Səndən olmaz (3-cü bölüm)

Müəllif: Mr. OffiCeR
Şərhlər: 4
Baxılıb: 4 945
Səs ver:
(səs: 1)
Artıq bir həftə gəlib keçmişdi.Orxan bu bir həftə ərzində bacardıqca ikimizə də imkan yaradırdı.Axşamlar valideynlərimə xəbədarlıq edib onunla bir yerdə gedirdim.Hər dəfəsində də ayrı-ayrı məkanlarda tam fəqrli auralarda olurduq.Söhbət edərək bir-birimizi tanımağa çalışrdıq.
Nənəm yenə öz repertuarında idi.Tez-tez mənim başımı doldurmağa çalışsa da anamın qarşısında geri addımını atırdı.Atam isə sadəcə başını narazılıqla bulayaraq hər 2 qadına baxırdı.Qardaşımın probblemi artıq həll olunmuşdu.Anam onun sənədlərini qaydaya salmışdı.Universiteti bitirən kimi əsgərliyini çəkəcək...
...Yenə ailə xatirələrini vərəqləyirəm...Çox da uzaq olmayan yaxın keşmişə dönürəm...Ramil əminin evimizdən çııxb getməsində 1-2 həftə sonra...
Nənəm tez-tez xalamın beynini doldurmağa çalışırdı. Anam əsəblərinə güclə hakim olurdu.O vaxt xalamqızının 17 yaşı təzəcə tamam olmuşdu.Və nənəm bunu fürsət bilərək onu ərə vermək qərarına gəlmişdi.Anam dəfələrlə etirazını bildirsə də, xalam səsiniçıxarda bilmirdi.Xalam qızı isə ətrafında gedən proseslərdən heç nə anlamırdı.Məndən 3 yaş böyük xalamqızı atasinin gedişindən sarsılmışdı, nə də olsa atasına bağlı idi.
-Qızım, mən..
Anam nənəmin sözünü kəsib masaya dayaq verdi.
-Ana, rahat burax bacımı da, onun qızını da!...
-Sən qarışma!!!...Kəmalə, bax, mən sənə deyirəm, oğlanı tanıyıram..Hüququ bitirib, maşını, evi, pulu var, həm də yaxşı ailəndir..Daha nə istəyirsən?!..
-Ay arvad, sənə söz çatdırmaq olmur deyəsən!!! Sən deyilsən bacımı tələm-tələsik ərə verən?! Dərs olmadı sənə?! İndi də nəvən?!...
-Sənə dedim ki, qa-rış-ma!!!-nənəm az qala qışqırdı.
-Eee...Qurtarın görüm!-xalam səsini qaldırıb anamla nənəmə baxdı.-Mən qızıma buraxıram öhdəçiliyi...
-Ay bacı, səhv edirsən!!!...
Xalam anama inamsızlıqla baxanda anam stula çöküb qurudu.Ağzını açıb söz deməyə çalışsa da, alınmadı.Nənəm isə "qələbə”liyini nümayiş etdirirdi...
Anam xalamla 2 gün danşmadı.Nənəm xalamqızını necə yoldan çıxartdısa, anamın sözü ona təsir eləmədi.Həri-nişan.Toy 1 aya təyin olundu.
Faiq əmi bunu eşidən kimi olan-qalan əsəbini kimə töksün bilmədi.Gah xalam, gah anama, gah da nənəmə baxırdı.Atam yenə ortadakı gərgin vəizyyəti lap əvvəldən hiss edib sakitliyini qoruyub saxlayırdı.
-Mən başa düşə bilmirəm:Sizin ağlınız yerinizdədir, ya yox?! Hansı haqla məndən xəbərsiz qızımı ərə verirsiniz?!.
-Sən qızını itirmisən, Faiq!—nənəm qəzəblə bildirdi.
-Yox, deyəsən mən 100 faiz dəli olacam!...
-Ol, ol, sənə hələ bu da azdır!...Qızımı bədbəxt elədin, bəs deyil sənə?!...
-Lənət şeytana!...Nə bədbəxtliyi?! Mən özüm bəxbəxt olub getmişəm...
