Real Hekayə

Adım Dənizdir…İndi 24 yaşım var…Hadisələrə hardan baslayacağımı bilmirem.Belkede əvvəldən başlasam daha yaxsi olar. Hə ən düzgünü budur. Biz uzun illər Moskvada yasamışıq..Mən onuncu sinifi bitirəndə anam Türkan atam Sərvan və mən həmişəlik bakıya qayıtdıq...Mən tək uşaq olduğumçun ərköyün idim...Şıltak-şən qız idim...Uzun düz saçlı qarabuğdayı bir qizam..Qəribədiki nə atama nə də anama bənzəyirdim...Yəni nədəsə oxşarlıq olmalıdı valideynlə övlaq arasında amma mən elə bil başqa adamların qızı idim...Bunu anamdan soruşanda bele cavab veriridi
- menim qizim olmaq istemirsen ?Gözləri dolurdu...Səbəbini bilirdim amma men anama bagli oldugumu,nəyinsə bizi birləşdirdiyini hiss edirdim... Bir gün anam telefonla kimləsə ağlıya-ağlıya danışırdı...Hansısa İlkindən, Zeynəbdən danışırdılar..Anam telefonu yerə qoyandan sonra məni çağırdı.
-Dəniz sən böyük qizsan artıq hər şeyi bilməyinin vaxtı gəlib...
-Nəyi ana? Mən nəyi bilməliyəm?
-Sənin əsl anan mənim bacımdı,Zeynəbdi..O, ailəmizin məcburiyyəti ilə dayimız oğlu ilə ailə həyati qurdu.Bu evlilikdən qardasin və sən dünyaya gəldi..Amma Zeynəb atana öyrəşə bilmədi,çünki öz istədiyi varmiş.Sən anadan olandan bir nece ay sora baxım faciəli şəkildə intihar etdi...Özünü yandirdi...Anam artiq ağlayırdı..
-Ana sən nə danışırsan?-çaşıb qalmışdım..Qeyri-ixtiyari bir sual verdim
-Səbəb?
-Zeynəbin sevdiyi insan o ailə qurandan sonra qeherden və fikirdən xəstəlik tapır və dunyasin dəyişir...Bu xəbəri esidən bacım da bu cur faciəli səkildə intihar edir...Bu hadisə iki ailə arasında böyük düşmançılıq yaradır...Biz 2 bacı bir qardaşıq...Zeynəb vəfat edəndə mən 19 yasındaydım...Böyüklər bele qerara gəlirlər ki mən onun yerinə gəlin gedim...Bu dəhsətli bir şeydi...Anamın artiq göz yaşların saxlaya bilmirdi..İnsan nece bacisinin evinə gəlin köçər axı? Mən buna razi olmadım ve sevdiyim insanla qoşulub qaçdım...Zamanla barişiq oldu...Süsən nənən səni atangildən almaq istəyirdi , atangil buna razi olmasalarda sonda anasız qız böyütmək çətindir deye razi oldular.Nənənin sözündən heç kim çıxa bilməz bilirsən...Onun fikri səni ozü böyüdüb Əziz dayının oğlu Kamrana vermək idi...Ele şirin uşaq idin ki səndən ayrıla bilmirdim balaca qızım..Buna görədə Sərvanla danışdıq ki,sən bizim qızımız olasan...Nənənə dedimki, "Bu usaqlar bir yerde boyuseler sonra ailə qurmayacaqlar..Dənizi mənə verin. O mənim qızım olsun”. Sözlərim nənənin beyninə batdı..Razılıq verdı..Beləliklə sən mənim qızım oldun və biz Moskvaya köçdük.
-Ana mən sənin qızınam-deyib onu bərk qucaqladım ikimizdə ağlayırdıq..Türkanla Sərvanın usaqlari olmamışdı, mən onlarin yeganə övladı olduşdum...Onlar mənə həqiqətən ata və ana oldular...Bilmirəm bəlkədə oz ovladlari olsaydi belə olardimi?
