Uzaq Şərqdə bir hökmdar yaşayıdı.Bu hökmdarın bir-birindən gözəl üç qızı vardı.Sonuncu qızı o biri qızlardan çox fərqli idi.Həm ağıllı,həm də atasını çox sevirdi.O biri iki qız atasının var-dövlətini hər şeydən üstün tuturdu. Bir gün atası qızları çağırıb onlardan:Məni nə qədər sevirsiniz?-deyə soruşur.Böyük qız cavab verir:
Atacan,mən səni var-dövlətin qədər sevirəm.Atası onun cavabından razı qalıb onu varlı bir tacirə ərə verir.
Sonra ikinci qızdan soruşur:Məni nə qədər sevirsən? qızı:
-Atacan,səni həyat qədər sevirəm.Padşah bu qızın da cavabından razı qalıb onu o biri ölkənin padşahına ərə verir. 
Nəhayət,növbə gəlib üçüncü qıza çatır.Atası ondan soruşur:Qızım,məni nə qədər səvirsən? Qız atasına:
-Ata,səni duz qədər sevirəm-deyə cavab verir.Atasının ona acığı tutur.Onu kasıb bir pinəçiyə ərə verməyə qərar verir.
Bir gün atası qızları çağırıb onlardan:Məni nə qədər sevirsiniz?-deyə soruşur.Böyük qız cavab verir:
Atacan,mən səni var-dövlətin qədər sevirəm.Atası onun cavabından razı qalıb onu varlı bir tacirə ərə verir.
Sonra ikinci qızdan soruşur:Məni nə qədər sevirsən? qızı:
-Atacan,səni həyat qədər sevirəm.Padşah bu qızın da cavabından razı qalıb onu o biri ölkənin padşahına ərə verir. 
Nəhayət,növbə gəlib üçüncü qıza çatır.Atası ondan soruşur:Qızım,məni nə qədər səvirsən? Qız atasına:
-Ata,səni duz qədər sevirəm-deyə cavab verir.Atasının ona acığı tutur.Onu kasıb bir pinəçiyə ərə verməyə qərar verir.
Bir gün atası qızları çağırıb onlardan:Məni nə qədər sevirsiniz?-deyə soruşur.Böyük qız cavab verir:
Atacan,mən səni var-dövlətin qədər sevirəm.Atası onun cavabından razı qalıb onu varlı bir tacirə ərə verir.
Sonra ikinci qızdan soruşur:Məni nə qədər sevirsən? qızı:
-Atacan,səni həyat qədər sevirəm.Padşah bu qızın da cavabından razı qalıb onu o biri ölkənin padşahına ərə verir. 
Nəhayət,növbə gəlib üçüncü qıza çatır.Atası ondan soruşur:Qızım,məni nə qədər səvirsən? Qız atasına:
-Ata,səni duz qədər sevirəm-deyə cavab verir.Atasının ona acığı tutur.Onu kasıb bir pinəçiyə ərə verməyə qərar verir.
Aradan üç il keçir,atası qızları üçün darıxır.Onların evinə qonaq getməyi planlaşdırır.Əvvəlcə böyük qızıgilə gedir.Böyük qızı atasını çox soyuq qarşılayır.Ata büruzə verməyib saraya qayıdır.Növbə ikinci qıza çatır.O da böyük bacısı kimi atasını çox soyuq qarşılayır.Ata bunu da büruzə verməyib qayıdır.Padşah bunları gördükdən sonra kiçik qızı haqda çox düşünür.Hazırlaşıb onlara getməyi qərara alır.Kişik qız atasını görüb çox sevinir.evdə olanlardan həvəslə hazırlayıb atasına gözəl bir süfrə açır.bişirdiyi yeməklərin heç birinə duz atmır.Padşah yeməklərin duzsuz olmağını biruzə vermir.Kiçik qız yeməklərin necə olduğunu soruşanda padşah deyir:
-yaxşıydı amma elə bil heç birinə duz tökməmişdin.
Qız gülümsəyərək atasına:
-Atacan yadındadırsa məndən soruşanda səni duz qədər sevdiyimi söyləmişdim...səninsə mənə acığın tutmuşdu.bax indi bildinmi ki,duzsuz heç nəyin dadı yoxdur.Bu fani dünyada istəklərimiz heç bir şeylə ölçüyə qoyulmamalıdır.Padşahın gözləri yaşla dolur.O,qızını qucaqlayıb ondan üzr istəyir.Onları sarayda yaşamağa dəvət edir.Bütün var -dövlərini kiçik qızına miras qoyur.