Orxanın qəzəbdən partlamaqda olan gözləri ilə bərabər əlinin tez-tez yumruqlandığını görəndə cəld onu nazirliyin binasından çıxartdım.
-Heç bir şey anladığın kimi deyil..
Orxan mənim "izahat”ımı sakit şəkildə dinləməyə çalışsa da hisslərini təkrar büruz verdi.
-Bir daha onu sənin ətrafında dolaşan görməyim, Nərmin!-deyə xəbərdarlıq etdi.
Qısqanırdı demək.Mənim xoşuma gəlməyə başladı onun qısqanclığı.Axı kimin xoşuna gəlməz ki?! Amma bir şərtlə bu qısqanclıq xəstəliyə çevrilməsin.
-Niyə gəlmisən?!...
Cavab verməyib biləyimdən yapışaraq məni maşınına tərəf aparmağa başladı.Qapını açıb baxışları ilə məni salona dəvət elədi.Etirazsız əyləşib onun yerişini izləməyə başladım.Orxan sükan arxasına keçib mühərriki işə saldı.
-Niyəsini az sonra biləcəksən..!
Gülümsünüb ona nəzər saldım.
-Mənə dəli lazm deyil, Orxan...
-Kimdir dəli?!...
-Səndən başqa heç kim hələ ki...
-Onu məni bu hala gətirməmişdən əvvəl düşünməli idin, Nərmin,-səmimi şəkildə bildirib mənə baxış atıraq sürməyə başladı...
...Mən yenə hansısa restorana gedəcəyimizi fikrləşərkən Orxan tamam başqa istiqamətə sürürdü-Dənzikənarı bulvara...Bakı gecələri ən çox gənclərin, sevgililərin və təzə evlənənlərinin sevimlisidir...
...Gəzəərk mehriban söhbət edirdik...
Boş skamyaların birində əyləşib üzümüzü dənizə tutduq.
-Nərmin, niyə hələ heç kimə şans verməmisən?!...
-Düzün deyim?!...
-Hə..Hiss edirəm ki, bu qərar sənin qohumlarınla bağl deyil...
-Ruhuma yaxın biri qarşıma çıxmadığından....
-Bəs mən?!...
Üzümü ona tərəf çevirib gözlərinə baxdım.
-Sən başqa birisən...
Mən sözümü deyib bir müddətliyə gözlərə kilidləndim.O, əlini qaldırırb yanaqlarıma sığal çəkəndə özümə qayıda bildim.
-Sən də...Sən də başqa birisən...
Mən cəld gözümü ondan çəkib üzümü dənizə tutdum.Orxanın qəti baxışların öz üzərimdə sezsəm də, bunu büruzə verməməyə çalışırdım.Az sonra ayağa qalxanda o da mənim ardımca qalxıb yaxınlaşdı.
-Həmişə belə qal...
-Niyə?!...
-Çünki səni belə sevmişəm...
Yenə də gözlərindəki parıltı...
...Maşınını saxlatdırıb mənə diqqətlə baxdı.Özümdən asılı olmayaraq mən də ona, gözlərinin içinə baxdım.Yaxınlaşıb yanağıma öpücük qonduranda içimdə bambaşqa hisslər oyandı.Daha sonra əlimi qaldıırıb bərk-bərk öpdü.
-Sən doğrudan da başqasan, Nərmin..Mən bunu sənin gözlərindən hiss edirəm...
Necə sağollaşıb maşından endim, xatırlamıram.Qapını açarla açıb evə ayaq basanda səssizlik vardı.Yenə gərginlik ab-havası hiss edib zala keçdim.Nənəm yenə öz "aristokrat” görünüşü ilə anama baxırdı.Atamisə hər 2 qadına göz ucu nəzər salıb başını ulayırdı.Qardaşım deyəsən otağına çəkilmişdi.Mən əyləşib soruşmağa qərar verdim.
-Nəsə olub?!...
-Heç nə, mənim ağıllı balam,-nənəm bacardığı qədər mülayim tonla danışmağa çalışırdı.
-Yalançı,-anam nənəmə hiyləgər baxış atdı.
-Başlamayın yenə!-atamın səsi sakit olsa da, tonu ciddi idi.
Mən başımı bulayıb ayağa qalxdım.Nənəm birdən mənə elə baxdı ki, sanki uçub gedirəm buralardan.
-Hara?!...
-Bu qadının ağlı deyəsən çatmır!-anam öz dilindən geri qalmadı.
-İlahi!-atam deyib ayağa qalxdı.Mənə yaxınlaşıb başı ilə ardınca getməyimi işarə elədi.-Siz davam edə bilərsiniz, xanımlar...
Mən atamla dəhlizə çıxdıq.
-Ata, nə olub?
-Hə, soruşmaq istərdim: Orxanla münasibətlər nə yerdədir, qızım?!...
