Hazir idim. Ona onu sevdiyimi deyecekdim. Onun sevgilisi olmaq istediyimi. Sonuna kimi onunla olmaq istediyimi, hetta sonum ölüm bele olsa.
- Deyesen, menimle dost olmaq isteyirdin.- gülümsedi.-gel dost olag..
Onun gülüshü. Nece de gözel, shirin, içden idi. Isti idi. Axi.. Men ona onu sevdiyimi deyecekdim. O ise dost olaq dedi. Indi neyleyecem? Onun sesi meni bu düshüncelerden ayirdi.
- Gecdir. Seni de yordum. Gel evine ötürüm.
- Yaxshi olar.
Hava yavash- yavash qaralirdi. Yol boyu yene sessizlik hakim olmushdu. Meni evimize qeder ötürdü.
- Helelik, dostum!
- Helelik, Samir. Gece danishdiqlarimizi fikirleshdim. Sabahi 4 gözle gözleyirdim. Bunlari Cahana danishmaq üçün sebirsizlenirdim. Bu fikirlerle de yuxuya getdim. Seher mektebe getmek üçün hazirlashdim. Evden çixdim. Gözlerime inanmadim. Meni gözleyirdi.
- Geleceyim ağlina gelmedi? Men qoymaram dostum tek getsin.
Men yene dinmedim. Yol boyu biri birimizi tanimaq üçün suallar verirdik. Artiq dünenki cansixici sükut yox idi. Mektebe çatdiq. O öz sinifine getdi, men öz sinifime geldim. Çox yarashiqli idi ve mektebdeki qizlarin dedi-qodu menbeyi idi. Dersden sonra teleserek eve getdim. Cahana zeng vurub bütün olanlari danishdim, derdleshdik. Günlerim bele gözel keçirdi. Demek olar bütün günü bir yerdeydik. Bowling, kino, hetta futbol ve s. Ve artiq qebul günü idi. Mektebin heyetinde imtahandan çixmasini gözleyirdim. Belke de ondan çox heyecanlanirdim. Imtahandan çixdi, yanima geldi. Saçlarini qarishdirib:
- Nece yazdin?-dedim.
- Yaxshi. Gedek bir shey yeyek çox acam.
4 gün sonra..
Onlardaydim. Kompüter qarshisinda imtahan neticelerini öyrenmeye çalishirdiq.
- Off, Samir, ne oldu ee?
- Neyniyim ee? TQDK-nin saytina girib hami, açilmir sehife.
- Men gedim su içim, boğazim qurudu.
-Gel, Gülü, cavablaarrr. Harda qaldin?
Metbexden qaçaraq geldim. Tengenefes halda:
- Ne? Neçe bal?Gözlerini ekrandan ayirmayaraq:
-675.
Ani hereketle ayağa qalxib meni qucaqlayib 'yees yeess' deye qishqirmağa bashladi. Onun bu ushaqca hereketine güldüm. Universitete qebul oldu. Iller keçdi. O, universitetde oxuyurdu. Menim qebul günüm.. Tarixçi olmaq isteyirdim. Oldum da. O bitirdi tehsilini. Esgerliye getdi. Men de bitirdim ishlemeye bashladim. Illerdir onu sevdiyimi içimde saxlamishdim. Tez- tez yanina gedirdim. bir dost kimi . Esgerlikden qayitdi. Bir neçe ay sonra getdi. Mene ise bu sözleri yazdi. ishimle bağli gedirem. Dönmeyecem o lenetlenmish shehere. Xoshbext ol, dostum!. Hara getdiyini yazmamishdi. Nece yeni? O, meni qoyub getdi? Indi o yoxdu? Günlerim çox darixdirici keçirdi. Ev-ish. Evde sham yemeyini bitirmishdik. Atam her kesin yemekden sonra yiğishmasini bildirdi. Anam ve men divanda oturmushduq. Atam söze bashladi:
- Ishlerim çox pis gedir, bele gederse iflas edecem, ev, shirket elden gedecek. Çox miqdarda borcum var. Bir çixish yolumuz var. Güler, qizim, sen menim her seyimsen. Atani yalniz sen bu beladan xilas ede bilersen.
