Fikirləşirəm ki, Azərbaycan tarixi boyu neçə böyük şəxsiyyətlər gəlib keçmişdir… Heyif ki artıq uzun müddətdir ədəbiyyatımız belə kəsərli sözlü şəxsiyyət görmür daha… Maraqlı olacağını düşünürəm

Atı atın yanına bağlasan- xan görüb deyər, Birini bağışla mənə.

Ata malı olan yerdə özün qazandığın haramdır.

Ata və arvada etibar etmə — hər ikisini qat tövləyə və qapısını bağla.

Ac toyuq yuxusunda plov görər.

Açıq kağız ac qalmaz – küçələrimizin tozuna Allah bərəkət versin.

Aclıqdan kimsə ölməz – qələt eləyir, çörək vermə.

Adama sözü min kərə deyərlər, qanmasa eybi yoxdur.

Anlayana da qul ol, anlamayana da.

Adam yata-yata alim olur.

Ölmə, eşşəyim, ölmə, yaz gələr, hürriyyət bitər.

Ölüdən şeytan da əl çəkər, arvdlar əl çəksə.

Plovun yağlısını yeyən yaxşı fatihə verər.

At at ilə boğuşar, hökümətin iti rast gələr.

Eşşəyə gücü çatmır, müsəlmanı tapdayır.

İşləmək adamı puça çıxardar.

İşsizlik dövlətlilik açarıdır.

İkiarvadlı ev bərəkətli olar.

Başladığın işi yarıda qoy.
(C. Məmmədquluzadədən)