını tutsa qızı ona vererler . Mahmud sözlü adama oxşayan Müzefferin üzüne baxmadan boğazını ayırtlayıb , cayından bir qurtum aldı . Söhbeti yayındırmaq istedi . - Heyf o adetlerden . Eşi indi ne alma atan var , ne de alma tutan . Ay Bahar , ay qızım . Çay çörek soyyur . Gel çıx da ... - Bizim bu efel oğlan , gecenin qaranlığında alma ile narı qarışıq salb deyesen . Hamı dönüb Müzefferele İlkine baxdı . İlkin başın aşağı salıb çayını esebi halda qarışdırdi . Sankı " ata , ne açıb ağardırsan " deyirdi .Mahmud kişinin qaşları çatıldı . - Bizim oğlan da dünen meclisde qız beyenib .Alma yerine nar qoparıb ... Masada hamı gülüşdü . İlkin ayağa qalxıb otaqdan çıxdı . - Aa , doğurdan, ata ? Hansı qız idi , kim idi ? - Sevda söhbete qarışdı - Senin de gözünden bir şey qaçmaz haa, öz aramızdı . Gözlerin , maşallah qırğı kimidir . - He bala , heyle olmasaydı Sarayın en gözel qızı sizin ananız olmazdı . Düz demirem arvad ? Xuraman güle güle başıyla erinin sözünü tesdiq etdi . İçeride her kes deyib gülerken qonuşu otaqda Bahar bu danışıqları eşidir , esebinden otaqda var gel edirdi . İlkin heyetde ağacların altında gezir , belke de bu vaxta qeder heç diqqet etnediyi ,sevmediyi ağaçlara , seki kenarında ekilmiş çiçeklere heyranlıqla baxırdı ... Artıq getmek vaxtı idi . Bahar hele de otağından çöle çıxmamışdı . Özünü xesteliye vurub yatağına girmişdi . Qonaqlar gedende Sevdayla anası onun otağına gelib onunla öpüşüb görüşdüler . - Vayy , vay deyesen gözel qızımız nezere gelib ,nol b niye yatırsan bele ? - Üstünüze sağlıq deyesen üşütmüşem . - dünen çox atılıb düşdüz , terlediz - tessüfle Sevile baxıb başın buladı - indikilere söz deyende eşitmirler ki , özletini qorumurlar ... Sevil qızının qonaqları yola salmasını istese de Bahar yerinden terpenmedi . Ev camaatı qonaqları darvazaya qeder yola salarken Bahar otağından sıxıb qapıya geldi . Qapıdan asılmış tül perdenin arxasından gözleri ile qonaqları uğurladı . İlkinin gözü evin pencerelerinde ,qapılarında idi . Getmek istememesi ya da gederken Baharı görmek istemesi belli idi . Müzefferin " Jiqulusi " terpenende Bahar da herekete kecdi geri dönüb otağına çekilmek isteyende ev telefonunun yanında axşam İlkinin derdiyi narı gördü . İlkin narı getirib oraya qoyubmuş . Narı eline alanda ilk gözüne deyen narın partlayıb aralanmış hissesindeki boşluqda balaca kağız oldu . Kagızı çıxarıb açdı : " Bu defe evinize gelende bey kimi girecem seni sevirem " - kelimeleri yazılmışdı . Heyatında ilk heyecanını yaşayırdı . Gözleri süzüldü , dodaqları gülümsedi . Geceki "nar" oyunu yadına düşdü . O qeder dalmışdı ki , içeri giren Valehden xeberi de olmadı . Kağız parcası elinde ele dalıb getmişdi ki ,Valehin bu yazıları elinde oxumasından xeberi bele olmadı . - Bu nedi ? - qefil sesden yerinde diksindi . Tez kağızı arxasında gizletdi . - Ver görüm bura ? Nedi bu kim yazıb bunu - yeniyetmelik dövrünü yaşayan gencler kimi o da bacısını tessübunu çekmeyi belece özüne borc bildi . Kişi kişi sesini uçaldıb : - Kimdi az , o bizim eve bey kimi giren ? Belke qıcaların sındıraq , heç gelişi olmasın . - Suus ... sus ...sen