Ayşә işini bitirdikdәn sonra döşәmәni tәmizlәmәyә başladi.
- Belә gözәl sәsin olduğumu bilmirdim. Sәlim şkafa yorğun baxişlarla Ayşәyә baxdi.
- İndi bildin.
- Özümüzdәn yaman raziyiq.
- Mәnmi? Elә deyil, deyilәm elә.
Sәlim gülәrәk: Deyilsәn, deyilsәn. Sәhәr sәnә sürprizim olacaq.
- Nә?
- Desәm surprizi qaçar. Bax, Leyla da gәldi.
- Hardan bildin?
Sәlim gülümsәyәrәk mәtbәxin qapisina baxdi.
- Ayşә, hazirlaş çixaq. Leyla tәlәsik addimlarla mәtbәxә gәldi.
- Sәnә dә salam, Leyla. Yaxşiyam, sәn necәsәn? Yox sәnә elә gәlir, yorğunam sadәcә...
Leyla iri açilmiş gözlәriylә Sәlimә yaxinlaşib әlini onun alnina qoydu. Daha sonra mövzunu anlayaraq tez әlini çәkdi.
- Ama Sәlim, sәhәr danişmişdiqdaaa...
- Nәysә, mәn öyrәşmişәm.
Leyla qardaşinin yanağindan öpüb:
- İşlәrә başim çox qarişib, canim mәnim.d
Daha sonra Ayşәyә baxaraq davam elәdi:
- Ayşә, az bax day hazirlaş. Ayşә cәld önlüyünü çixarib çantasini әlinә aldi.
- Görürәm evә getmәk üçün yaman tәlәsirsәn...
Ayşә Sәlimә baxdi.
- Yyox Leylaya görә... axi...
Leyla Ayşәnin әlindәn tutaraq apardi.
Sәlim mәtbәxә baxdi. Barmaği ilә şkafa toxundu. Heç Fatimә belә tәmizlәmirdi mәtbәxi... Hәr tәrәf tәmiz idi. Amma sakitçilik idi...
- Ayşә, Ayşә, Ayşәә... Dәli olmuşam deyәsәn, sayiqliyiram...
Daha sonra ciddi üz ifadәsi alaraq mәtbәxdәn çixdi.
Leyla qablari yumağa çalişan Ayşәni dayandirdi:
- Neyniyirsәn? Maşina yiğacam.
- Yox, mәn yuyaram.
- Ayşә, ailәnә xәbәr verәk?
- Özüm deyәcәm.
- Necә?
- İndi yox. Amma özüm demәk isdirәm.
Leyla Ayşәnin әlindәn tutaraq:
- Necә isdiyirsәn, canim.
- Belә olmaği yaxşi oldu. Ömür boyu Muradla yaşamaqdansa...
- Elә demә, Ayşә.
- Mәnә inanmadi. Mәni sevmirmiş. Әl qaldirmaz deyirdim, Muradim elәmәz deyirdim amma!
- Şşş... Ağlama daha... Unudaq bunlari. Yeni hәyata başlayirsan, güclü olmalisan.
- Sәnә әziyyәt vermәk isdәmirәm.
- O nә sözdü? Nә әziyyәt?
Ayşә gözlәrini silәrәk:
- Nә qәdәr qalacam day burda.
- Mәn tәk qalacam? Birdә bu barәdә danişmayaq, bax küsәrәm.
Bütün gecәni yatmamişdi Ayşә. Hәkimin sözlәri ağlindan çixmirdi. Elә hey hәmin cümlә dolaşirdi beynindә: "Tibbdә belә hallar nadirdir."
Ağlayaraq üsyan edirdi içindә... "Niyә mәhz mәn? Niyә? Niyә belә doğulmuşam? Hansi günahimin bәdәli idi bu?!"
- Ayşә, hazirlaş...
Leyla asta addimlarla Ayşәyә yaxinlaşaraq:
- Yatmamisan gecәni?
Ayşә geri addimlayaraq:
- Yatmişam.
- Ağlamisan? Ağlamisan sәn. Ayşә, niyә özünә bu qәdәr әziyyәt verirsәn? Bәs deyil çәkdiklәrin? Yiğişdir bu ağlamağini!
Ayşә yanağina süzülәn yaşlari silib alçaq sәslә dillәndi:
- Yaxşi.
Leyla onu qucaqlayib:
- Bir dә görmüyәcәm o yaşlari...
Sәlim bu gün tez oyanib bazarliğa getmişdi. Özünә lazim olan lәvazimatlari alaraq restorana tәlәsdi. Saat 9 olmamiş orada olmaliydi, Ayşә gәlmәmiş.
Ayşә bugün hәvәssiz gәlmişdi işә. İçәri keçdiyindә heç kәs yox idi.
Sәlim mәtbәxdәn çixib Ayşәnin gәldiyini gördü.
- Sәni kim ağladib?
Ay әli ilә üzünә toxunaraq:
- Leyla dedi?
- Güzgüyә baxmamisan? Gözlәrin qizarib.
