Həyata təkcə öz pəncərənizdən baxmayın

Qeydiyyat Şifrənin bərpası

Qadınla.Com

Tarix: 20-04-2013, 17:52

Müəllif: Mr. OffiCeR

Şərhlər: 0

Baxılıb: 1 883

Bölmə: Həyat tərzi / Maraqlı

Səs ver:

(səs: 0)

-Aygünə nə olub? Sanki küsüb, əvvəlki
kimi deyib gülmür...
-Yeniyetməlik problemləridir. Vaxt
keçdikcə hər şey öz qaydasına
düşəcək. Biz də bir vaxtlar eyni
problemləri yaşamadıqmı?.. -Nərgiz xala Aygünlə tez-tez söhbət
edirsinizmi?
-Bu necə sualdır, əlbəttə edirik.
-Yox, elə demək istmədim. Yəni,o
hisslərini sizinlə bölüşürmü?
-Mən belə şeyləri başa düşmürəm, ancaq onu bilirəm ki, atası
son vaxtlar onu tez-tez danlayır. Aygün
də bəzi işləri bizdən xəbərsiz
görür. Atası xəbər tutsa, heç bilmirəm
necə olacaq.
Aygün orta məktəbin onuncu sinifində oxuyur. Universitetə hazırlaşmaq üçün
hazırlıq kursuna gedir. Ailəsi də onun
imtahanlara yaxşı hazırlaşması üçün
əlindən gələni edir. Ancaq son vaxtlar
Aygün özünü çox narahat hiss edir. Bir
tərəfdən yeniyetməlik problemləri, bir tərəfdən də stress onu rahat
buraxmır. Tez-tez əsəbiləşir, bəzən də
yoldaşlarının təsiri altına düşür. Atası
onu kursa göndərdiyi üçün çox
sevinir. Ancaq atası bir ata kimi öz işini
yalnız kursun pulunu ödəməkdə görür. Artıq üç həftədir ki, nə məktəbdəki, nə
də kursdakı dərsləri ilə məşğul ola
bilir. Sevginin nə olduğunu bilməsə
də, rəfiqələri tez-tez bu mövzudan
danışırlar. Özünü yelkəni qopmiş bir
qayıq kimi hiss edir. Dənizdə təkbaşına "dalğalarla mübarizə aparır”. "Nə
etməliyəm?” sualına heç cür cavab tapa
bilmir...
Birdən Aygünün qapısı döyüldü. Bir
anlıq çaşıb qaldı. Uzun müddət idi ki, heç
kim onun qapısını döyməmişdir. Tez qalxıb qapını açdı:
-Doğrusu çox təəccübləndim. Bizim
evdə qapını heç kim döymür.
-Yenə nə olub, dərin xəyallara qərq
olmusan?
-Hansını deyim ki? Ürəyim sıxılır. Özümü uşaq kimi hiss edirəm. Həyata nikbin
baxa bilmirəm...
Sevinc Aygündən 5 yaş böyük idi. Bir
anlıq beş il əvvəl yaşadıqları ağlına
gəldi:
-Bir vaxtlar mən də sənin yaşadıqlarını yaşadım. Odur ki, səni yaxşı başa
düşürəm. Məktəb, universitet mənə boş
şey kimi gəlirdi. Bir neçə il sonra
evlənəvək, oğul-uşaq sahibi
olacaqdım. Həyat mənim üçün dörd
divardan ibarət bir otaq idi. Ancaq bir yaz günü pəncərədən həyətə baxanda
harada səhv etdiyimi anladım. O avxt
evimiz dördüncü mərtəbədə
idi. Otağımdan salona qaçdım. Salonun
pəncərəsini açıb küçəyə
boylandım. İnsanlar hara isə axışır, hər tərəfdə həyat qaynayırdı. Halbuki
mənim otağımın pəncərəsi kiçik bir
daşlığa açılırdı. Mətbəxə qaçdım. Eyvana
çıxıb pəncərələri açdım. Uzaqdan
dənizin mavi ləpələri parıldayırdı. Bir az
uzaqda isə adalar var idi. Bu gözəllikləri daha əvvəl niyə görmədiyimə
təəssüfləndim. Hər şey çox gözəl
idi,ancaq mən bu gözəlliyi ilk dəfə idi ki,
"kəşf etdim”. Düşündüm ki,evimiz bir
olsa da, pəncərələrinin hərəsi bir tərəfə
açılır. Deməli,biz də həyata yalnız öz pəncərəmizdən baxmamalıyıq...
Həmin gün Aygünlə Sevinc evin
otaqlarını gəzib pəncərələrdən çölə
baxanda Nərgiz xala heç nə başa
düşmədi. Ancaq bildiyi bir şey var idi
ki, o gündən Aygün tamam başqa bir qız oldu...