"Onsuz yaşaya bilmərəm,ölərəm" deyinb hönkür-hönkür ağlamağa başladı. Bir qədər sonra özünə gəldi və danışmağa davam elədi."Sən bilmirsən ee bizim sevgimiz başqadı" Sakit şəkildə "indi bu cür hiss etməyin normaldı" dedim.Caynaqlarını çıxarıb dişlərini qıcayıb hücuma keçməyə çalışan canavar kimi hazır vəziyyətdə dayandı.Sözlərim onu özündən çıxartmışdı amma zorla da olsa təmkinini qorudu.Saatlarla danışdıq,üstündən bir neçə gün keçəndən sonra onu daha rahat rahat gördüm.Aylardır çəkdiyi işgəncədən dərs çıxarmışdı reallığı qəbul etmişdi, hətta radikal qərarlar vermişdi.Göstərdiyi güc nümayişinə heyranlıq duydum.Onsuz öləcəyini zənn etdiyi insanın üzünü belə görmək istəmirdi..!