Bir gün gənc bir oğlan qonaq gedir. Evdə olan yaşlı kişi: Çiçəyim, bizə çay gətir, zəhmet olmasa... deyə səsləndi. Sonra: Mələyim, mənim çayım biraz tünd olsun dedi... Gənc oğlan bu mehribanlıq və sevgiyə heyran qalmışdı. Qadın çaylari gətirdi. Yaşlı kişi nəvazişlə nənəyə səslənərək: Çox sagol, ürəyim...
Oğlan susa bilmədi və babaya səslənərək: Baba, nə gözəl sevginiz var, İnşallah bu sevgi hər zaman sizinlə olsun. Bayaqdan sizin öz xanımınıza çiçəyim, mələyim, ürəyim deməyiniz məni heyrətə gətirdi. Baba gülümsəyərək, gənc oğlana tərəf əyilib, qulağına pıçıldadi: Bala, sakit ol! İki ildir ki, mən ona belə səslənirəm. Çünki adı yadımdan çıxıb!