Ümid: -AMA MəN SəNİ SEVİRəM.................

Nazlı: -Nəəə????

Ümid: -Heç nə (Off yox bu dəfə yüz faiz itirəcəm onu)

Nazlı: -Necə yəni heç nə? O nə deməydi?

Ümid: -Başa düşdüyün...............

Nazlı: -Nə vaxtdan???

Ümid: -Sən getdiyin gün anladım...itirdiyimdə...çox qorxdum....ondabildim səni həqiqətən də sevdiyimi....

Nazlı: İndi niyə deyirsən bəs? Yəni mən kapuçinonu sevdiyimi deməsəydim demiyəcəydin???

Ümid: -Qorxurdum məni rədd etməyindən...deyəcəydim ama bəlkə bir az gec...

Nazlı: -Qorxmağında haqlısan...Çünki bizimkisi onsuzda alınan deyil sən də yaxşı bilirsən....

Ümid: -Necə yəni alınan deyil? Niyə alınmasın ki??? Sən də məni sevirsən bilirəm....Heç bir şey də mane olmur bizə...

Nazlı: -MəSAFə maneəmizdi....Mən heç bilmirəm burda neçə il qalacam Ümid...hələ 17 yaşın içindəyəm...mənim kollecim var...4-5 ilə gəldim bəlkə...Sən orda mən burda...Necə olacaq?! Axrımız yoxdu...

Ümid: -Mənə 1 gün vaxt ver düşünməyə....

Nazlını həmin an qeyri-ixtiyari ağlamaq tutmuşdu...Tək rahatlaşdıracaq şey ağlamaq...Yenə də Ümidi itirmək qorxusu bürüdü onu....Bu dəfəki ama tam fərqliydi...Qarşılıqlı sevərkən bəlkə də ayrılacaqdılar...Düşüncəsi belə qorxunc idi...

Nazlı öz-özünə: -1 gün düşünmək? Deməli ayrılmaq istədiyinin demə yollarını düşünəcəy :’(

24 Avqust...Bu tarix Nazlının ömürlük beynində həkk olacaqdı ama 2 variantdan biriylə....1) ya Ümidi itirəcəyi gün olaraq..2) ya da sevgili olacaqları gün olaraq...

Səhər açıldığında Ümid Nazlını agentdə görəcəyi ümidiylə ora gəlir...Təxmin etdiyi kimi Nazlı orda onu gözləyirdi...

Ümid: -Sabahın xeyir necəsən?

Nazlı: -şükür sən?

Ümid: -Yaxşıyam sən yaxşı ol....Nazlı bilirəm 1 gün düşünməyim axmaqlıq idi...əgər sevirəmsə düşünmədən səni gözləyəcəyimi elə dünən deməliydim ama mən vaxt istədim..səfim onda idi...ama düşündüyüm əslində gələcək planlarımız idi...yəni belə başa salım...bilirsən 1 aya məktəb açılır ve 10-cu sinifə başlıyıram...Hazırlıq üçün müellimlerle de danışılıb...yeni başa düşəcəyin 2 il başım dərslərə qarışacaq..ağlından texmini nələrin keçdiyini bilirəm...ama mən gözdüyəcəm səni itirmək isə heç istəmirəm...onsuzda hər yay gələcəysən səbr edək 1-1mizə dəstək olaq...

Nazlı nə deyəcəyini bilmirdi...əslində heç bu sözləri Ümiddən gözləmirdi...Nazlının düşüncəsinə görə sevdiyi qızı illərlə gözləyən oğlan çox nadir hallarda tapılar ələxsusda eyni ölkədə deyillərsə...ama Ümid...tam fərqli düşünürdü...

Nazlı: -İtirmək istəmədiyin normaldı mən də istəməzdim ama...Bir şeyi də unutmayaq ki sənin yaşın azdı...Elə yaş dövründəsən ki hər an fikirlerin dəyişə bilər...Daha çox bağlanmaq istəmirəm....Sonra sən dəyişsən əzab çəkən men olaram...tebii ki heç kim heç nədən sığortalanmayıb...

