İnsan yaşananılanları həmin an yox bir müddət keçdikdən sonra başqa sözlə desəm həzm etdikdən sonra daha yaxşı başa düşür. ''Sevgi'' dediyimiz o duyğu bizə retro mahnılarda filmlərdə o qədər saf və müqəddəs aşılanıb ki, o duyğunu yaşamağa can atırıq. Məsələn, ''o bir qaranquş kimi qəlbimdə yuaşva qurdu,acı dilim qurusun,dilim onu uçurdu''. Necə sadə və gözəl izah edir.Göstərişin texnologiyanın əsiri olduqcamı bu qədər dəyərsizləşdirdik sevgini? Ya nə istədiyimizi həqiqətən bilmirik? Həvəslərimizi,hirs və ehtiyaclarımızı sevgi adıyla birində toplayıb yaşamağa çalışırıq,sonunuda bilirsiz ''guya'' uçuşan kəpənəklərin qaçınılmaz sonunu.. Bir müddət sonra heçnə hiss etməyəcəyimiz insanlara "hərşeyim,canım,ömrüm" deyib sonra yolumuza davam edirik.Əslində bütün məsələ nədi bilirsiz?? Heç kəsi yox ən başlıca öümüzü aldadırıq..