MART, 2007-Cİ İL...BAKI...
Anar yaranmış gərginliyi aradan qaldırmaq üçün 1-2 kəlmə "şirin” sözlə ağzını açmaq istəyirdi ki, İlqarın kəskin baxışlarını görüb fikrindən daşındı.
-İlqar, bura bax, sənə hörmətim Anardan da artıqdır, amma...
-Amması yoxdur bu məsələnin!...O-xu-ya-caq-san, vəssəlam!!!...Anarı da mənə qarşı qaldırmağa çalışma, mən onu yaxşı tanıyıram!...
İlqarın son nitqindən sonra ortalığa sanki "ölüm sükutu” çökdü.Samir qapını çırparaq çıxıb getdikdən sonra Anar üzünü İlqara tutdu.
-İlqar...
-Mənə dərs keçmə , Anar!...Mən nə edəcəyimi çox gözəl bilirəm!...
-İlqar, mən demirəm ki, səhv addım atırsan, amma...
-Nə amması?! Bu məsələdə "amma”dan söhbət gedə bilməz!...
İlqar divanda əyləşib dirsəklərini dizlərinin üstünə qoydu.
-Anar, anlamırsan, anlamaq da istəmirsən!...Mən ətrafımda savadsız adam görmək istəmirəm!...Nolsun ki, biz "vor” aləmiyik, hə, nolsun?!...
Anar İlqarın son sözlərin təsirlənərək əllərini belinə qoyub gəzməyə başladı.
-İlqar, səni başa düşürəm, amma Samir...
-Mən sözümü bir dəfə dedimsə, qərar verirəm..!
Fəxriyyə adətinə xilaf çıxmayıb otağına çəkilmişdi.Bir yerdə oturub qərar tuta bilmirdi.O baş-bu baş otağı dövrə vurub otururdu.
"Axı niyə?!...Niyə mən?!...Bəlkə bu, bir oyundur, ola bilməzmi, ay Fəxriş?!...Yox, yox, yox...Onun baxışları...Off!...”
Qapının döyülməsi ilə qapıldığı fikirlərdən ayrıldı.İçəri girən qardaşını görüb ayağa qalxdı.Onun kədərli simasını görəndə təlaşlandı.
-Murad, canım qardaşım mənim, nolub? De bacına, qurban olum...
-Darıxıram...Anam üçün...
Murad tutub saxlamağa çalışdığı göz yaşları sürətlə axmağa başladı.Fəxriyyə cəld qardaşını bağrına basdı.
-Mən darıxmışam...Hamımız darıxmışıq onun üçün...
-Niyə bizi qoyub getdi axı?!...Niyə?!...Qayıtsın da noolaaarrr...
Qardaşının fəryadı Fəxriyyənin qəlbini birə -beş yandırırdı.Onun göz yaşları sel oldu.Murad balaca əlləri ilə bacısının gözündən süzülən damlaları silib hıçqırıqla dedi:
-Sən ağlama, bacı...İstəmirəm ağlamağını...Ağlama...
-Can qardaşım,deyib onu daha bərk qucaqladıı.
Qapının ağzında onlara baxan bir cüt göz dolub daşırdı.Bu-Aysu idi...
Anar zala keçib Samirin yanında divanda əyləşdi.Samir gözlərini kilidləndiyi nöqtədən ayırmadan soruşdu:
-Niyə?!...
Samirin quru səsinə başını bulayaraq irəli əyildi.Barmaqlarını bir-birinə keçirdərək gözlərini yumdu.
-Samir, bu nə axmaq sualdır verirsən mənə?!...
-Bəlkə sənə axmaq gələ bilər, amma mənim üçün çox ciddidir!...
Anar kəksin hərəkətlə ayağa qalxaraq Samirə baxdı.
-Mənim qərarımı öyrənmək istəyirsən?!...Mən bu məsələdə İlqarla 4 əlli razıyam, bratişka...
Anar sözünü bitirib bir göz qırpımında otaqdan yox oldu...
Səhər...
Fəxriyyə banka girmək istəyirdi ki, Anar "Çin səddi” kimi qızın qarşısını kəisb gülümsədi.Onun gülümsəməsi bu dəfə Fəxriyyənin əsəblərinə mənfi təsir göstərdi.
-Bu nə adətdir?!...
Qızın əsəbdən titrəyən səsinə kinayəli baxış atdı.
-Günah məndən uçub getdi, gözəlim!...
Fəxriyyə qarşısında dayanmış "özünübəyənmiş”in dediklərindən nəsə anlamağa çalışırdı ki, Anar cəld içəri girdi.
-Bu dəqiqə olan-qalan bütün əsəblərimi tökəcəm bu manyakın üstünə!...Yaxşı, Anar bəy, bu mənə borc olsun!..Sənə elə dərs verim ki, gəl görəsən!...
Anar qarşıdan ona doğru yönələn Sənəmi görəndə "gic-gic” gülümsəməsini yığışdırdı.Sənəm gəlib düz onun "burnunun önündə dayandı”.
-İşin tamamlanıbsa, dərhal kabinetimə!...