Allah , ata eşitmesin ayıbdı . - Nece ayıbdı ee ? Utanmırsan evin içinde gedelerle mektublaşırsan ? Deyesen qudırmusan ? Bahar Valahden heç vaxt bele bir şeyin şişirdileceyini gözlemirdi . Odur ki , onun üstüne atılıb ağzını yummaq isteyince Valehin sesi daha da yükselirdi . Sese qapıdan içeri geren Mahmudla , Sevili görünce Bahar utanaraq içeri qaçdı . - Gorürsen qızını ? İnistituta ders oxumağa getmir ee , mektublaşmağa gedir . Dirçelib gelib . O qeder qudurub ki , adam zad da saymı evin içinde oğlandan mektub alır . Utanıb ölmür ee deyirem . İnden sora ders adı qurtardı . Keçirdirsen onu qiyabiye . Eşidirsen papa ? Qiyabiye ... Meni qana salmayın durduğum yerde . Vallah qoymaram getsin bir de o xarabaya - deyib elindeki kağızı atasının üstüne atdı . Sevil de Mahmud da kağızda yazılan yazılara baxıb gülümsediler . - Hee demek Müzefferin efeli bizim qıza alma evezine nar atıbmış - deye Mahmud gözüyle telefon masasının üstündeki nara işaret etdi - Hee arvad deyesen bağımızın meyvesi yetişib , ağacımıza salba atılmağa başlayıb artıq ... danışa danışa salona keçdi .
İlkin Ve Elçin Müzefferle Xuramanın ilki idi . Uzun müddet nişanlı qalan bu çütlüyün ele evliliklerinin birinci ilinde ekiz uşaqları oldu . O zamanlar Müzeffer Rusiyada işleyirdi . Evlendikden sonra da Xuramanı götürüb özüyle ora apardı . Hamileliyini şişkinlikle beraber ağır çetin keçiren Xuramanı bir müddet sonra tekrar Müzeffer Şahbuza getirdi . Böyük bir külfet içinde, hem de kend yerinde yaşamaq Xuraman üçün olduqca çetin idi . Evde el üste tutulurdu . Eri altı bacının bir qardaşı olduğundan baldızları da onun başına pervane kimi dolanırdılar . Amma Müzefferin orda olmamağı , kendin cansıxıcı sakit heyatı onu darıxdırırdı. Rusiyadan gelenden bir yere cıxmamışdı . Nece deyerler, medeni süretde icbarı hebsxana heyatı sürürdü . Her gün demek olar ki , erine mektub yazır , onu kende çağırırdı . Müzeffer üçün kend yerinde yaşamaq meşeqqet idi . Esgerlikden sonra neçe iller Rusiyada yaşamış , oranın adetlerine uymuş , artıq demek olar ki, ruslaşmışdı . Odur ki , kende gelmeyi esla düşünmürdü de . Mektublarında Xuramana teselli vererek sebirli olmasını yazırdı : - Gözümün nuru , seni ne qeder sevdiyimi bilirsen . Xumuşum , biraz sebr et . Gelim Bakıdan ya da Sumqayıtdan ev alacam . Men oraya gelsem kendde ne iş görecem ki ? Gerek kolxozda tütünçülere qoşulam . Elimde gül kimi mesleyim var . Biraz da maya qoysam şeherde zavodların birinde yaxşı bir işe girerem . Müzefferin şehere köçmek istemesi ailesi terefinden xoş qarşılanmadı . Müzefferin 6 bacısı ve ana - atası Xuramanı sıxışdırmağa başladılar . Müzeffer şeher sevdasını Xuramandan yana bilirdiler . - Çox nankor gelinsen . Sene burda gülden ağır söz deyen yox , inciden yox . Seni yağ içinde böyrek kimi besleyi ik . Sağolumuz budur ? Müzefferi bizden ayırmaq isteyirsen ? Baldızlarının ve qaynanasının dır - dırlarına döze bilmeyen Xuraman Saraya atası evine gelir . Xuramanın arxasınca heç kim gelmir . Erine mektub yazsa da eri ona cavab yazmırdı . Sonralar , çox sonralar Xuraman öyrenmişdi ki , qaynanası ve baldızları Müzeffere