"Cəsarətin bitdiyi yerdə, əsarət başlar"

Fikirli halda xəstəxanaya gəlib çatmışdım.
Çox şükür sanmışdım, yol bitmək bilməyəcək.
25 dəqiqəlik yol mənə 25 saat kimi gəlmişdi.
İri addımlarımla, pilləkanları 2-2 atırdım.
Nəhayət Toğrulu görmüşdüm.
Ona yaxınlaşıb

R: morq hardadı? Tez de gedib baxmaq istəyirən
T: Renad bəy sakit olun, morq ən aşağıdadı
Sözünün sonuny dinləmədən ilduğummuz 1-ci mərtəbədən, ən aşağıya enəyə başlamışdım.
Daha doğrusu qaçmağa başlamışdım.

Morqa enmişdim, bura buz kimi idi.
Qapıda gözətçi dayamışdı.
Ona yaxınlaşıb
R:mən bura həyat yoldaşıma baxmağa gəlmişəm.
G: ad soyad nədi?
R:Esmeralda Şahverdiyeva
G: xeyir bura elə adla mərhum gəlməyib
R: necə yəni bəlkə siz bilmirsiniz?
Toğrul qaçaraq yanıma gəlmişdi.
T:Renad bəy sakit olun siz, Yeni gətirilib bu gün, hətda biraz olar.
Üzünü tutub adama demişdi.

Biraz düşündündükdən sonra
G: hə 1 saat olar, üzü elədə tanınacaq halda deyil.
Udğunmuşdum, onu elə bir halda düşündükcə bilmirən çox pis olurdum.
Artıq səbrim tükənirdi.
R: o, zaman artıq göstərin onu mənə
Əliylə içəri daxil ol, mənasında göstərmişdi.
İçəri daxil olub cəsədin üzünü açmağını gözləmişdim.
Həyəcanlanmışdım, bilmirdim hal- hazırda reaksiyam nə olmalı idi? ALLAHa duamı' etməli idimmi o, olmasın deyə?
Bilmirəm!
Cəsədi çıxarmışdı, üzü bağlı idi.
Əllərim əsirdi deyəsən, bu sıra özündə deyildim. Əllərimi ağ örtüydən yapışmışdım, yavaşca üzünü açmağa başlamışdım, saçlarını gördüyümdə əlimi saxlamışdım.
Eyni rəng idi qumral. Artıq imimdə şüphələr doğruya doğru gedirdi sanki.
Özümə gəlib, örtüyü aşağı endirmişdim.
Gördüyüm mənzərə qarşısında təəccüblənmişdim.
Ürəyim ağzıma gəlmişdi az qala özümü güc bəla çölə atmışdım.
Qusmağım gəlirdi, qaçaraq xəstəxananın həyətinə çıxıb qaytarmışdım.

Toğrulda ardımca qaçaraq gəlmişdi.
T: yaxşısız? Siz? Nə oldu? O idi?
Özümü toplamışdım.
R: yox o deyildi.
T: dəqiq əminsiniz?
R: hə o deyildi, onun yanağında xalı var
T: bəs nə oldu sizə belə? Yaxşısız?
R: yaxşıyam o, qız kimdisə çox pis gündədi, tanınmayacağ haldadı, onu görər, görməz ürəyim bulandı.

Əllərini miynimə qoyaraq.
T: çox şükür Renad bəy, o taşayır çox güman ki
Telefonuma zng gəlmişdi cəld telefonumu açmışdım.
R: alo? Nə oldu?
#: alo Renad bəy ***** yolun yaxınlığında ki, meşədə Esmeralda xanım burdadı.
R: nə edir o orda?
#: başı daşa dəyib yaxşı deyil dey...
Sözünü kəsmişdim
R: indi bu dəqiqə gəlirəm, yanında olun, ona toxunmayın.

Xəstəxananın həyətindən çıxıb, maşınıma əyləşib son sürət ordan uzaqlaşmışdım.

