Daxildə bəzi hisslər olur ki onu heç kəsə danişmaq başa salmaq mümkün olmur...sizləri bilmirəm ..mən isə öz yaşadıqlarımı yazıram..elə qəribə hisslər...danışsanda güləcəklər...yada dinləyirmiş kimi özlərini aparacaqlar...yadaki 5 dəqiqə sonra...söhbəti sonlandırmaq üçün...düzələr düzələr deyib keçəcəklər...ətrafındakılar səni bayquş kimi tanısalar...belə o bayquş nə hiss edir....deyə heç vaxt fikirləşməzlər...fərqi yoxdu o kimdi dostun ya doğman və yaxudda özgə biri

Bax elə bu vaxtlar niyə yaşadığını anlamarsan...nə üçün yaşadığını səbəb nədi ??hər şey göstəriş üçündürmü..?sadəcə gözlərini yumub ...fikrə getmək istərsən ama düşünməyə bir fikrində olmaz...axı...sonra niyə belə sentimental olduğun haqqda düşünüb durarsan...axı məndə hər kəs kimi ola bilərdim...hər işə *burnumu soxmaq* kimi məsələn hər kəsə məsləhətlər verib ...göyə yerə siğmayan biri olardım ...və yaxudda hər gün *dostlarla* oturub...deyib gülərdim....nəinki evdə tək olub yalnızlığı hiss edib....dörd divar və tavanla söhbət...çox bədbin və pessimist bir ruh içində yaşayıram...və kimi özümə yaxın edirəmsə...zəhərliyən bir ruhum var,ona görədə olan münasibətlər heç biri güvənli və yaxudda uzun getmir..çünki...çünki problem özümdə olur...bir gün isti olaerkən bir gün buz kimi soyuq oluram ki bunuda qarşı tərəf heç vaxt anlamır...çox gecə bu dünyaya niyə gəldim...axı...nə mənası var axı..əgər xəyallarımı gerçəkləşdirə bilmirəmsə nəyə yaşayım ki kimlərisə xoşbəxt etmək üçün girim qəfəsə...özüm boğulsamda olar əsas...onlar sevinsinlər həə???20 ildi onsuzda qəfəsdəyəm...bilmirəm həyatın mənasını nədə görürsüz....?ama mən o mənanı tapa bilmirəm...əgər sevgidədisə məna...o mənanı Bakıda axtarmaq səfehlikdi çünki burda hər kəs birinci *cibi*sevir sonra ürəyini...əgər yaşamaq istəyirsənsə başını götür çıx bu şəhərdən...gecəsi və gündüzü eyni olan bu qara şəhərdən.