Nənəm söz demək istəsə də anamın baxışları altında susmağa üstünlük verdi.Faiq əmi bir az gəzişdikdən sonra kəskin şəkildə bildirdi.
-Mən razı deyiləm!...
-Sənin razılığını soruşan olmadı...
Nənəm yenə iynəli sözlərini davam etditmək istəyəndə Faiq əmi qabağa əyilib təhdidkar tonda dedi:
-Mən razı deyiləm ki, qızım bu yaxınlarda evlənsin!...17 yaşı var. Nə olub?! Nə qaçhaqaçdır?! Qoy bir az həyatı tanısın!...
Lakin Faiq əminin "nəsihət”ləri faydasız qaldı.Xalamın nənəmə mütiliyi, anamın onlara olan qəzəbi, Ulduzun susqunluğu ilə hər şey həll olunmuşdu artıq...Faiq əmi 1 həftə boyunca hər nə qədər qızına dil töksə də nəticəsiz qaldı...
...Artıq "sizli-bizli” danışıq etiketini yığışdırmışdıq.Bu səfər sadəcə gəzməyə çıxmağa qərar vermişdik.Hər nə qədər istəməsəm də məndən aslı olmayan güc məni yaxın keçmişə aparırdı.Başımı maşının pəncərəsinə dayayıb fikrə getmişdim:Niyə xalamla xalamqızının bəxti gətirməmişdi?!Faiq əmini günahlandıra bilmirəm,o, çox yaxşı biridir.Adam kimi adam olmasaydı, anamın əmisioğlu Ramil ona görə qohumlarla əlaqəsini kəsməzdi.Nənəm...Off, nənə, off...Axı niyə?! Niyə?!...
...Orxan mənim tez-tez dalğınlığımı incələsə də heç nə soruşmurdu.Amma bu gecə deyəsən həddindən artıq xatierələrə dalmışdım.Ondan olacaqdı ki, maşını kəskin sürətlə kənara çəkib əlimdən tudtu.O an bədənimdən gizilti keçdi.İçim elə titrəyirdi ki, sanki bu dəqiqə hisslərimi büruzə verəcəkdim.
-Nəyin var sənin, Nərmin?!...
Gözlərimin yavaş-yavaş dolduğunu anlayırdım, ona gör də Orxana baxmamağa çalışırdım.Əlimi ondan qopardıb maşından endim.Parka doğru addımlayıb skamyaya çökdmü.Artıq özümü saxlaya bilmirdim.Əsir tutub saxladığım göz yaşlarımı sərbəst buraxdım.Əlimi skamyadan ayıra bilmədiyimdən damcılar elə hey süzülə-süzülə sürətlənirdi.Birdən yanımda kimisə sezib cəld başımı çevirdim.Orxanın üzündəki sərtlik bir anlıq yoxa çıxdı.Əlini üzümə toxundurub barmaqları ilə göz yaşlarımı silməyə başladı.
-Ağlama..Axı niyə ağlayırsan?!...Nədir səni bu qədər sıxan?!...
Saat 10-da evdə olmalıyam...Onun gözlərinə necə kilidlənmişəmsə ayağa qalxa bilmirdim.Göz yaşlarım öz sürətini azaltsa da işini görməkdə idi.
-Nərmin...
Onun səsi...Sözlə ifadə edə bilmirəm...
-Burax məni,-deyib ayağa qalxa bildim nəhayət ki.
Getməyə çalışırdım ki, əlini bu dəfə biləyimdə hiss etdim.Axşam saat 9 olduğundan parkda ins-cins gözə görünmürdü deyəsən, ya da o vaxt mənə elə gəlmişdi.Sehrlənmişdim sanki.
-Nərmin, nəsə olub, danış mənə...
Biləyimi ondan qopardıb yanaqlarımı quruladım.Orxan isə səbrlə məndən açıqlama gözləyirdi.
-Heç nə olmayıb,Orxan..
-Yalan deyirsən,-səsində qəzəb notları sezilirdi.
Onun tonu məni azacıq əsəbiləşdirsə də, özümü o yerə qoymadım.Yaxınlaşıb üzbəüz dayanaraq gözünün içinə baxdım.