Atam bu sualı verərkən gözlərinə sanki işıq gəldi.Deyəsən Orxan onun ürəyincə idi.
-Bilmirəm, ata...
-Necə yəni "bilmirəm”, qızım?!...Axı ondan xoşun gəlir, yoxsa ona bu qədər şans verməzdin..
Mən atamın bu sözü qarşısında heç nə deyə bilməyim,onu qucaqladım...
...Yenə ailə xatirələrini vərəqləməyə başlayıram...
...Xalamqızının "möhtəşəm” toyu oldu, amma 1 il tamam olmamış ailə süquta uğradı.Nənəm bu səfər kimi günahlandırsın bilmirdi.Xalam artıq nənəmə qulaq asmaqdan imtina edərək qızına təsəlli verməyə çalışırdı...
...Faiq əmi dəfələrlə gəlib qızına təsəlli verərək onu ovundurmağa çalışırdı.Xalam onun sözlərinə qulaq asmadığı üçün peşmançılıq içində üzülürdü.Xalamoğlu isə barmaqlarını oynada-oynada qalmışdı...
-Mən demişdim ya yox?! Demişdim ki, hələ toy eləməyin! Amma siz...!
Nənəmim bu dəfə cavablandırmağa ixtiyarı yox idi.Atam isə davam etmək istəmirdi...Xalam qızının keçmiş əri iddia edirdi ki, "Ulduzdan istilik görmədim, həddən artıq sıxıcı tipdir”...
Xalam fikirlərə qərq olmuşdu.Onun bu halı nənəmi narahat etsə də, söz salmırdı.Amma xalamın son qərarı onu elə şoka duruma saldı ki, tamamilə quruyub qaldı qadın...Xalam qızı ilə oğlu ilə xaricə Almaniyaya yerləşdirildi.Orada tanışlarımız olduğundan xalam diasporada işə düzəldi..Faiq əmi heç nə edə bilmədi.Arvadının qərarına hörmətlə yanaşıb heç nə demədi.Onsuz da arvadına güvənirdi, onun güvənmədiyi tək insan-keçmiş qaynanası, yəni nənəm idi...Amma bir faktı qeyd etməliyəm ki, xalam Faiq əminin boşanmadan sonra işləri yoluna düşməyə başlamışdı.Bircə qızlarının bədbəxt evliliyi olmasaydı...Faiq əminin əl-qolu açılmağa başladı.Əvvəllər iş sahəsində qazana bilmədiyi uğurları qazanmağa başladı...Xalam isə Almaniyaya yerləşdikdən sonra orada diasporada çalışmağa başladı...
...Bugün iş günü deyildi...Mən adətən müasir geyinməyi sevənəm. Məktəb vaxtı birgə oxuduğum qızlardan biri mən zəng vurub əylənməyə dəvət etmişdi.Mən də dardan da dar, üstündə kəsikləri olan cins şalvarla sadə koftamı geyinib saçlarımı açıq buraxdım.Saçlarım incə olduğundan uzun saxlamırdm.Çiynimə qədər idi.Sadəcə işdə yığırdım. Sadə makijay edib çantamı yoxlayıb doldurmağa başladım. Babetləri sevmirdim, boyum 160-a yaxın olduğu üçün uzun daban və ya tanqetkalarla dolu idi "qarderob”um. Tanqetkaların içindən bəyəndiyimi seçib geyindim.Evdən çıxanda telefonuma zəng gəldi.Ekranda Orxanın adı göründü.Başa düşdüm ki, yaxınlardadır.Zəngi qəbul etməkdən başqa çarəm qalmadı.
-O nə geyimdir geyinmisən?!-az qala qəzəb püskürürdü.
-Nə olub geyimimə?!-özümü itirmək mənə xas deyil.
-Hələ bir soruşursan da!...
Nəhayət ki, uzaqdan onun silueti göründü. İri addımlarla yaxınlaşıb mənə baxdı.Telefonumu qapadıb çantama buraxaraq vecsiz şəkildə ona baxdım.
-Sənə nə?!...
-İndi göstərərəm "Sənə nə”ni!-deyib biləyimdən tutub maşınına doğru aparmağa başladı.
Özümdə güc tapıb ondan azad oldum.
-Mənimlə belə rəftar etməyə ixtiyarın yoxdur, Orxan!...
Mənim soyuq tərzdə çatdırdığım xəbərdarlıqdan mı, yoxsa özümü vecsiz aparmağından mı, Orxanın üzü bozarmağa başladı.Hətta boğazındakı damarların gərildiyini gördüm.
-Nərmin, hara gedirsən?! Hələ üstəlik bu geyimlə?!...
-Əylənməyə...
-Hara?!...
Mənim ağlıma nə gəldisə cəld maşının qapısını açıb əyləşdim.
-Apar məni, deyib qapını bağladım.
Üzümdə hiyləgər ifadə vardı....

Müəllif: Nigar