Teeccüblenmishdim. Men ne ede bilerdim axi?
- Buyur, ata, men ne ede bilerem?
Atam köks ötürdü. Araya cansixici sessizlik çökdü. Bir neçe deqiqe sonra atam söze bashladi.
- Borc aldiğim Hüseyn bey. Onunla evlenmen qarshiliğinda borcu sileceyini ve shirketin yeniden güclenmesi üçün elinden geleceyini etmeye söz verib.
Dünya bashima firlanmishdi. Atami çox isteyirdim, indiye kimi qayğima qalmish meni bu yasha kimi böyütmüsh, her istediyimi etmishdi, amma. Bunu nece qebul ede bilerdim? Üreyim Samirin ola- ola, bedenimi bashqasina nece vere bilerdim?. Atamla anam gözlerini mene zillemishdiler, yeqin ki, her sheyin menim vereceyim qerardan asili oldugundan. Samir harada idi bilmirdim. Yaxshi mi idi pis mi idi? Heyatinda biri mi vardi? Hec ne. Hec ne bilmirdim. Onu bir de ne vaxt görecekdim? Göre bilecekdim mi? BILMIRDIM!.. Boshluğa düshmüshdüm sanki. Evlenmeyib neyniyecekdim? Iflas olsaq harda qalacaqdiq? Atam illerdir menim üçün, rahat yashamam üçün, xoshbextliyim üçün çalishir. Evlenmesem ona haqsizliq etmish olardim.
- Qizim..
Atamin sesi daldiğim bu düshüncelerden ayiltdi meni.
- Buyur, ata.
- Ne oldu? Razisan?
- Me..ee..nn..bb..ilmir..eem..yeenii-kekeleyirdim. Bu an ağzimdan çixan her kelime heyatimi deyishdirirdi. Fergi yox idi, vereceyim he ve ya yox cavabi,ikiside heyatimi deyishdirirdi. Odur ki, özümü toplayib:
- Ata, men raziyam!-dedim.
Atamin üzünde xosh bir tebessüm yarandi. Anam ise beyaqdan olanlari sakitce izleyir, teeccübünü boğmağa çalishirdi. Bu qeder sakit qalmağa dözmeyib:
- Ay kishi, kimdi bu Hüseyn bey, neçe yashi var, kimlerdendi?
-Hüseyn bey sheherimizdeki bir çox maqazinlerin sahibidir. Imkanli bir shexsdir. 2 ushaği var. 49 yashi var.
- Neee 49???-qeyri ixtiyari qishqirdim.
- Hee ne olub ki, qizim? Yadindadir shirkete gelende yanimda qonağim var idi. Bax odur Hüseyn bey.
"ay amaann menden çox böyük o çirkinle evlenecem men?"-deye düshünürdüm. Amma bashqa yolum yox idi atami bu bataqliqdan xilas elemeli idim. Odur ki, razi olduğumu deyib, icaze isteyib, otağima qalxdim. Adetim üzre musiqi dinleyib, Samiri yada saldim. Ağladim. Kash ki, o olsa deye düshündüm. Yuxuya getdim. Sabah saatin sesine oyandim. Qalxib dush alib, eynimi geyindim ve seher yemeyimi yeyib ishe telesdim. Ishde vaxt tapib Cahana zeng eledim.
- Cahanim, görüshe bilerik?
- Elbette, canim, nahar vaxti Kardeshler'de görüshek.
Cahanla görüshüb olanlari danishdim.
- Mence, en düzgün qerari vermisen, canim. Ne vaxta kimi Samiri gözleyecekdin ki? Onun heç gelib- gelmeyeceyini bilmirdin. Amma beyimiz çox yashlidir ele bil-deyib zarafatlashdi. Nahari sonlandirib ish yerine qayitdim. Mene bir çiçek gelmishdi. Üstündeki karti götürdüm senin qeder gözel olmasa da.. Bunu mene kim göndermishdi ki?