mektub yazaraq , Xuramanın haqqında xoşagelmez sözler deyeren onların arasını pozub , guya Xuraman onlara "ölseniz de size gelin olmayacam , ölsem de oglunuzu elinizden alıb şehere aparacam" deyibmiş . Bu da genc ağlı başında olmayan Müzeffere acıq gelib . Axı valideyinlerinin Müzefferden başqa oğulları yox idi . Eger Xuraman onlara gelinlik etmese idi, Müzeffer camaat içinde hansı oğulluqdan danışacaqdı ki ? Müzeffer ananın- atanın , altı bacının ümüd yeri, penah qapısı idi . Ekizleri olanda Müzeffer onları görmeye gelmiş , lakin , bu defe de Xuramanın atası onu eve buraxmamışdı . Çünkü aylarla atası evinde qalan hamile arvadıyla ne bayramlarda , ne de xüsusi günlerde bir defe arayıb sormamışdı . Bütün qohum eqraba Xuramanla , Müzefferi ayrıldı sanmışken indi uşaqlar olandan sonra Müzefferin meydana çıxması kişiye yer edirdi . Uzun sözün qısası . Uzun iller sonra Müzefferle Xuramanın hesreti vüsala catdı. Uşaqlar olandan dörd il sonra Müzeffer özünü toparlayıb Sumqayıtdan ev aldı . Qaynatasının qapısına getdise de qaynatası da ters damarına salıb qızını ona etibar etmedi . Kişi ona şert qoydu : - Ata - anan , bacıların gelib qızımdan üzür istemese qızımı vermeyecem . - Başına dönüm , ay emi , etme , eyleme bilirsen ki , onlar Xuramanın ayağına gelmeyecek . - Gelmirler gelmesinler . Size xoş , mene sizde de xoş . Uşağımın elinde qalmamışam ki? Ya gelsinler ya da vermeyecem - deye kişi de qerarını keskin vermişdi . İki il de Müzefferin ailesine yalvar yapışından , qızlarının dördünü köçrurub emelli başlı tenhalaşan ata anası nehayyet böyük bir hediyye ve qurbanla Xuramanın atasına minetçi düşmüş , sonra ise gedib onlarla barışaraq Xuramanı Sumqayıtdakı evine getirmişdiler . Müzeffer de o zamanlar kimya zavodlarının birinde yüksek vezifeye girmişdi . Ekizleri baba evinden, atası evine gelende artıq mektebin hazırlığına gedirdiler . Atalarının üzlerini çox az görmüşdüler . Xuraman atasının qorxusundan uşaqlarını ataları ile gizli gizli görüşdürürdü . Uşaqlar atalarını yad adam kimi qebul edirdier . Analarına atalarından cox düşkün idier . Müzefferle Xuraman barışdıqdan sonra Sevda dünyaya geldi . Müzeffer vaxtında ekizlerine vere bilmediyi sevgi ve diqqeti qızına ayırdı . Ekizler baba evinde ciddi rejimde , qorxu içerisinde böyümüşken , Sevda ise eksine , ürekli , ehtiyyacsız , erköyün bir qaz kimi böyüyürdü . Bu aileni tanıyanlar hamı "Sevda oğlan olasıymış , İlkinle Elçin qız " deyerdiler . Sevda dikbaş , her sözü üze vuran, kobud qız idi . Yersiz zarafatları , köntöy hereketleri onun erköyünlüyünden xeber verirdi . Bahar Sevdayla refiqelik etse de qızın bu xasiyyetinden heç xoşlanmazdı . Onun bu oğlanfason xasiyyeti bir gün onun evini yıxacağını düşünürdü ve düşüncelerini çox ince bir şekilde ona bildirirdi . Bezen Sevdagilin ailesiyle ailevi dostluq eden anasına da bu barede fikirlerini bölüşdürürdü . - Aa, adamda bir incelik olar da . Nolsun atan seni başında gezdirib . Atan sene demeyib ki , qız inceliyini burax . Qız uşagısan . Biraz ince ol , biraz kübar ol , biraz mehriban ol , qılığın - sülüyun olsun , bir nazın olsun ...
