Anam otaqdan çıxdıqdan sonra bir neçə dəqiqə sadəcə susduq.əslində danışmalı o qədər şey var idiki ama heç biri dilə gəlmirdi.axı ilk dəfə xoşbəxtliyi,əsl sevgini bu gün dadmışdım.Leylam da yanımda idisə mənə bundan artıq bir şey lazım deyildi.sonra mən yavaş bir səslə sözə başladım.
-Leyla mənim 24 saatım qalıb
O isə dərin bir nəfəs alıb üzgün bir ifadə ilə
-hə
Dedi
-çox hayıf Murad olmadı.bizimki olmadı
Göz yaşını silərək dedi.mən də heç olmadığım kimi pərişan idim indi.ama bir anda sanki özümdə güc hiss elədim və
-Bəlkə də olar hə Leylam?Bu gün xoşbəxt olmaq istiyirəm
-Yəni?
Gülümsəyərək.
-bu gün qaçacağıq
O isə anlamayaraq
-necə?
Saat 13:00
Biz artıq sahildə olan parkda dənizi seyr edirdik.
Leyla bir anda gülərək
-bu geyimdə burda çox axmaqca görünürsən
Mən də gülümsəyərək
-Bundan artıq olmadı.buna da şükür
Doğurdan da xəstəxana geyimində axmaqca görünürdüm.indi isə ciddi bir ifadə ilə
-dənizi və buranı çox sevirəm.hər ürəyim sıxılanda bura gəlirəm
-hə dəniz kömək edir,anlayır bəzən.insanlardan daha çox
Ona sarı baxaraq
-ama insanlar bir birini tamamlayınca onlardan başqa onları anlayan olmur.dəniz belə
O da gülümsəyərək
-çox sağol
Dedi
-niyə?
-mənə dəniz oldun deyə.məni tək sən anladın
-boş ver.bəzən dəniz kənara da sıçrayırmış demək
-boş vermək olmaz.mən böyük günahkaram.mənim üçün sağlığından,sevdiklərini etməkdən oldun deyib başını aşağı saldı
-olsun.sən günahkar deyilsən.hər şeyi sevərək etdim sadəcə
Deyiv gülümsədim.və çənəsini ovcuma alaraq
-Səni sevirəm Mələyim
Onun isə üzü qızardı və gözlərini yumub
-məndə
Dedi.və dodaqlarına kiçik bir öpüş qondurdum.bu mənim üçün ikinci həyat öpüşü idi.ikinci həyata,bir qəlbə keçid idi.
-Nə oldu Leyla?
-hansından başlayım?
-O gecədən.yanıma gəldiyin o gecədən başla
-Vüqar bizim evə gedib.mənim evdə olmadığımı anlayanda isə xstəxanaya gəlib.Mesajda məni xəstəxana həyətində gözlədiyini yazmışdı.bilirdim.sonu gözəl qurtarmayacaqdı.mən həyətə düşdükdən sonra isə bir anda mübahisə etməyə başladı.mən də onu sevmədiyimi atamın istəyi üzərinə onunla birlikdə olduğumu dedim.o isə məni maşınına mindirərək evə gedəcəyimizi dedi.maşına minəndə isə artıq gec idi.qapıları kilitləyərək son sürət şəhər kənarındakı evə gətirdi.istəyi isə sənin də ora gəlməyi idi.bir neçə gün sadəcə sevgisini etiraf edirdi.vurduğu şpiris ilə isə məni hərəkətsiz hala gətitirdi.sən gələn gün anlamışdım planlarını.çün ki evə girən kimi arxa qapıya tərəf qaçdı
-bəs mənə şpiris vurduqdan sonra?
-Əli.qknşumuz Əli mənim burda olduğumu hardansa anlamış və bir neçə polis ilə evi basıb bizi qurtardılar
-Bəs Vüqar necə oldu?
Onun psixi qüsurları var imiş.onların gələcəyini anladıqda qaçmağa çalışdı.evə od vurub qaçarkən arxadan vurulan bir neçə güllə ilə həyatını itirdi
Demək o əclaf artıq cəhənnəmə vasil olmuşdu.hər nə olmuşdusada onun bu hallna çox üzülmüşdüm.axı onun psixi qüsurları var imiş.istəyərək heç vaxt bir insanın bu qədər qəddar olacağını sanmıram.
-Bəs Ailənlə nə oıdu?
-Atamla hələ də danışmlram.ama onun doğurdan da çox pərişan olduğunu shvini anladığının şahidi oıuram.
Və Biz beləcə bir müddət söhbət etdik.artıq geri qayıtmaq vaxtı idi gəzərkən şhərdəki böyük kafelərdən birində canlı konsert verilirdi.Biz də kafeyə girərək özümüzə bir yer seçdik.hər kəs bizə baxsada bu heç vecimə deyildi.onlar da haqlı idilər.axı xəstəxana geyimində kafeyəbgələn neçə nəfər tapmaq mümkün idi.böyük ehtimalla məndən başqa bu dəliliyi heç kim etməzdi.Bir az burda qalsaqda Leylanın ürəyinin sıxıldığını görürdüm.doğrusu mənim də sıxılırdı.axı burda olan hər yerdə çalınan mahnılar və müğənnilər idi.ama indi ağlıma başqa fikir gəldi.bir az dəlilik etməyin tam vaxtı idi.hava almaq bəhanəsi ilə çölə çıxıb səhnə arxasına gəldim.məni burda görəndə əvvəlcə dəli sansalard onlara səhnəni qızışdıracağıma söz verdikdən sonra səhnətə çıxmağıma razı oldular.muzikantdan gitarı da alaraq səhnəyə çıxdım.ilk hər kəs mənə gülməyə və zarafatlar yağdırmağa başlasada bu heç vecimə deyildi və mirafon qabağına gələrək
-Əziz qonaqlar.mənə gülsəniz də haqlısız gülməli görünürəm.məndə olsaydım gülərdim.ama hər kəsin,hər şeyin bir hekayəsi var.və bu musiqini hekayəmin qəhrəmanına səsləndirirəm.Mələyim səni sevirəm.
O isə qızarmış vəziyyətdə başını əllərinin üstünə qoyub oturmuşdu.deyəsən vəziyyəti sevməmişdi.ama ilk oxumağa başladığım anda başını qaldıraraq gülümsədi və gözləri parlayaraq mənə baxırdı.bu musiqi isə Leylanın dinləyərək sevdiyi o musiqi idi
- Tanıdım sizi!
Aşık olduğum kadın sizdiniz,
ve yine siz bir gün beni kurşuna dizdiniz!
Bekledim sizi; kulağım kapıda, ellerim duada...
Halbuki siz kalbime izinsiz girmiştiniz!

