Dayan Həyat..!
Özümdən yoruldum.. Davamlı maska taxmaqdan, İçim qan aglayarkən, insanlara gülməkdən yoruldum… Çox əsəbiykən belə, sakit olmaq zəruriliyindən yoruldum... Hüzn cizgiləri sarmışkən üzümü, Qəmzələrimi göstərməkdən yoruldum.. Qışqıra-qışqıra ağlamaq istəyərkən, Gözyaşımı içimə axıtmaqdan yoruldum. İçimdə dəli kimi çağlayanlar varkən.. Səsimi içimə çəkib, susmaqdan yoruldum.. Qaranın əsiri olmaqdan yoruldum.. Özümdən yoruldum... Həmişə güclü olmaq nə qədər çətin imiş Həmişə məsuliyyət sahibi olmaq, uşaqkən gənc olmaq , gənc ikən yetkin olmaq Şəxsiyyət dəyiştməktən yoruldum..
Geri dönüşü olmayan bir tuneldəyəm Yenə qurulmuş səhnə Baş rolda Mən.. Köməkçi oyunçular: hüzn, kədərli maska Mövzu: hər şeyə baxmayaraq xoşbəxt olma sənəti Ha birdə oyunun adı var: Həyat Gülürəm yenə zərurətdən.. Bu neçənci rol alışım bu filmdə, alışılmış ssenarilərdir bunlar.. Mən hər gecə bu səhnənin müdaviniyəm Burax artıq xoşbəxt olma dərdini, yapışmış alınımıza Həyatın döyüşü Düş yaxamdan həyat!!! Oyunumu oynayaram,səhnəmi bağlayaram Ölümdür sonuma yaraşan Bilmirsənmi…! Ən çox ölülərdir alqışlanan...