Gelenden hele çamadanını boşaltmamışdı . Paltarlarını yerbe yer edib dolabından asdı . Teyyarede yanına aldığı el çantasını açıb içindekileri yatağın üstüne boşaltdı . Eşyaların içinde " yad qızı" kitabı ve Habilin oxuduğu xarici jurnal da var idi . Jırnalı eline alıb vereqlemeye başladı . Vereqledikce onunla keçirtdii bütün sehneler gözlerinin qarşısından kecirdi . Onunla tanış olduğu gün boynundakı şerfinin onun zincirine ilişib çıxmaması , şerfini boynundan açıb ona vermesi , Sevdanın şerfi behane edib onunla avtobusdan düşmesi , Bahara acıq verirmiş kimi aşağıdan aftobusa baxaraq ona el sallaması , bufetde onlarla atmacalı danışması ... Her şey ele bil vereqledikce elindeki jurnalın vereqinde canlanırdı . - Sevda niye avtobusdan onunla düşdü kü , başa düşmedim?Ona ne menim şerfimden getmişdise getmişdi de şerf menimdi men bilerem . Qoy men şerfimin dalıycan düşüm . Sen ne özünü soxmusan ortaya ?- deye düşündü . Düşündükce hele ağlında , heyatında , varlığında formasını rengini bele bilmediyı qısqanclıq hisleri baş qaldırmışdı . O Habili qısqanırdı , Sevdanı Habilin etrafında görmeye bele tehammül ede bilmirdi . Telefonun desteyini eline aldı Sevdagile zeng eledi . Telefon uzun uzun çağırdı . Cavab gelmedi , tekrar nömreleri çevirdi . Barmaqları diyircekli telefonun deliklerine toxunduqca ele bil üreyini nese sıxırdı . Üreyi çırpınır , çırpındıqca gözlerinden yaşlar üzünde şırnaq açırdı . Cavab gelmeyince de eseblerine hakim ola bilmirdi . Eseble desteyi üstüne asır , tekrar nömreleri yığırdı . Koriordaki sese Sevil xanım metbexden boylandı : - Nolub qızım ? Niye qırırsan o telefonu , yavaş ol ! Bu saat anasından yaxın , anasından eziz adam yox idi ona . Ele bil anaya indi ehtiyyac duyurdu . Balını bir ana çiynine qoyub hönkürtüyle sadece ağlamaq isteyirdi . Desteyi üstüne asıb anasına teref döndü . Qızının üzündeki yaşı görüb Sevil xanım teşvişle ona yaxınlaşdı . - Bahar ? Qızım ? Nolub ? Niye ağlayırsan ? - Bahar anasını qucaqlayıb hönkürdü . Çaşıb qalmış qadın ne deyeceyini bilmirdi . Onu öpür , saçlarını oxşayır . Onu sakitleşdimeye çalışırdı - Axı nolub ? Kimle danışdın ? Ne dediler . Bir danış, biz de bilek de ! - Ana ... - Hay can , anan qurban gözlerinin yaşına, ağlama görüm bir ... - Ana ... men ... men ... - Hee !!! - Men aşiq olmuşam ana !!!...
Baharı yaxşı başa düşürdüm . Yeqin ki , gencliimizde ilk mehebbet heyecanın her birimiz yaşamışıq , onun keçirdiyi kisleri biz de keçigmişik . Gizli gizli birin sevmişik. Gah sevinib , gah da bulud kimi dolmuşuq . Bir de tesevvür edin ki , bele bir saf duyğuları biz yaşayırıq . Gelin özümüzü Baharın yerine qoyaq . Baharın sevgisini biz yaşayırıq . Biri gelib bir gün bize sevdiyimiz oğlanın bizim qardaşımız olduğunu desin ... Bele bir veziyyetde söz tapmıram yazmağa . Bu kelmeleri yazdıqca bele tükenirem , qaldı kı bunları yaşamaq. Şexsen men bunları yaşaramsa demek zaman durub , dünya öz fealiyyetini dayandırıb . Ele bilerem ki , sözün bitdiyi yerdeyem ...