Dostum Eminlə parkda oturmuşdum. Biraz söhbət eliyirdim onla, Birdən yanımızdan bir qız keçdi. Başını aşağı salıb gedirdi. Sanki birdən gözlərim işığlandı. Tez-tez ürəyim döyünməyə başladı bilmirəm nədənsə. Emin məni cağırırdı Cavid-Cavid alooo sənlənəməə eşidirsən məni ?!
+ Hə hə nə deyirdin ?
Emin: Nolub fikrin hardadaydı ?
+ Bu gedən qızı gördün ? necədə gözəldie
Emin: Hə tanıyıram bizim binanin  arxasındakı binada qalır. Çox tərbiyəli qızdı. yerini bilən qızdı
+ Adı nədi bilmirsən ?
Emin: yox bilmirəm. gedirdə get Özün danış onla .Deyirdin  mən utanmıram get görüm. yoxsa qorxursan ?
+ Yox əşi nə qorxmağ gedirəm yaxşı.
Eminlə sağollaşıb getdim o qızın arxasıyca.
Qıza yaxınlaşıb dedim.Bağışlayın biz tanış deyilik ?
Qız: Xeyr . . .
+ Mən sizi hardasa görmüşəm elə bil . . .
Qız susub getdi məndə arxasıyca. Bloka girdi məndə məhlənin içində oturacaqda oturdum. Biraz fikirləşdim və sonra evə getdim. Bütün gecə yata bilmədim gözümün önünə yalnız onun siması gəlirdi və hər onu fikirləşdikcə üzümdə təbəssüm yaranırdı. Səhər açılar-açılmaz mən onların məhlələrinə getdim onu gözlədim və hərdəfə eyni şey saatlarla onu gözləyirəm o evdən çıxır məndə onun arxasıyca gedirəm . . . Bir gün Bütün gücümü yığıb ona yaxınlaşıb dedim: Bağışlıyın amma mən sızə bir söz diyəcəm neçə vaxtdı bunu demək istəyirdim amma gücüm çatmırdı . . .
Qız: nə demək istəyirsiz ?
+ Siz çox gözəlsiz . . .
Qız: Bunu demək istəyirdiz ?
+ Amma çox gözəlsiz və sizə qarşı məndə nəsə yaraınıb
Qız sözümü dinləmiyib gedir və məndə onun arxasıyca
Qız: Xahiş edirəm məni rahat buraxın
Və mən yerimdə dayandım qızdan biraz uzaxlaşdım. Getmək istəyirdim ki qırağdan başqa bir oğlan həmin qıza söz atıb sataşdığını gördüm,mən tez həmin oğlana teref qaçdım,yaxasından tutub  yerə sərdim. Və birdən arxadan kimsənin məni möhkəm nə iləsə vurduğunu hiss etdim. Mən gözlərimi açanda xəstəxanada idim. Yanımda həmin qız və dostum Emin var idi. Qızı görər-görməz üzüm güldü, çox sevindim
Qız: Təşəkkür edirəm məni qoruduğunuz üçün Cavid . Olanlara görə üzür istiyirəm
+ Mənim yerimə kim olsaydı belə edərdi. Sizin kimi gözəl bir qız üçün bu nədir ki . . .
Qız: Hər nəysə Allah şəfa versin, mən gedirəm üzürlü hesab edin
+ Axı adınızı bilmədim
Qız: Adım Aytacdı
+ Həqiqətən adınız kimi özündə çox gözəlsən. Çox vaxtını almıyım yenədə gəldiyin üçün çox sağol.
Aytac gülüb getdi . .
Mən sağalar-sağalmaz Onların məhləsinə getdim.və oturub onu saatlarca gözlədim. Biraz keçdi o evdən çıxdı. Məndə onun dalıyca
+ Salam Aytac necəsən ?
Aytac: Yaxşıyam, sağaldın ?
+ Hə, sənin sayəndə . . .
+ Hara gedirsən ?
Aytac: Dostum gilə gedirəm
+ Məndə onunla getdim. Hava biraz dumanlı idim dua edirdim ki yağış yağmasın və həmin an başıma yağış damcısı töküldü. 5 dəqiqə keçmədi ki, yağış leysan kimi yağdı.Yolun yarısından evə qayıtdığ
Aytac: Mən gedim evə sağol səndə islanma yağışın altında xəstələnə bilərsən
+ Mən sənin yanıda olan müddətcə mənə qorxu yoxdu narahat olma .
Sağolaşıb getmək istəyirdim ki, əyağım sürüşdü üzü üstə yərə dəydim.Əyağa qalxıb üstümü təmizlədim. Burnum üzüm-gözüm palçığ olmuşdu
Aytac özünü saxlaya bilmiyib güldü.Cibindən dəsmalını çıxardıb verdi götür üz-gözünü sil.
Mən dəsmalı götürüb tez cibimə qoydum
Aytac: Niyə üz-gözünü silmədin ?
+ Əşii üzümü yağışda silər qoy o dəsmal mənə yadigar qalsın ! sevincimdən başımı göyə qaldırıb qışqırırdım sil yağış üz-gözümü ! Mən yağışı sevirəmm !
Aytac: Sən doğurdan dəlisən
Sağollaşıb evə getdiy mən dəsmalı balıncın altına qoydum və bütün gecə onu fikirləşə-fikirləşə qaldım.Səhər tezdən onların məhləsinə getdim. 2-3 saat keçdi Aytac aşağı düşdü.Məni görən kimi üzü güldü elə mənimdə üzüm güldü.
+ Bu səfər hara gediriy ?
