Gecikdim.(7-ci hissə)

Müəllif: Mr. OffiCeR
Şərhlər: 1
Baxılıb: 3 209
Səs ver:
(səs: 1)

 Başı əlindəki kağızlara qarışdığından qabağına baxmır, buna görə biriylə toqquşdu. Qabağına baxmadığına görə günah onda idi. Başını qaldırdıqda gözlərinə inanmadı.

EMİN. Yerində donub qaldı. Heç vaxt Eminə bu qədər yaxın olmamışdı. Emin gülümsünürdü. Bəlkədə onun gülməyinə səbəb Aynur üzündəki həyəcan qarışıq utancaqlıq, çaşqınlıq hissinin verdiyi mimikalar idi. Emin gülməyinə davam edərək: - Allah bağışlasın, eybi yox - deyib keçib getdi.
Aynur çaşıb qalmışdı. Emindən üzr istəməmişdi axı. Demək Emin onun utancaqlığını duymuş, ona sataşmışdı, Aynur kəkələyə-kəkələyə, səsi güclə çıxaraq - Bağışlayın - deyə bildi. Emin eşitdi deyəsən. Çevrilib baxdı və gülərək çıxıb getdi. 
Aynur hələdə özünə gəlməmişdi. Özünü toplayıb dərs otağına getdi. Birinci dəfə idi Eminə bu qədər yaxın olmuş, onunla danışmışdı. Bütün gün bunun təsiri altında oldu. Gah öz-özünə gülümsündü, gah da donub qaldığına görə, Eminin gülməyinə səbəb olduğuna görə özünü qınadı. Bütün bunlara baxmayaraq yenə xoşbəxt idi. Çünki Emini görmüşdü. Artıq Emindən xoşlanmaq dərəcəsi deyəsən sevgiylə əvəz olunmağa başlamışdı. Platonik məhəbbət bu imiş. Kimsə sənin nələr yaşadığından xəbəri olmur, sən isə ona qarşı qarşısını ala bilmədiyin hissləri yaşayırsan. Onun bir baxışıyla özünü dünyanın xoşbəxti hesab edirsən. Öz-özünə ürəyində onunla söhbət edir, 1001 xəyal qurursan. Onu gördükdə ürəyindən anlaşılmaz hisslər meydana çıxır, ürək ritmləri sürətlənir, sanki köksünə sığmır qəlbin. Bütün bunları bilirdi Aynur. Elə ona görədə əmin idi artıq Emini sevdiyinə. 
Evə qayıdırdı, yenə küçədə güclü futbol başlamışdı. Kənanın səhərki geyimindən əsər-əlamət qalmamış. Ronaldo-sun geyinmişdi. Aynur evə çatıb, yeməyini yemədən küçə futbolunu izləməyə başladı. Kənan həqiqətən çox gözəl oynayırdı. - Yəqin futbolçu olacaq, ona görədə dərsə getmir - deye fikirləşdi Aynur. Kənan bir dəfə belə olsun Aynur tərəfə baxmırdı. Digər uşaqlar isə özlərini, oyunları Aynura nümayiş etdirmək üçün dəridən-qabıqdan çıxırdılar. Bütün bunlar Aynura çox gülməli gəlirdi. Uşaqların özlərini göstərməsi, onun bəyənməsinə çalışmaları olduqca əyləncəli idi. 

Artıq axşam olmuşdu. Aynur dərslərini hazırlayıb, yatağına uzandı. Yenə Eminli xəyallar başlamışdı. Elə bu vaxt telefon səsləndi. 
Aynur: AlO
Telefonun digər ucunda həzin mahnı səslənirdi. Kim isə Rafet El Romanın məhəbbət mahnılarından birini qoymuşdu.
Aynur bir az qulaq asıb dəstəyi yerinə qoydu.
Günlər bir-birini sürətlə əvəz edirdi. İlahə təhsil haqqını verdiyinə görə kəsir imtahanlarını verib dərsə qayıtmışdı. Amma əvvəlki İlahə deyildi. Sanki ağlı havada idi. Dərsə elə də maraq göstərmir, bütün gün sevgilisi ilə smsləşir, dərsdən sonrada gəzməyə gedirdi. Artıq Aynur ona heçnə demirdi. Bilirdi ki, dediklərinin onsuzda bir mənası yoxdur. İlahə öz bildiyindən heç vaxt əl çəkməyəcək.