-Mənimlə bağlı olsaydı deyərdim, amma deyil..!
-Anlamadım?!...
-Sənin kimi azdan-çoxdan tanınmağa başlayan iş adamı mənim ailəmi araşdırıb ya yox?!...
-Əgər sən xalanla onun qızının həyatlarını nəzərdə tutursansa, xəbərim var...
-O zaman beynini işə sal və düşün azacıq...
Nəfəsini az qala üzümdə hiss edirdim, gözlərini ilk dəfə bu qədər yaxından görürdüm, üz cizgilərindəki sərtliklə mülayimliyin möcüzəvi qarışımı seyr edirdim.Bu sehrə necə qapılb qalmışdımsa Orxan əlimi öz əlinin içinə alıb bərk-bərk öpdü.İlahi! Təkrar gizilti...Gözlərimə baxıb üzümü əllərini arasına alaraq birnəfəsə söylədi.
-Mən səni sevirəm, Nərmin, hər şeyə rəğımən...
Özümdə güc tapıb ondan aralandım.Özümü itirməmişdim yenə.
-Məni evə apar,-deyib üzünə baxmadan maşına doğruladım.
...Yol boyu heç birimiz bir kəlmə kəsmədik.Mən baxışlarımı ondan qaçırtsam da onun baxışlarını öz üzərimdə hiss edirdim...Binanın qarşısında maşını saxlatdırıb söz deməyə çalışırkən çevik davranıb salondan endim...
...Evdəkilər hər nə qədər çalışsalar da məndən söz ala bilmədilər.Ən çox canfəşanlıq edən nənəm qəzəblənib Orxanın ünvanına söyüş yağıdrmaq istəyəndə mənim baxışlarımı görüb səsini uddu.
...Səhər olanda isə tələm-tələsik evdən çıxmağa çalışırdım ki, qarşımda Orxan peyda oldu.Öz cazibəsini necə hiss etdirə bilirdisə, mən yrimdən tərpənə bilmirdim.
-Sabahın xeyir, Nərmin...
Nəhayət ki, özümə gəlib gülümsədim.
-Sənin də sabahın xeyir, Orxan...
Yenə hansısa təklif edəcək, mən isə işə gecikirdim.
-Nərmin, onlara görə mənə şans vermirsən?!...
-Yanılırsan, Orxan.Sənə şans verirəm, sadəcə sən bunu görmürsən...
Orxanın dodaqlarında təbəssüm peyda oldu.Mən də qeyri-ixtiyarı gülümsədim.
-İndisə icazə versən işə getmək istərdim,-deyib yanından keçmək istədim.
-Dur,-deyib barmaqlarını qoluma kilidlədi.-Mən səni aparacam işə...
...İş günüm əvvəlki sürətlə gəlib keçdi.Binadan çıxmaq istərkən qarşımı iş yoldaşım Qabil kəsdi.
-Qabil, xeyirdir?!...
Qabilinn baxışları bir növ qəmgin, solğunlaşmış idi sanki.Udquna-udquna mənə baxıb birnəfəsə söyllədi.
-Səndən xoşum gəlir, Nərmin...
Qabil yaxşı oğlan idi, amma mən ona boş yerə ümid verib də xəyallarını suya düşürmək istəmirdim.
-Qabil, xahiş edirəm, vaz keç...Alınan iş deyil..
Sözümü tamamlaya çalışırdım ki, Orxanın qəzəbli baxışlarını gördüm...

Müəllif: Nigar
(səs: 1)
Şərhlər: 4
Baxılıb: 4 945
Geriyə
Hörmətli Qonaq, saytda şərhləri oxumaq, şərh yazmaq, xəbər göndərmək üçün QEYDİYYATDAN keçməyiniz lazımdır.

İnformasiya

Qonaq qrupunda olanlar istifadəçilər bu xəbərə şərh əlavə edə bilməz.
Bölümlü Hekayələr

Müzakirələr

Bürclərlə BİZ

Xəbər lenti

Astrologiya

Qadın testləri