Ağıl xəstəxanasının həyətində siqaret çəkirdim. Marağımdan güman edirəm, bir şəkildə orada tapdım özümü.
Öz halında, olduqca normal davranan, üz cizgilərindən qırx yaşı olduğunu düşündüyüm bir adamla göz gözə gəldik.
Mən bir neçə dəfə başımı çevirsəm də, o gözlərini üstümdən heç çəkmədi.
Paltarlarından başa düşdüyüm kimi qonaqdı orada, xəstə deməyə dilim varmır ki, indi.
Əvvəl bir az qorxdum, sonra cəsarətimi toplayıb kiçik addımlarla yaxınlaşdım yanına. "Siqaretin varmı" - deyə soruşdu.
Siqareti uzadarkən "nə üçün buradasınız"? Demiş oldum. Papirosunu yandırdı, yenidən gözlərini dikdi üzərimə. Qırpmırdı belə, qorxmadım desəm yalan olar.
"Salamat qalın" diləyərək uzaqlaşmağa qərar verdim. "Bəlkədə səhv bir sual vermişəm.Bəlkə canını sıxmışam, ya da nə bilim adam dəlidir onsuzda"! Deyə keçirdim içimdən.
"Sən niyə burada deyilsən"? Deyə çığırdı, arxamdan. Elə bağırdı ki, arxaya qayıtmağa qorxdum. Dəliliklə bağırır kimi