Əvvəllər səni sevirdim, dəlicəsinə,
Sən
bunu anlamırdın… Bilmirəm, bəlkə də, bu, taleyinə nazındı. Anlamırdın
sevginin məhvedici gücünü. Əvvəllər… Səni sevirdim… Bəs sonra? Nifrət
etdim vəhşicəsinə. Səni görmək istədim, bu qədər nifrətimlə gördüm, Yenə
qəlbimdə sağalmaq üzrə olan bir yaranı qanatdım. Sənə nifrət edirdim,
yenə də narahatdım. İndi, yoxsan, yox oldun. Ürəyimdən adını təmizlədim
bir anda. Çoxdan ölmüş sevgini torpağa basdırmayıb, möcüzə gözləyirdim.
Və… Möcüzə olmadı. Ölü
sevgi yox olub, ürəyimdə qalmadı, Gömdüm onu torpağa, Yeni bir həyat
qurdum, Sənli xatirələri, acı xatirələri vurdum, yıxdım, uçurdum, Yoxsan
sən! ''Sən'' adlı xəstəlikdən sağalmışam nəhayət.Nə xəstəyəm, nə də key, Ona sevinirəm ki, vaxtında bitdi hər şey…