Qəbul etməkdir xəbərsiz gələni,

bəzən acı çəkməkdir, haqlı olduğunu bilə-bilə boyun bükməkdir,

sözlərə küsməkdir, üzməmək üçün sevdiyini.

Dinləməkdir ala bildiyinə asi düşüncələri,

bəzən göz yaşlarını saxlamaqdır, hüznü səssizliyə zəncirləməkdir,

göstərməmək üçün topraga düşəni.

Sevməkdir adını çəkə bilmədiyin kisini,

bəzən güzəşt etməkdir,hicranıyla ürəyi dağlamaqdır,

getməsin deyə möhkəm-möhkəm örtməkdir ürəyini.

Həbs etməkdir, qalib gələ bilmədiyin çarəsizliyi,

bəzən gələcəyi gözləməkdir,xatirələr uğruna sinəyə çəkməkdir,

dostluq adına, çiynəməkdir qürurunu,

bəzən qaçıb getməkdir,həyatla qədəri birləşdirməkdir,

təslim olub itirməkdir.

Çox vaxt susuruq, hətta lazım olan yerdə də susuruq, 

bizə yaxın olan insanların xətrinə dəyməmək üçün, 

kimisə incitməmək üçün.

Belə bir atalar sozü var: Danışmaq qızıldırsa, susmaq gümüşdür.

Amma bir şeyi də unutmayın ki, susmaq insanın içini dağıdır.

Bəzən sabaha məktubla göndərilmiş ümid məktubu olur. Bəzən ürəkdən danışarkən belə susur insan. Bütün sözlər, hərflər, danışıqlar otaqdakı boşluğu doldurmaq üçündür. Susmaq danışmaqdan daha çətindir əslində. Danışarkən istədiyin cümləni qurub istədiyin yerdə dayanıb nəfəslənirsən, istədiyində qışqırır, istədiyində hirslənir, istədiyində gülürsən, amma susarkən... Susarkən bütün qışqırıqların, hıçqırıqların, yalvarışların, üsyanların düyünlənib qalır bir yerdə...