 Hətta 2 gün öncə İlahə ilə mübahisəsi düşmüşdü. 2 gün əvvəl dərs çıxışında İlahə ilə gedərkən bir oğlan İlahəyə yaxınlaşıb, onunla danışmaq istədiyini bildirir. İlahə nə qədər yox desədə oğlan əl çəkmir. Axırda İlahə razılaşır. Onlar Aynurdan bir az aralanıb söhbət edirlər. Aynurda kənarda durub İlahəni gözləyir. 10 dəqiqə sonra İlahə gəlir. Gülürdü. 
Aynur - Nə olub o kim idi?
İlahe: Bizim rayondan oğlan. Məktəb vaxtından məni sevir. Amma mən onu istəmirəm. Əsgər gedəcək 3-4 günə. Gəlib mənlə görüşməyə. Məndə son qərarımı dedim ki, məni unutsun. Gedib öz tayını tapsın. Oda ağlayırdı. Ona görə gülürəm. O boyda oğlan qabağımda durub ağlayır.
Aynur: İlahə sənin qəlbin niyə belə daşdı. Görünür ki, o səni çox sevirmiş. Niyə qəlbini qırırsanki.
İlahə: Boş ver onun qəlbindən mənə nə.
O gündən bəri Aynur İlahənin sevgi duyğusunun olmasından şübhə edirdi. Bu qız hər şeyi öz maraqlarına görə ölçürdü. Kimsənin qəlbi, duyğuları önəmli deyildi. İlahəni əsldən sevən, ona görə göz yaşı tökən oğlana yazığı gəlirdi.
Qrupdakı digər qızlar İlahəyə elədə üz vermirdilər. Bu heç İlahənin vecinə deyildi. 

Qrup nümayəndəsi Günay dekanlığa çağrıldı. 10 dəqiqə sonra gəlib bildirdi ki, Aynur və o seminara başqa universitetə göndərilir. Aynur getmək istəmirdi. Amma məcbur qalıb Günayla getməli oldu. Seminar keçirilən Universitetə çatıb seminar otağına girdikdə gözlərinə inanmadı. Emində orda idi. Həmdə onlar oturmalı olduqları stolun arxasında əyləşmişdi. Qızlar keçib əyləşdilər. Günay Eminin yanında oturdu. Emində universitetdən göndərilmişdi seminara. Seminar başlayana qədər Günay Eminlə söhbətə başladı. Sən demə Emin universiteti bitirdikdən sonra xarici ölkəyə gedəcək. Aynur bunların hamısını eşidirdi. Eşitdikcədə ürəyində qara qanlar axırdı. Qəlbinin sahibi, ağ atlı prensi gedəcəkdi. Həmdə bir daha görməyəcəkdi onu. Heç olmasa ayda bir dəfə görmək Aynur üçün təsəlli idi. Amma Emin gedərsə heç vaxt onu görə bilməyəcəkdi. Ağır düşüncələrə qapılmışdı.

Emin: Siz, söhbəti sevmirsiz?
Günay: Aynur, Aynur. Nə olub sənə? Emin sənlədi...
P.S: Ardı var.

Müəllif: Aynur(M.R) 

(səs: 1)
Şərhlər: 1
Baxılıb: 3 209
Geriyə
Hörmətli Qonaq, saytda şərhləri oxumaq, şərh yazmaq, xəbər göndərmək üçün QEYDİYYATDAN keçməyiniz lazımdır.

İnformasiya

Qonaq qrupunda olanlar istifadəçilər bu xəbərə şərh əlavə edə bilməz.
Bölümlü Hekayələr

Müzakirələr

Bürclərlə BİZ

Xəbər lenti

Astrologiya

Qadın testləri