Yolun kənarında adamlarımın maşının görüb, maşınımı saxlayıb cəld enmişdim.
Admalarıma yaxınlaşıb
R:hardadı o?
#: orada diyirlənərək sürüşüb, başı daşa dəyib.
R:nəəə?
Gözlərim hədəqəsindən çıxacaqdı.
Ölmüşdü görəsən?
Cəld qaçaraq ağacların arasıyla onu axtarmağa getmişdim.

Onu yerdə huşsuz gördüyümdə, bir qəribə olmuşdum.
Qaçaraq onu qaldırıb sarılmışdım.
Buza dönmüşdü bədəni, yox yox ölməyib əllərimlə nəbzini yoxlamışdım.
Başı qanamışdı.
Qollarım arasına alıb ayağa qalxmışdım.
Ağacların arasından çıxıb, adamlarıma
R: qapını açın tez olun!!!
Qapını açıb arxa oturacağa yerləşdirmişdim onu.
Özümü cəld sükana atmışdım.
Son sürət xəstəxanaya aparırdım.

Aynadan tez-tez arxaya baxırdım, vəziyyəti necə idi görəsən?
R: Axx sənin nə işin var orda?
Özün öz başına iş açdın görürsən?
İndi yaxşı oldu sanki, ya ayağın o daşa dəydiyində elə oradaca ölsəydin?
Öz-özümə danışırdım.
Son sözümlə aynadan onu izləyib susmuşdum .

Xəstəxanaya gəlib çatmışdıq.
Qollarım arasına alıb onu palataya aparmamı demişdilər.
Həkimi çağırmışdılar məni palatadan çıxarmışdılar.
15- dəqiqə sonra həkim çıxmışdı.
Cəld qarşısına keçmişdim.
R: həkim vəziyyəti necədi? Bədəni buza dönmüşdü.
H: narahat olmayıb yaranı təmizləyib tikiş atdıq.
R: səhərdən..
Sözümü kəsmişdi
H: Çox qan itirməyib narahat olmayın.
Zəifdi bədəni, bunun üçündə sistem qoluşuldu. Ayrıca 3-günlükdə sistem yazıram hər gün gətirib xəstəxanadan köçürtdürə bilərsiz. Sabah səhər çıxara bilərsiz xəstəxanadan.

Həkim danışdıqdan sonra, nəhayət ki, onun yanına gedə bilmişdim.
Zəif gözləri açıq bir nöqtəyə baxırdı.
Deyəsən hələ özünə gələ bilməmişdi tam.

Mənə nə olduğunu bilmirdim, heç bir şey xatırlamırdım son xatırladığım, xəstəxanadan qaçmam olmuşdu.
Başım çox ağrıyırdı.
Əlimi alnıma toxundurmuşdum, sarğılı idi.
Kiminsə mənə yaxınlaşdığını hiss edib ona tərəf baxmışdım.
Renad burda idi, tüh tapmışdı məni.
Məni xəstəxanayada o gətirmiş olar da.
Yorğun gözlərimlə ona baxdım.

E: mənə nə olub?
R: heç bir şey xatırlamırsan?
Başımı yox məsında çevirmişdim.
R: xəstəxanadan qaçıb yolda ayağın diyirlənərək ağaclıqların arasına düşümüsən. Başın daşa dəyib və səhərdən səndən bir xəbər yox idi.
İndi də görürsən vəziyyəti.
R: bax Esmeralda!
mənə qarşı əyilmişdi, səsi bu dəfə sakit amma həmdə sərt çıxırdı.
R: birdə qaçmağı düşünmə, yoxsa həqiqətən heç yaxşı şeylər olmaz, sənin üçün
Sinirlənmişdi deyəsən.
Başımı aşağı salmışd, cavab verməyəcəkdim, Yerimdə Gözlərimi qapadmışdım.
Nəsə dodaq altı mızıldanırdı.
Olanlara görə mənə deyinirdi.
Amma eşitmək istəmirdim, qulaqlarımı tutub sıxmışdım.
Eləcədə yuxuya getmişəm.