Saydım, kaç yıl geçtiyse aradan!
Anlamsızmış anladım sonradan...

Bir kaç resim bana kalan,
Üç beş satır şarkı duyan,
Gitarımdan sesimden, hepsi sen!
Ölüm çözüm diye diye,
Geçer ömrüm bile bile,
Göçemem son defa görmeden...

Tanıdım sizi!
Yüzünüzde yine o masum tebessüm...
Kalbimi onunla çaldınız!
O gün bugün, beklerim sizi kulağım kapıda, ellerim duada...
Ne bir ses, ne seda yalnızca suskun yüzü!
Mahnını bitirəndə isə o da qarışıq hər kəs alqışlamağa başladı.axı hər kəs bayaqki sıxıntıdan qurtularaq rəqs etməyə və romantizmə dalmışdılar.bir daha deyə çağırışlar başlasa da artıq gec idi.və birazdan dərmanın təsiri keçəcəkdi.buna görə restorandan ayrılıb xəstəxanaya gəldik.biraz sonraki yuxumdan sonra isə özümü burda sizinlə tapdım.hə əziz.divarlar bu mənim hekayəm idi.axı mənim bu həyatdan TƏK ÖYRƏNDİYİM SEVGİ oldu . . .
Ətrafda dəlilərdən yüksələn səs-küy və Murad divarlarla hər zamanki kimi dərdini bölüşür.Anası isə artıq o bura düşdükdən bir müddət sonra rəhmətə gedir.bəlkə dərddən bəlkə də yalnızlıqdan.Leyla isə ailəsi ilə birlikdə Amerikaya köçür.bu şəhərdə Muradsızlıq onu hər gün biraz öldürürdü.hissə-hissə və çox incidərək.artıq olduğu yerdə özünü həyatın axışına buraxmış və bir universitutetə qəbul olub oxuyur!

Müəllif: ŞERBAZ