Ümid: -Nazlım...Səni sevirəm və hisslərimden tam əminəm...Özümə söz vermişdimki uniyə qəbul olana qədər sevməyəcəm ama qismət...Sevdim...həm də çox...Bizə şans verək...Bax gör hər şey yaxşı olacaq inşALLAH...

Bəli o gün iki sevən ürək qovuşmuş və həmin gün Nazlının ən xoşbəxt, unudulmaz günlərinden biri kimi yaddaşına yazılmışdı.

Günlər keçdikcə Ümid ve Nazlı bir-birlərini daha da yaxından tanımağa çalışırdılar ama bu yalnız məktəb açılanacan mümkün idi...Sentyabr ayında Ümid həm hazırlıqlara həm də məktəbə gedir, yorucu və çətin günləri elə o vaxtdan başlamışdi...İnternetə az-az gəlir, Nazlıya mesajlar yazıb gedirdi...Həftədə 1 dəfə isə 1 saatlıq telefonda danışa bilirdilər...

Nazlı ise kollecde müsahibəyə getmiş ve istədiyi mühasibat kursuna qebul edilməmişdi...Müsahibəni götürən müəllimə Mehdiyə Nazlının danışıq və anlayış cəhətdən çətinlik çəkdiyini, bunun üçün də ən yaxşısı dil kursuna yazılmasını demişdi...Bununüçün da Nazlı vaxt itirmədən həmin kursun müəliməsiylə danışaraq kiçik bir test edir və dərs günlərinin cədvəlini alır...Kurs həftədə 4 gün idi və Nazlı 1 il ərzinde ingilis dilini inkişaf etdirməyi qarşısına məqsəd qoymuşdu...

3 gün sonra.......

Bu gün Nazlının ilk dərs günü idi...Həyəcanlı olmaqla yanaşı həm də çox utanırdı...Düz 9 tamamda Nazlı artıq sinif otağının qarşısına çatmışdı...Nazlı digər şagirdlərin yeni olduğunu düşünsə də bəziləri 1 il hətta 2 il əvvəldən bu kursda təhsil almışdılar...əksinə Nazlı 1 həftə kursa gec başladığından yalnız o yeni şagird idi.

Sinifə keçdiklərində ilk iş şagirdlərin özlərini Nazlıya təqdim etmələri oldu...

Mint: -My name is Mint...I’m from Thailand and I’m married (Adım Mintdir...Taylanddanam vəə evliyəm)

Connie: -My name is Connie and I’m from China (Adım Konidir və Çindənəm)

Beləcə 13 şagirdin hamısı özlərini bir-bir təqdim edirlər...Demək olar hamısı fərqli-fərqli ölkələrdən idilər və Nazlı sinifdə yaşca ən kiçiyi idi...Aralarında 27, 30, 40 və 45 yaşlı şagirdlər də varıydı..

1 saat yarımdan sonra fasilə üçün 25 dəqiqəlik bütün sinif bufetə gedir...Qızlar masa ətrafında əyləşdiklərində Nazlını da aralarına alırlar. Söhbət Mintin evliliyindən düşəndə Nazlı öyrəndi ki əslində Mint 43 yaşlı, atası yaşında olan ingilis kişiylə ailə həyatı qurub, 2 il əvvəl Taylanddan İngiltərəyə köçmüşdü...Mintyoldaşının şəklini teldə göstərəndə nədənsə bu Nazlıya sevgi kimi gəlməmişdi...Problem təkcə yaş yox, ərinin artıq kilolu və yaraşıqsız olması idi...Çünki Mint çox cazibədar 26 yaşlı gözəl qızıydı..Evlənməyinin tək səbəbi isə yüz faiz bu ölkəyə köçüb vətəndaşlıq alması idi...Nə də olsa Nazlı bunlardan əlavə çoxlarının passport əldə etmələri üçün dinlərini də dəyişdiklərinin şahidi olmuşdu....Görəsən Nazlı bu ölkədə daha nələr eşidib öyrənəcəkdi................