- Yox ağlamamişam.
Sәlim gülümsәyәrәk:
- Yalançi.
- Özünsәәәn...
- Kefini kim pozub? Danişmaq isdәsәn dinlәyәrәm.
Ayşә kövrәlәrәk, gözlәri doldu.
Sәlim ona yaxinlaşib:
- Sәn dә bir şey olmamiş ağliyirsan. Ağlağan.
Ayşә kobudcasina üzünü silәrәk:
- Sәn elәdindәәә...
- Üzr isdiyirәm. Bağişla.
Sәlim masalarin birindәn götürdüyü salfeti Ayşәyә uzatdi. Ayşә almaq isdәrkәn Sәlim әlini qaçirdi.
Ayşә heçnә anlamayaraq Sәlimә baxdi. Sәlimsә gözlәrini Ayşәdәn qaçirmadan salfeti gözlәrinә yaxinlaşdirib zәrifcә sildi. Bu zaman eşitdiklәri sәsdәn ikisi dә diksindi. Ayşә Sәlimin әlindәn salfeti alaraq mәtbәxә qaçdi. Sәlim isә arxa cibindәn çixardiği dәftәrçә vә qәlәm ilә yeni gәlәn müştәriyә yaxinlaşdi.
Ayşә mәtbәxә keçib üzünә su çilәdi. Hәyәcandan әllәri әsirdi.
- Hә, Vüsal, bax belә... Ayşәnin dә taleyi belәymiş. Ona inanmaqda düz elәmişәm.
Vüsal әylәşdiyi stulda yerini rahatladiqdan sonra:
- Bәs indi nә olacaq?
- Heçnә.
- Necә yәni?
- Ayşә mәnimlә qalacaq. Sәlimin yaninda başini qatacaq.
Vüsal düşünürmüş kimi edәrәk:
- Sәlimin yanindaa...
Leyla heçnә demәdәn әlindәki qovluğu eşәlәdi.
Sәlim restoranda heç kimin olmamasindan istifadә edib qapini kilitlәdi. Mәtbәxә keçib masani hazirladi.
- Bunlar nәdi?
Sәlim әliylә masani göstәrib:
- Bax bu gördüyün ağ rәngli undur. Yanindaki yumurta. Olurhaa içindәn cücә çixir. Cücә böyüyüb toyuq olur, toyuq da bilirsәndә nәdi?
Sәlim Ayşәnin heçnә anlamadiğini görüb:
- Yaxşi elә baxmaa. Dünәn sәnә demişdim axi sürprizim var. Sürpriz bu idi.
Ayşә hәlә dә heçnә anlamamişdi.
- Nә? Un, yumurta, yağ vә o nәdi elә? Hәr nәysә o?
Sәlim gülümsәyәrәk:
- Şәkәr tozu.
- Hә
- Sәn heç tort bişirmisәn?
- O qәdәәr
- Amma bu digәrlәrinә bәnzәmәz.
- Mәnә tort bişirtdirmәk üçün idi bu qәdәr hәngamә?
Sәlim bezmiş kimi:
- Mәn bişirәcәm tortu, sәn dә kömәk edәcәksәn.
- Sәn? Bәlkә mәn edim?
- 1 il kulinariya oxumuşam.
- Nә?
- Yemәk bişirmә mәktәbi.
- Hәә... onda mәnim kömәyim lazim deyil.
- Offf ,Ayşә, offff.... Bu tortu hazirlamaği çox sevirәm. Hәmişә bayramlarda anam, Leyla vә mәn birlikdә hazirlardiq. - Adi nәdi tortun?
- Lav mi
- Restoranin adi?
- Elәdi. Atam gәnc olanda anama sevgisini belә bildiribmiş.
- Tort bişirib?
Sәlim әlindәki qabi kәnara qoyaraq:
- Ad gününә böyük tort alib. Üzәrindә isә "sev mәni" yazisi ilә...
- Sonra?
- Sonrasi da paketdәki unu qaba boşalt.
Ayşә әvvәl heçnә anlamasa da sonra ayilib unu götürdü.
Sәlim davam etdi:
- Sonra evlәndilәr. Vәә biz doğulduq. Hoop yavaş, dağitdin.
Ayşә unu qaba qәfildәn tökdüyü üçün üstü-başi un olmuşdu. Sәlim Ayşәnin saçlarini qarişdiraraq:
- Unu tәmizlәyәәәk...
- Ayyy saçimmm...
Sәlim gülümsünәrәk Ayşәnin saçlarini sәliqәyә saldi, әliylә çәnәsindәn tutub başini qaldirdi. Barmaqlari ilә Ayşәnin yanağina toxundu. Elәdiyi hәrәkәti dәrk edib tez Ayşәdәn uzaqlaşdi.
- Üzünü tәmizlә...
Belәcә dәqiqәlәr bir-birini әvәz edir, Ayşә isә hәyatinin bәlkә dә әn әylәncәli anlarini yaşayirdi.

Müəllif: Sevinc