O gün səmada şimşəklər çaxırdı, yağış dəhşətli yağırdı. Balaca qız hər səhər olduğu kimi anasının səsiylə oyanmışdı, yeməyini yemiş və məktəbinə getmək üzrə yola çıxmışdı. Ancaq şimşəklər bir-birinin arxası o qədər səs-küylə çaxırdı ki, balaca qızın anasının içini bir narahatlıq bürümüşdü. Ana:
"Balam bu havada yolda yeriyərkən qorxmasın" deyə düşündü.
Kürəyinə bir şey keçirdi və küçəyə qacdı. Məktəb yolunda qızını axtarışa başladı… Elə bu an bir də baxdı ki, qızı az irəlidə kiçik addımlarla yeriyir, şimşək çaxdığı anda dayanıb səmaya baxaraq gülümsəyirdi. Ana qızının bu davranışına bir məna verə bilmədi; maraqlandı. Yanına yaxınlaşıb soruşdu:
"Balam, heç qorxmadınmı bu havada tək yeriməkdən? Həm nə vaxt şimşək çaxsa dayanıb yuxarı baxaraq elə niyə edirsən? Niyə gülümsüyürsən"
Balaca qız cavab verdi:
"Gülümsəyirəm… Çünki ALLAH şəkilimi çəkir axı." Tərcümə Etdi: NİGAR_CAVAD