Oyandığımda Renadın əllərini əllərimdən tutaraq bağlı olduğunu görmüşdüm.
Başını qollarının üstünə qoyub yuxuya getmişdi.
Dəlidi həqiqətən qaçmayım deyə gör nələr edir.
Əllərimdən tutub bağlayıb birdə
Əllərimi hərəkət etdirməmlə.
Diksinmişdi, yuxulu gözlərlə mənə baxırdı.
Əllərimə baxmışdım açması üçün.

Boğazını ərtləyib sanki, özünə gəlmiş kimi.
Əllərimizi azad eləmişdi.

Ayağa qalxıb
R: sən burda qal bir şeylər alıb ikimiz üçün gəlirəm.
Bax yenə bundan istifadə edib qaçma!

Çıxmışdı ayağa qalxıb WC'ə keçmişdim.
Aynadan üzümə diqqətlə baxdım.
Nə hala düşmüşəm günü-gündən daha pisləşirdi halım sanki.
Alnımda ki, yaraya toxunduğumda incitmişdi.
Əl, üzüm yuyub otağa keçmişdim.
Elə indicə Renad gəlmişdi.
Əlində ki, şirniyyat və meyvə suyunu mənə uzatmışdı.
R: bir şeylər ye dünəndən bu yana heç bir şey yeməmisən.
Belə edərək öləcəyini düşünmə olsa- olsa pis xəstəliyə düşərsən ancaq.

Lazimi olmadıqca bundan sonra artıq, onunla uşünsiyyət qurmayacaqdım.
Heçnə deməyib, əlindəkiləri almışdım.
Oturub bir şeylər yedikdən sonra ayağa qalxmışdı.
R: artıq doydunsa gedək.
Cavab verməyib ayağa qalxmışdım.
Cavab verməməyim onu daha çox sinirləndirirdi.
Aptekdən sistem və bir neçə dərman alıb evə gəlib çatmışdıq.

Ev elə olduğu kimi qalırdı.
Tərs-tərs üzümə baxırdı.
Cəld bunu hiss edib,masanı yığışdırmağa gedirdim. Sözüylə ayaq saxlamışdım.
R: dəymə! Sən qalx otağına biraz uzan hələ iş görməyəcəksən.
Dinləmirmiş kimi, yenidən süfrəni yığışdırmağa başlamışdım.
Qabları əlimə alıb mətbəxə gedəcəkdim ki,
R: SƏNƏ DEMƏDİM?! BURAX ƏL VURMA SÖZ ÜŞİTMİRSƏN SƏN?!

Üstümə qışqırması ilə qorxudan qabları yerə salmışdım.
Əlimdən düşərək sınmışdı hamsı.
Yenə mənə əsəbi gözlərlə baxıb gəlib, qollarımdan möhkəm tutmuşdu.
Yenə canımı yandırırdı, yenə həmin vəhşiyə dönmüşdü.
Hər halda ona nifrət edirdim.
Dəyişdiyini düşünürdüm amma yanılmışam. Deyirlər insan 7-sin də nədisə, 70-şində də o du.
Həqiqətən belədi.
Ya o, məni öldürəcəkdi, ya da mən onu.

Cəld əyilib yerdən bıçağı götürmüşdüm.
E: birdə mənə toxunma!
R: dəli olmusan? Nə edirsən məni öldürəcəksən?
Əlimdən almağa çalışırdı amma buraxmırdım.
E: hə səni öldürəcəm səndən qurtulacam.
R: səndə qardaşın kimisəndə.
Artıq dəliyə dönürdüm qardaşımın günahı yox idi.
Bıçaq ikimizin əlində fırlanırdı.
Ani momentlə aşağıya doğru çekilmişdi.
İkimizdə bir-birimizə doğru baxa qalmışdıq.
Bıçaq qan olmuşdu, yerə süzülən qan damcıları parketdə gölməçə düzəltmişdi.

Bölümün sonu

Yazar: Aytəkin Mirzəzadə (Meleknur)