Verilən vaxt ərzində ağlıma gələnləri aşağıda yazdım.
Yanlışların doğruları götürməyəcəyini ümüd edirəm:

Sonsuz bir qaranlığın içindən doğdum. İşığı gördüm, qorxdum. Ağladım.
Zamanla işığda yaşamağı öyrəndim. Qaranlığı gördüm, qorxdum.
Gün gəldi sonsuz qaranlığa uğurladım sevdiklərimi...
Ağladım.

Yaşamağı öyrəndim.
Doğumun, hayatın bitməyə başladığı an olduğunu; aradakı bölümün, ölümdən çalınan zamanlar olduğunu öyrəndim.

Zamanı öyrəndim.
Yarışdım onunla...
Zamanla yarışılmayacağını, zamanla barışılacağını, zamanla öyrəndim...

İnsanı öyrəndim.
Sonra insanların içində yaxşılar və pislər olduğunu...
Sonra da hər insanın içində yaxşılıq və pislik olduğunu öyrəndim.

Sevməyi öyrəndim.
Sonra güvənməyi...
Sonra da güvənin sevgidən daha güclü olduğunu, sevginin güvənin sağlam zəmini üzərinə qurulduğunu öyrəndim.