Elya xanımın narazılığı üzündən oxunurdu. Bu sakit qadını narazı salmaq o qədər də asan deyildi, bunu bacaran birisini təqdir etmək lazım idi.

- Hə qudam deyirsən oğlanın işi-gücü var hə? Nə qədər maaş alır? Nə qədərin özü xərcliyir? Yəqin əlavə çax-çuxu da olmamış olmaz? Bilirik da bu işləri, birdə görürsən qumu yox olur, sementi buxarlanır...- deyən orta yaşlı qadın irişib, göz vurdu.

Əli bir anasına, bir də gələcək qaynanasına baxıb, nə edəcəyini bilmirdi. Yaman yerdə axşamlamışdı...

- Hələ bunları danışmaq üçün tezdir Sevinc xanım. Uşaqlar bir-birini tanısın görək... Bəlkə heç alınmadı?

Elya xanımın bilərək "xanım”ı vurğulamasını qulaq ardına vuran Sevinc xanım güldü. Əlini süzüb, biraz təhdidkar tonda:

- Oğlun maşallah gəşəng oğlandı. Amma qızım da çox gözəldi. Belə ki, su ki girdi qaba, oldu içməli. Da qızımın adını çıxarıb, ortada qoymayasız ki?

- Aaa. Nə ortada qoyma ay xanım? Hələ söz göndərmişik e. Eşidən elə bilər üzük taxmışıq, toy eləmişik.

- Ay bacı, ay bacı camaatın ağzı torbadı bükəsən? Indi burda qarşı-qarşıya oturmaları belə bəs eliyir söz olmasına.

Əli anasının artıq özünü cilovlaya bilməyib, əsəbdən əsdiyini görüb cəld müdaxilə elədi:

- Belə olmayaq xanımlar. sakit-sakit. Hər şey yoluna düşəcək...- Əli hər iki qadının ona qəzəblə baxdığını görüb, səsini kəsdi.

Onsuzda dedikləri bir məna ifadə etmirdi. Gülümsəməyə çalışıb, gözucu qarşısındakı stulda əyləşən qıza baxdı. Qız deyəsən utancaqlıqdan başını aşağı salmışdı. Bayaqdan tək kəlimə belə etmirdi. " Ayda, bu qız niyə başını qaldırmır. 2 saatdı təpəsinə baxıram. Belə getsə başındakı tükləri sayacam. Ay qız, başını qaldırda. Yaxşı, başı aşağı qız istəyirdim, amma da üzü yerdən qalxmayanı yox da. Nə bilim, bəlkəm parik taxmış oğlandı? Anası onsuzda ifritənin biri. Allahım, bu nə zibildi özüm-özümü saldım”- deyə fikirləşən Əli təəəssüflə başını yellədi. Sevinc xanımın gözündən Əlinin qızına baxması qaçmamışdı. Üz-gözünü qırışdırıb, hikkəylə dedi:

- Çox oturacayıq burda? Mən qızımı böyütməmişəm ki, kafelərdə oğlanlarla görüşsün. Da bu qədər bir-birinizi gördüz bəsdi. Di telefonu verin, orda danışsınlar. Bu görüş-mörüş söhbəti bizlik deyil.

- Ha? Nə telefonu?

- Necə yəni nə telefon? Elə bilirsiz mənim qızımın telefonu var?! Yox, mənim qızım əlində telefon bütün gün çıqqıldadanlardan deyil. Elə-belə "yes”lə "no”su olan bir telefon verin, danışsınlar.

Sevinc xanımın qəzəbindən çəkinib, susan Əli anasına baxdı. Elya xanım oğluna əsəbi-əsəbi baxıb, çantasından telefonunu çıxarıb, nömrəsini götürüb Sevinc xanıma uzatdı. Sevinc xanım biraz köhnə model olan telefona narazı-narazı baxıb, mızıldandı:

- Hmm... O boyda şirkət sahibinin arvadının telefonu bu olanda, da biz kasıb-kusubun telefonu necə olsun ee...

Yol boyunca Əli anasının könlünü almağa çalışırdı. Amma boşuna idi. Elya xanım oğluna küsüb, tək kəlimə belə etmirdi. Əslində Əlidə çoxdan peşman idi, amma indi sözündən dönməyi mənliyinə sığışdırmırdı. (müəllif: Cəmilə Məmmədli) Nə də olsa bu qədər saf bir qızın adını tutmuşdu. Onun düşüncəsinə görə bu böyük bir şey idi. Axşam evə gəldiyində bu səhərki görüş təyin edilmişdi belə, etiraz etmək üçün gec idi. Bu fikirlərlə anasını evə ötürüb, ofisə gəldi. Elə içəri girər-girməz yenə Zeynəbin dibində bitən Elcanı görüb, dişlərini bir-birinə sıxdı. Ona tərəf yeriyib, tək kəlimə etmədən qolundan sürüyüb çölə çıxardı. Divara dirəyib, əsəbi şəkildə dedi:

- Sən! Sən o gün məni niyə o qədər içizdirdin hə?

- Mən? Aa, özün içdin axı.

- Paa! "bunu iç əmimin sağlığına, bunu iç Elya xalanın sağlığına” deyən mən idim?

Elcan təəccüblə Əliyə baxıb, qorxu qarışıq maraqla soruşdu:

- Sən bunları xatırlayırsan?

- əlbətdə. Hələ qohum-əqrabada sağlığına içmədiyim adam qalmadığını da xatırlayıram. Hər şey cəhənnəm, "bunu da iç 3-cü blokun qabağını süpürən xalanın sağlığına!” nə idi əclaf?! Heç insaf yoxdu səndə?! Neyləmək fikrin vardı?

