Herşey bir yuxu idi sanki ve men yuxudan ayılmışam.Yeniden o möhteşem yuxunu görmek üçün qarşıda hele çox illerim var.En başdan danışacam sene.Tesevvür edirsiz,men o qeder pessimist insan idimki,artıq refiqelerim de menimle vaxt keçirmeye çekinirdi.Tekce qardaşımla vaxt keçirende azacıq eylenirdim.Düzdü eylendiyim,deyib-güldüyüm vaxtlar da olurdu amma gözlerime baxdıqda eslinde her kiçik problemi özüme derd etdiyim belli olurdu.Ailemiz çox kiçik olsa da qohumlarımızla elaqelerimiz çox güclü idi.Her kiçik xeyir ve şerlerde biryere yığılardıq.Her ad günlerinde böyük süfre açar,gözel gün keçirerdik.Yeni ki,eslinde pozitiv bir etrafım var idi.Lakin menim içimdeki o boşluq menim pozitiv olmağıma mane olurdu.O boşluğa yeniden qayıdacam.Ailemden danışım.Atam ve anam sade insanlardılar.Evimizden kenarda paltar mağazamız vardı.Anam Gülare orda oturar,başını qatardı.Atam Hesen gemide işlediyi üçün ele olurduki aylarla evde olmurdu.Evezinde ise qardaşımı başımıza ağa qoyardı.Adı kimi özü de ağalıq ederdi bize.Amma qardaşım menim üçün dünyadakı herşeyden önde gelirdi.İnan mene belke neçe defe herşeye tüpürüb çıxıb getmek istemişem amma başımı çevirib Ağanı gördükde ayaqqabılarımı soyunub herşeyden geri dönmüşem.Çox teessüf heyat bize ele oyunlar oynayırki canında çox sevdiyin insanları geride qoyub ireli gedirsen.Peşmansanmi sualına tek cavabım var.Heçvaxt!Heçvaxt özüme yaşadığım heyata göre peşman deyilem.Qismet.Qismetimde bucür yaşamaq varimiş.Düzdür,bu heyatı yaşayarken meni seven insanları çox incitmişem amma neyneyek heyat bele getirdi.21yaşım var idi.Atam işi ile elaqedar yene 2aylıq gemide idi.Payız feslinde yağışın gur yağan vaxtları,tesevvür edin ayağımda parça ket,eynim de nazik gedirem qardaşımın iş yerine.Sebebi ise çox gülmeli idi.Anamla aramızda menasız dava olmuşdu.Birşey olan kimi gah atamın üstüne,gah da Ağanın iş yerine qaçardım.Uşaqlıqdan verdiş almışdım,böyüsem de tergidenmirdiler.Suyun içinde idim.O zaman uzun deniz dalğası qara saçlarım var idi.Arıq bedenim soyuğa tab getirmir,dişlerimi yerinde saxlaya bilmirdim.Bir yandan da deyinir,Ağanın meni orda heç de normal qarşılamayacağını fikirleşib az da olsa qorxurdum.Avtobusdan düşen kimi yağış tepeme danq-danq musiqi xatırladırdı.Ayağımın altında qalan daşla büdreyerek birdaha özüme lenet oxudum:
-Sene kim dedi ki,böyü?!Qalmışdında bığlı qara zırtıx .Gerek oxşayardın Anjelina Jolie.Heçolmasa taliblerin de Brad Pit kimi olsa deyerdim he! Sesimi başıma atmışam,bankın heyetine çatmaq üzre idim.Artıq qardaşımın otağına şütüyürdümki qefl bir el qolumdan yapışaraq qapını açıb meni otağa saldı:
-ne olub ay uşaq,yene ne şüvenlik elemeye gelmisen? Bu şexs Ruslandan başqa kim olardı axı?!Ruslan qardaşımın iş yoldaşı,en yaxın dostu,arxa-dayağı idi.Anam üçünse menim üçün en yaxşı er namizedi.Çox şükr ki,qısa zaman idi ki,men artıq anamı Ruslanla bacı-qardaş münasibetinden başq heçne ola bilmeyeceyi yalanını beynine yeritmişdim.Beli,yalan,çünki men heç de Ruslana qardaş gözü ile baxmırdım..Neyse,Ruslanla heç yola getmirdik.Bize tez-tez geldiyi üçün artıq qardaşım da bizim davalarımıza öyreşmişdi.Saçlarımı arxaya edib Ruslana ters-ters baxdım: -Menim senin yaşında oğlum ola bilerdie ,ne uşaq! Ruslan ürekden nece gülmüşdüse artıq qardaşım yanımızda idi:
-Ne olub yene ?Gümüş,yene kimin evini yıxmısan? Ruslan gülmeyini keserek:
-Dayan qardaş.He Gümüş,menim yaşda oğlun var idi?Heyderle evlenseydin yoxsa Natiqe xalanın şirin,toppuş,a bucu bucu Qusiki ile?haha..Allah seni güldürsün ay qız,kefimi açdın. Ele bu vaxt qardaşıma açılmağın tam vaxtı idi deye düşünüb Ruslana göz süzdürüb:
-Xeyr ezizim,Brad ile evlenseydim. Ele bu vaxt qardaşım qaşlarını düyümleyerek:
-Ay qız,deyesen menim burda olduğumu unutmusanha?De görüm azzarın nedir?