-qızım sənin bir qardaşın var İlkin səndən iki yaş böyükdü...O atangildə qaldı...Atan indi Ukraynada yasayır,az-az gəlir bakıya amma qardaşın burdadı...Onu bibin böyütdü...Biz nənəndən gizlin əlaqə saxlayırdıq bibinlə...Nənən bilsə heç yaxsi olmazdı..Amma indi qardasin səni tanımaq istəyir eləcədə bütün ata qohumların...
-ana mənə vaxt verin .
-yaxşı mənim ağıllı balam.
Anamın mənə dediyi həqiqıtlər əslində mənim həyatımı dəyişmirdi bunu anlayırdım mən yenədə onların qızı olaraq qalırdım...Bəs İlkin ?Görəsən qardaşım necə biridi? Aradan iki həftə keçmişdi...Bu müddət ərzində anam bu söhbəti birdə açmadı..Mən qərar vermışdım qohumlarımla görüşəcəkdim.Bunu anama və atama deyəndə onlar sevindi amma atamin üzündə qeribə narahatçılıq vardı...
-ata mən sizin qızınızam bunu hec kimdəyişə bilməz həmişədə sızın qızınız olaraq qalacam..
Atam məni qucaqlayıb alnımı öpdü
-əltətdə sərçəcik-deyib gülümsündü...Atam məni həmişə sərçəcik deyə əzizləyərdi.
İlkin mənə oxşayırdı yada mən ona...hər nə isə biz ikimizdə bi-birimizə oxşayırdıq...Qohumlarım məni elə mehriban qarşıladı ki sanki mən illərlə onlarla olmuşam...Hələ bibim Çimnaz..Bütün qohumlarla tanış olmuşdum.Ancaq Sabir əmim və ailəsi qalmışdı..Danışılanlardan belə başa düşdüm ki, onlar gəncədə yaşayır bakıya gələndə tanış olacam.Biz sagollaşib evə qayıdanda İlkin belə dedi
-bu qız qaradı bes deyirdiz mənə oxşuyur hanı oxşayır axı?
-aaaaaaa özun ağsan ?-deyib onun şapkasını başından götürüb öz başıma qıoydum...
-ver papağımı eee bu sənə görə deyil get yaylıq bağla...
-olmaz mənimdi bu daha...
-yaxşı al sənin olsun bacı...İlkin elə ürəkdən bacı dediki onu bərk qücaqladım..
-cox saq ol qardaş..
Biz bakiya köçəndən sonra mən burda hazilasdim və universitete qebul oldum...Valideynlərim İlkin, bütün qohumlar mənimlə fəxr edirdi,onlarin üzündə bu sevinci görmək məni qürurlandirirdi təbiiki...Bu arada atam,yəni ukraynadaki atamlada taniş olmuşdum. Ona necə müraciət edəcəyimi bilmirdim..Mənim atam vardı amma o da mənim atam idi...Ona gərədə ona Əli ata deyirdim..Universitetdə dərslərim yaxşı idi.Starusta seçilmişdim deye her seher hamidan tez men gedib jurnali götururdum...Butun kusrlardan starustalar eyni vaxtda orda olurduq..Bir oglan vardi aralarinda...Cox yarasıqlı oglan idi butun qizlar ona heyranlıqla baxırdı.. Onu görəndə qəribə hiss edirdim ozumu , sanki yox olmaq isteyirdim meni gormesin isteyirdim...Ele bil ozum-ozumun eksinə hərəkət edirdim...Salam verəndə bele cox soyuq alirdim salamin...Niyə bele edirsen Deniz axi duz etmirsen deye ozumu cox danlayirdim...Eslində ele yarasiqli birinin menim kimi sade bir qizla nə isi olar deye dusunub özumu bir növ nələrdənsə qoruyurdum oz aləmimdə...Bunlari en yaxin rəfiqəm Dəryaya danişanda o gülürdü...Dəryayala biz hazirliq vaxti tanış olmuşduq ve eyni fatultəyə qəbul olmuşduq amma qruplarimiz ayri idi o da menim kimi starusta idi..Hetta ozumuz kimi adlarimiz belə oxsayirdi.Çoxlari bizi baci bilidi, həmişə bir otururduq...