bugun bir jurnalda oxudugum meqaleni sizinle paylasmaq istedim...buyurun oxuyun

Yasadigim anlarla gozlere yaw salan ,belkede kimlerese ibret olan ,heyat hekayemi danisiram sizlere…

Her sey cox yaxsiydi.sevdiyim insan hem menim cox yaxininda ,hemdeki cox uzagimda idi.amma cox hayifki ona onu sevdiimi etiraf ede bilmezdim…zaman kecdi bir gun mene elci geldiler ve ele herwey ondan bawladi..sevdiyim insane varkem baskasinin olacaqdim.men ozumu yox ailemide dusunmeliydim.herkesin raziligi ile men onunla nisanlandim..bu ailenin qurulmasina narazi olan sadece 1 insan var idi…

Onunla nisanlandim amma halbuki bu ureyim baskasi ucun doyunurdu,baskasi ucun yasayirdi..

Artiq yollar ayrilmisdi…bir gun tesadufen onun aile qurdugunu esitdim…onu o qeder sevirdimki menim olmamasina bele raziydim teki o xowbext olsun!burda menim ucun bir heyat bitdi ve yeni bir heyat basladi..

Zaman zaman nisanlima alisdim ona baglandim…amma ona hec vaxt guvenmedim.vaxt olurdu mene gunlerle zeng vurmurdu amma men onu ailemden gizleddim..herkes bizi xosbext bilirdi..cunki nisanlanmagima narazi olan o insani yanitmaq isteyirdim onu xosbextliyimle sevindirmek isteyirdim..

2 ilden sonar evlendik ve bir il sonar korpem dunyaya geldi..heyatimin en xos anlardi …

Aile qurdugum evde mene qarsi xos munasibet yox idi…sadece susurdum..axi men kime ne etmisdim..yoldasimi xosbext etmek ucun elimden geleni edirdim amma bir gun o mene senden ‘zehlem gedir’dedi..o zaman gozlerim bir insane ucun yas tokurdu..axi menim bu insanla aile qurmagima narazi olan insan menim dogma ATAM idi…