İnsanın doğma adamını basdırmadığı torpağa bağlılığı ola bilməz.

Ölülər qəbirlərindən çıxmır, biz vicdan əzabı çəkirik, məsələ budu.

Ömür boyu dalınca ölü gəzdirməkdənsə, salamat adamı bir-iki dəqiqə ora-bura sürümək yaxşıdı.

Allahsızlığın mərkəzində Allaha dua eləməyə gəlsinlər.

Vacib məsələlərdə bir-biri ilə razılaşa bilən iki rəqibin mübarizə aparmağının mənası yoxdur.

Ən taxşı dost, ölüb getmiş dostdur.

Arxayın qocalığın sirri tənhalıqla bağlanan vicdanlı müqavilədə imiş.

...Kinoya baxmaqdan imtina elədi: özlərinin yetərincə dərdi-səri varkın, uydurma adamların uydurma faciələrinə göz yaşə tökmək ağılsızlıq idi

Adam ölməli olduğu vaxtda deyil, ölməyi bacaranda ölür.

Vicdanı rahat olan insan çeynəməkdən ağzı yorulana qədər yemək yeyə bilər.

Sevginin bir növü onun başqa növünü sıradan çıxarır, çünki insanın təbiətində elə bir şey var ki, o doyandan sonra  yeməyə marağını itirir.

Bəzi kişilər vaxtlarını öz murdar qarınlarına tamaşa edə-edə keçirir, süfrəyə oturanda isə torağay ciyəri tələb eləyirlər.

Siz kişilər qəribə məxluqlarsız, ömür boyu dindarlarla vuruşursuz, hədiyyəniz də dua kitabı olur.

Adamların özləri birinci dərəcəli vaqonlarda səfər eləyib, kitabları yük vaqonlarında daşımağa başladıqları gün dünyanın axrı olacaq.

Bu nəslin birinci kişisini ağaca sarıyacaqlar, axrıncısını isə qarışqalar yeyəcək.