İLK GÖRÜŞÜMÜZÜ.
 Mənə 1 günlük yaşatdığın o gözəl xoşbəxt anı. Necə həyacandan əllərimiz əsirdi. Dənizin ləpələri də sevinirdi sanki. Biz qovuşmuşduq. Axı bizim sevgimizden 1 müddet sonra ilk defe görüşürdük. O zaman anladım həyəcan nədi, o zaman anladım kı, MƏN XOŞBƏXTƏM.

O zaman anladımki 23 yaşındakı 1 insan necə körpə uşaq ola bilərmiş. Axı sən mənə deyirdin MƏNİM KÖRPƏ BALAMSAN.

Əllərinin istisi, nəfəsinin hərarəti, ürəyinin döyüntüsü hər şey bu gunku gun kimi yadımdadı. Bayaqdan xəyal etdikcə üzümdə təbəssüm yarandı. Amma sona çatdıqca artıq gözlərimdən yaş axır. Axı bizim xəyallarımız vardı ......... Axı biz xoşbəxt olacağıq deyə söz vermişdik bir-birimizə. Demək qismət olmadı bizə bu sevgi. Demək yaradan məsləhət bildi ki, ayrılmaq lazımdı.

Ayrıldıq... Nə sən xoşbəxtsən nə mən.... Görəsən, nə zamansa bu fani dönya bizə əsl xoşbəxtliyi yaşadacaqmı?
Həyat davam edir... SEVİRƏM BU ŞÜARI