Aytac: Meyvə almağa gediriy dəli
Biraz getdiy qabağda balaca uşağların yoldan keçənlərə gül satdığlarını gördüm kimə gəldi yaxınlarşıb gül təklif edirdilər. Nə qədər fikir verdim bizə yaxınlaşmadılar və mən dəyandım. Mənə çox qəribə gəldi biz 2 nəfər sevgili kimi görünən insanığ bizə gül satmırlar ?
Aytac: nolub Cavid ?
+ Fikir verdin bu balaca uşağlar gül satdılar bizdən başqa hamıya amma sevgili kimi görün burda təkcə biziy
Aytacada qəribə gəldi. Mən uşağa yaxınlaşıb soruşdum
+ Salam balaca siz bizə niyə gül satmırsız ? bizdən başqa hamıya satırsız
Uşaq: Əmi sizin yanızdakı insan bu güldəndə gözəl və dəyərlidi. Siz sizə dəyərli olacağ ən qiymətli və ən gözəl gülü Allahdan almısız mən sizə bunu satmağımın mənası yoxdu. Heyif ki həyatda əbədi heçnə yoxdu nə qədər dəyərli olur olsun. Yerimdə donub qaldım bilmədim nə deyim Aytacda təccübləndim. bu boyda uşaq, gül satan uşağın bunu deməsi bunu anlaması axı nə qədər inandırıcı ola bilər ?!
Uşağ bunları deyib çıxıb getdi
Məm Aytacla geri qayıtdım
Beynimdə o uşağın dediyin sözlər. Bunları unutmağ üçün Aytaçla getdim parka biraz söhbət elədiyin. Mən onu gözlərinin dərinliyində itirdim sanki. İlahi bu gözəlliyi mənə verdiyin üçün sənə həmişə minnətdar olacam.
Aytacı evə yola saldım məndə evə getdim. Və eyni sabah yenədə Aytac gilin məhləsində. Mənə parkda çox şeyi danışdı. Təkcə xalasıya qalır ana və atası maşın qəzasında ölmüşdü . . .
Biraz keçdi və mənim Şəhzadəm gəldi yenədə üzümüz güldü. getdiy yenə həmin parka. Əllərindən tutub dedim: Mənim şəhzadəm məni heç vaxt tək qoyma mən səni heç vaxt tək qoymuyacam, nə olur olsun. Biz bir-birimiz üçün yaradılmışığ.
Bunu deyər-deməz Aytacın gözündə yaş gəldi o ağlıyıb mənə sarıldı.
Aytac: Nolar bağışla məni . . .
+ Nolub sənə ? necə yəni bağışla ?
Aytac: Mən xəstəyəm
+ nolsun məndə xəstəyəm dərmanım isə sənsən. Məndə deyirəm nolub keçər gedər hamı xəstə olurda
Aytac: Yox. mən Xərçəng xəstəsiyəm. Ömrümə aylar qalıb. Mən sənlə hər görüşəndə özümü bədbəxt hiss edirəm. Mən uşağ atam-anam maşın qəzasəna düşdülər və mən yetim qaldım. Ana qayığsı nə deməydi bilməmişəm nə atamı doyunca görmüşəm nə anamı. Və 3 il bundan qabağ həkimə getdim xalamla və mənə deyiləndən sonra.Və tək olduğumu anlıyanda bu həyatda, birdən sən peyda oldun. Amma mən səndən uzağ gəzmək istədim, istəmədim səndə bədbəxt olasan, axı sən xoşbəxt olmağa layiqsən. İnan ki dünyaya bir dəfədə gəlsəm yenə səni axtarıb seni sevərəm yalnız ! Hər dəfə sənə bunu demək istəmişəm amma bacarmamışam sənin sevgin senin gülüşün bunu deməyə mane olurdu. Mən hər gecə evdə ağlıyırdım. Görürsəndə həyat necədə qəribədi. Bizim layiq oluğumuz şeylərə başqaları layiq olur və özlərini xoşbəxt hiss edirlər. Yadında gül satan uşaq nə demişdi, sənin üçün nə qədər deyərli olur olsun həyatda heçnə əbədi deyil. . .
Aytac göz yaşı içində bunlarə deyirdi. Mənimsə gözlərim dolmuşdu Əllərim titrəyirdi.
+ Yox bu ola bilməz mənim şəhzadəm sən buna layiq deyilsən, nəsə bunun yolu olmalıdı ! ürəyim göz yaşımın içindı boğulub qalmişdı . . .
Aytacın göz yaşını sildim.
Aytacı qucağladım: Ağlama mənim şəhzadəm nolar ağlama . . .
günlər keçdi və hər gün Aytac gözümün önündə sola-sola gedirdi.Onun derd çəkməməsi üçün bütün yerlərə aparırdım. Olanları unutması üçün hər çey edirdim.
Sabah açılar-açılmaz mən Aytac gilə getdim. Axı bu gün onu parka aparacağdım. Bloklarının qabağında Təcili yardım gördüm. Əllərim titrədi, tez bloka girdim yuxarı qalxmağ istəyirdim ki, həkimlərin onu xərəklə apardığını gördüm göz yaşlarım saxlaya bilmədim sanki dünyam məhv oldu. Həkimləri qoymurdum aparsınlar.
+ Burxan onu ! Mənim şəhzadəmi hara aparırsız axı !....................................
Və illər keçdi . . .
Hər şey məlum idi. İllər keçsədə üstündən və hələdə onun ipəy saçları çıxmır ağlımdan. O olmasada yanımda indi balaca şəhzadəm qızım Aytac mənə onu xatırladır. Və hər şeydən çox mən anladım ki həyatda heçnə əbədi deyil, sənin üçün nə qədər dəyərli olur olsun . . . !