-Anan meni Firuze xalanın evde qalmış,tek qaş oğlu ile görüşdürmek isteyir!
-Ne?Bizim Fazil ile?Ay qız,anam senle zarafat edir.Heç ele şey olar?Fazil anasının eteyinden yapışıb saqqız almağı üçün ağlayan burnu fırtıqlı uşaq idi dünenlerde.Get ömrüm,zarafat edib senle.Get,işim gücüm.var. -Yoxe qaqaş,ne zarafat ciddi idi. Sözümü bitirmeye macal vermeden meni Ruslanla eve göndermişdi.Yol boyu Ruslanla etdiyimiz o söhbet hele de qulaqlarımda cingildeyir:
-Sen artıq böyümüsen.Özünü herşeyden çıxış yolu tapmağı öyrenmelisen.Birşey olan kimi Ağanın üstüne qaçmağın ayıbdı. -Anam heqiqeten meni Fazille görüşdürecek.Fazil bacısına deyib ki,Gümüşü vermeselee qaçırdacam.Sen de artıq bizim toy fotosessiyamızı edersen. Maşındakı fotoaparatı gözüme yaxınlaşdıraraq Ruslanın şeklini çekdim.Ruslan derhal onu menim elimden alıb: -Bacı-qardaş tergide bilmedizde aparatımla oynamağı.
-Yeni,özün de boynuna alırsanki bu oyuncaqdı?! Qehqehe çekerek Ruslanı esebileşdirmeyi bacarmışdım.Sonra Ruslana işin ciddi olduğunu başa salandan sonra:
-Ay axmaq gözel,qoy elçi gelsinler.Sen de anasının yanına qulağında o el bombasına oxşayan şeylerle Gümüş style olaraq get.Emin ol ki,birdaha senin adını çekmeyecek . Ruslanın dediklerini ederek Fazili qaçırdıb,anama yaxşıca döyülmüşdüm.Amma hele qabaqda meni surpriz gözleyirdi.Atam seferden qayıtmışdı.Neçe gün idi ki,atam sözlü adama oxşayırdı.Axır ki,ağzındakı mustafanı çıxardı ne çıxardı.Anama iş yoldaşının bacısı oğlunun mene elçi düşdüyünü dedikden sonra günlerim tekrar başladı.Oğlan haqqında mene demek olar ki,bütün qohumlarım danışırdı.Bibim qızları artıq beynimi yeyirdiler:
-Ay qız,ağlın olsun,deyirler yaman yaraşıqlı oğlandı.
-Qaqaş deyir ki,bir.porşesi var ki,gel göresen.mehleden keçende bütün qızların ağzı açıq qalır. Gözlerimi süzerek:
-Ne çerenleyirsen ay qız.Neyime lazımdı porşe eşi.istemiremde el çekin.
-Külü qoyum ele senin tepene!Ekberden yaxşı kişi tapacaqsan?Yaraşıqlıdı deyirem de vallah.Yoxsa ele Fazil kimisine qismet olub gedeceksen.
-Şeklin görseydim barı.. Beli artıq beynimin etini yeyib meni yola getirmeyi bacarmışdılar.Nehayet razılığımı vermişdim.İlk önce elçilik,sonra ise nişan olacaqdı.Eh..Nişan günü.Heyatımda belke de dönüş nöqtem.Uçurumda olduğumu anladığım o lenete gelesi gün...

Yazar: Ay Gul