Xoşbəxtliyin qiyməti

Müəllif: Diablo
Şərhlər: 3
Baxılıb: 2 531
Səs ver:
(səs: 0)
Kasıb və dilənçi kimi yaşayanların həyatları hədsiz ağır olur. Bu ağır həyat onların övladlarına da nəsib olur. Onlar da öz valideynləri kimi əzablı həyat sürməyə məhkumdurlar. Ancaq belə ailələrdə də özünəməxsus sevinc və xoşbəxtlik olur. Bu xoşbəxtlik saf, təmiz məhəbbətdən doğur və onu heç bir pulla qiymətləndirmək olmaz. Belə ailələr öz dünyalarında özlərinin fərqli həyatlarıyla yaşayırlar. Ancaq bütün digər insanlar kimi tale onları da sınağa çəkir. Onları yeganə həyat ölçüsü olan məhəbbətlə sınayır.

Ailələrdən biri belə bir sınaqla qarşılaşır. Onların qapısını, bəlkə də, yeganə uğur döydü və övladlarını valideyn evindən apardı. Onlara daimi bayram və var-dövlət vəd etdi. Ailənin övladlarından biri bu xoş vədlərə inanıb kasıb valideynlərini atıb xoş həyat ardınca getdi. Heç kəs onu saxlamadı, geri qaytarmağa cəhd göstərmədi. Çünki bunun əvəzində oğullarına qiymətsiz məhəbbətdən başqa heç nə təklif edə bilməzdilər. Oğlan ailəsini tərk edib xoşbəxtlik ardınca getdi. O, xoş həyatın qoynuna atıldı və uzun müddət doğmalarını unutdu. Var-dövlət əldə edən oğlan yeyir-içir, əylənirdi. Sonra evləndi, övladları oldu. Ancaq bir gün xəstəlik onu əldən saldı. Bu an bütün xoşbəxtliklər sona çatdı. Yeganə ümidi olan övladları da ona baxmır, özləri üçün əylənirdilər. Onlar da öz valideynindən uzaqlaşırdı. Bir vaxtlar valideynlərini tərk edən oğlanı dözülməz bir ağrı və kədər bürüdü. O, övladları üçün hər şey etsə də, övladları onu qiymətləndirmədi. Ağır, acı anlarında o doğma evini və onu sevən valideynlərini yada saldı. Bir vaxtlar doğma evini atan oğul indi yenidən ora qayıtmaq qərarına gəldi. Ən ağır anlarında onun yadına doğma diyarı düşdü. Zülümlə doğma yerlərinə çatdı, ata evini tapdı və qapını döydü. Qapıda doğma bir sifətlə qarşılaşdı. Bu onun qardaşı idi. Qardaşını görüb ağladı:
- Qardaş, mən geri döndüm. Övladlarım məni atdı. İndi səndən və valideynlərimdən başqa heç kimim yoxdur.
- Sənin valideynlərin də yoxdur. Onlar çoxdandı dərddən ölüblər.

Evlərini atıb getmiş qardaş özünə bəraət qazandırmaq istədi:

- Ancaq mən onların həyatını rahat etdim. Mən gedəndən sonra onların yükü azaldı.

- Yox, onlar həyatlarını bəzəyə biləcək bir adamı itirmişdilər. Ağlamaqdan üzüldülər, ürəkləri sənsizliyə dözmədi. Onların bir məhəbbəti var idi. O məhəbbətlə varlanmaq olmur. Onlar həyatdan getdilər. Çünki məhəbbət bəslədikləri adamın onların sevgisinə ehtiyacı yox idi.

Bundan sonra rahat həyat axtaran qardaş anladı ki, axtardığı rahatlıqda onun ağır gündə qızdıra biləcək, çətin anlarda yardım edə biləcək məhəbbət yoxdur. Anladı ki, var-dövlət ardınca qaçanda həyatında ən qiymətsiz bir şey olan insan ürəyinin məhəbbətini itirib. Bundan sonra doğma yerlərdən uzağa gedib Allahdan özünə rahat ölüm arzuladı. Bu ölüm onu alçaqlıq və nifrətdən azad edə bilərdi. Lakin tale belə rahat cəza vermir. Tale insana ağır cəza verir və onu ömrünün sonuna qədər çəkmək məcburiyyətində qalırsan.
(səs: 0)
Şərhlər: 3
Baxılıb: 2 531
Geriyə
Hörmətli Qonaq, saytda şərhləri oxumaq, şərh yazmaq, xəbər göndərmək üçün QEYDİYYATDAN keçməyiniz lazımdır.

İnformasiya

Qonaq qrupunda olanlar istifadəçilər bu xəbərə şərh əlavə edə bilməz.
Bölümlü Hekayələr

Müzakirələr

Bürclərlə BİZ

Xəbər lenti

Astrologiya

Qadın testləri