- Əslində səni içirib, sonra qızla tanış eləmək fikrim var idi. hələ sənə də, dedim. Sən də "hə, o qıız alacam” deyib, durdun ayağa. Sənalla qız deyəndə niyə ağlına evlənmək gəlir? Xəstəsən sən? Sənin...- Elcan səsini kəsib, udqundu.

Əlinin baxışları od saçırdı. Elcanın yaxasından yapışıb, bərk divara çırpdı. Əsəbdən dişlərinin arasında fısıldadı:

- Deməli o qız alma fikrini də ağlıma salan sənsən! Bilirdim! Elə bilirdim ki, durduq yerə elə gic-gicə fikir ağlıma gəlməz! Öldürəcəm səni!

- Ayy! əmi oğlu, bax mənim heç bir günahım yoxdu. Mən demədim a get evlən.. Ay!

Əli Elcana bir-iki dəfə vurub, əl çəkdi. Kürəyini divara söykəyib, başını aşağı əydi. Yumruğunu düyünləyib, asta-asta divara vururdu.

- Bilirəm... Hamsı mənim axmaqlığımdı. Neyləyəcəm mən... Onunla neyləyəcəm...

Başını qaldırıb, Jalənin solğun üzü ilə rastlaşdı. Üzü bəm-bəyaz olmuşdu.

- De... İndi də üzü gözümün qabağına gəlir. Yazıq mənim dərdimdən süzülüb. Asan deyil ee, sevdiyin adam başqası ilə evlənir... Nədi?

Elcanın onun qolundan tutub silkələməsiylə ona tərəf dönüb bozardı. Elcanın gözü ilə həqiqətən qarşısında olan Jaləni işarə etdiyini anlayıb, bayaqdan onun üzünə dediyinin fərqinə vardı. Cəld sözü dəyişdirməyə çalışdı:

- Yəni deyirəm ki, tanıdığım bir qız var, bəs sevdiyi adam evlənir. Amma səninlə heç əlaqəsi yox...

- Danışmalıyıq.

Jalə ciddi tonda sözünü deyib, ofisə girdi. Əlinin onun arxasınca getməkdən başqa çarəsi yox idi. Jalənin arxasınca otağa girib:

- Bax həqiqətən səninlə zərrə əlaqə...

- Bir problem var. Biz neyləyəcəyik?

Əli bir anlıq duruxdu. Jalə olduqca narahat görünürdü, danışarkən belə əlləri əsirdi. Ona yaxınlaşıb qayğı ilə soruşdu:

- Nə olub ki? Sakit ol, danış.

Onun bu qayğıkeşliyi Jaləni daha da kövrəltdi. Titrəyən səslə:

- Bugün o sifarişçilərlə görüşdük. Bilmirəm hardan öyrəniblərsə, o tikintidəki yeyintidən danışmağa başladılar. Nə cavab verəcəyimi bilmədim. Polisə deməliyik hə? Reşid bəy də hər şeyi açıqlamağı mənə tapşırdı. Neyləyəcəyik? Neyləyəcəyik hə?

Əlinin dodağı qaçdı. Yazıq-yazıq ona baxan Jaləni daha da pis eləməmək üçün gülməyini güclə saxlayırdı. Yenə də azacıq istehza ilə soruşdu:

- Elə bu?

- Daha nə olsun ki?- Əlinin bu soyuqqanlığı Jaləni təəcccübləndirirdi.

- Bax, hər tikintidə mütləq yeyinti olur və şirkət sifarişçilərə bunu bəzi bahənələrlə açıqlayır, ya da ört-bas edir. Iş oxumaqla bitmir. Bu işin içində olsaydız, kişi olsaydız indi belə əl-ayağa düşməzdiz Jalə xanım.- deyən Əli bu dəfə gülməyini gizlətmədi.

Jalə nə deyəcəyini bilməyib duruxub qaldı. Əli olduqca rahat görünürdü və bu onu dəli edirdi. Etiraf etməli idi, bu vəziyyətdə nə edəcəyini bilmirdi. Ən pisi isə Əli nə ediləcəyini yaxşı bilənə oxşayırdı. Jalə özünü sındırmayıb, dilləndi:

- Indi biz nə edəcəyik?

- Biz? Yox, sən nə edəcəksən? Madam ki, gələcəkdə öz şirkətini qurmaq istəyirsən, onda özün də həll et. Yox, əgər bacarmasan, gəlib "Əli mən sənsiz heç nəyəm. bütün dediklərimi geri alıram. O nə endertaldı-nədi o daxil. Nolar mənə kömək et.” desən, onda edərəm.

- Pa! Ondansa gedib özümü Kürə ataram.

Əli bic-bic gülümsəyib, Jalənin çiyninə toxundu. Süni qayğıyla:

- Aa, elə demə. İndi Kürün suyu soyuq olar, xəstələnərsən. Görürsəndə ürəyimin yumşaqlığını?.

Jalə əlini havaya qaldırıbı, işarət barmağını Əlinin üzünə qarşı salladı:

- Sən...Səni...of!- nə deyəcəyini bilməyib, gözlərini süzdürdü.

Əli isə bundan zövq alana oxşayırdı. Jaləyə daha da yaxınlaşıb, üzünə qarşı gülürdü. Kənardan bu mənzərə olduqca sevimli görünə bilərdi. Lakin bu anı pozan bir şey oldu. Əli mesaj səsindən diksinib, heç istəməsə də cibindəki telefonu çıxardı. "Salam. Mənəm, Aytaç”. Əli Aytaçın kim olduğunu xatırlamağa çalışsa da, ağlına bir şey gəlmirdi. Yaddaşını dərinliklərini qurcaladıqda, üzü bozardı. Aytaç-gələcək nişanlısı...