Qadın sözləri deyib onun yanından ötüb keçdi.
"İlahi!...Ya səbr!..Bu qadın da ki...!”
Anar getmək istəyirdi ki, qarşısında Elxan peyda oldu.
-Mən sənə nə demişəm?!
-Sən hər dəfə mənim qarşıma "göbələk” kimi çıxacaqsansa, yadımda heç nə qalan deyil...
Elxan onun hazırcavablığına əsəbləşsə də, özünü o yerə qoymadı.
-Sənin dikbaşlığın bir gün gələr də başına bəla olar...
Anarın vecsizcəsinə onu dinlədiyini görüb daha da yaxınlaşdı.Gözlərinə baxıb sözünü tamamladı.
-Bunu qulaqlarına sırğa elə!...
Günorta...
Liftin qapıları açıldı.Bomboş idi.Fəxriyyə sevinərək içəri girmişdi ki, Anar özünü çatdırıb "içəri saldı”.Onun baxışlarından içinə yenə titrəmə düşdü.Liftdən çıxmağa cəhd göstərirdi ki, Anar cəld düyməni basdı.Qapı bağlandı.
-Məndən qaçmaqla nə qazanırsan?!...
Anarın ona tərəf "hücum”unu görüb kürəyini liftin divarlarına söykədi.Anar yaxınlaşıb ala gözlərinə baxdı.Əllərini divara dayayıb qızı "mühasirə”yə aldı.
-Səndə nə var axı?!...Anlamıram səni...
Fəxriyyə tərpənməz halda onun gözlərində itirdi.Özündə güc tapıb qırıq səslə dedi:
-Mə..nə... to...xun...ma...
-Mən heç sənə toxuna bilirəm ki?!-səsində titrəyişin notları sezildi.
Anar bir qolunu divardan aralayıb əlinin tərsi ilə yavaşca qızın yanağını sığallamağa başladı.
"Yox...Toxunma mənə...Yalvarıram...Mən sənin baxışlarına güclə dözürəm...Toxunuşun məni məhv edir..Toxunma...”
Anar onun baxışlarından nə demək istədiklərini oxuyub daha yaxınlaşdı.Fəxriyyənin titrəməsi getdikcə sürətlənirdi.Əlini güclə qaldırıb Anarın sinəsində qoyub onu dayandırmağa çalışdı.
Anar sinəsində istilik hiss edib onun əlinə baxdı.Baxışları toqquşanda liftin qapısı açıldı.Fəxriyyə özündə güc taparaq çıxsa da, olan-qalan fikri "orda” ilişib qalmışdı...
Anar liftin içərisində neçə dəqiqə qaldı, heç özünün də xəbəri olmadı. Fikirlərdən ayılanda özünü kabinetdə tapdı.
"Bu qızda nəsə var...Amma nə?!...”
Onun fikirlərə qərq olması Sevillə Orxanın gözündən yayınmamışdı...
Fəxriyyə başını qaldırmadan işini görürdü.Onun gərginliyini görən Nicatla Fidan bir-birlərinə baxaraq nəsə anlamağa çalışırdılar.
-Fəxriş, nəyin var?!...
-Heç nə, Fidiş,-deyib üzünə zorla təbəssüm yapışdırmağa cəhd göstərdi.
Nicat əlini masaya çırpıb səsini qaldırdı.
-Yenə o?!...
-Nicat, gəlmə qızın üstünə!...
-Sən, Fidan xanım, heç qarışma!...
Fəxriyyə hirslə ayağa qalxıb səsini qaldırdı.
-Qurtarın!!!...
Axşam...
-Nu i Anar!....
İlqar kinayəli tonla deyib gülümsündü.Anar viski qədəhini başına çəkib boşaltdı.İlqar başını məzəmmətlə bulayıb divandan qalxdı.
-Nəyin var sənin?!...Bu nə haldır belə?!...
-Heç, İlqar...
-Aha!...Sən dedin, mən kor kimi leybəleyk deyib inandım!..
-İlqar, qarışqadan fil eləmə!...
Samir sakit şəkildə onları izləmək fikrində olsa da, alınmadı.Kandardan qopub onlara doğrulandı.
-Nolub?!..
Anar əlini havada yellədib zaldan çıxdı.Samir İlqara baxıb söz soruşamq istəyirdi, amma ondan incikli olduğunu yadına salıb fikrindən vaz keçdi.Anarın jurnal stolunun üstünə qoyduğu telefonu zəng çaldı.Əyilib telefonu əlinə aldı.
Elə bu vaxt Anar içəri girib telefonu onun əlindən qopardıb pencəyini alaraq evdən çıxdı.
-Ləman?!...Bu neçəncidir?!..
İlqar əyləşib özünə viski süzdü.
-Sayını itirmiişəm...Ya 14, ya da 15...16 da ola bilər...
-Off, Kazanova, ooff!...
-Kazanova bunun yanında bayrama getməlidir...Amma deyəsən onun ağlını başına gətirə biləcək qız tapılıb...
Samir heç nə anlamayıb İlqara baxdı.İlqar qədəhi dodaqlarına yaxınlaşdırıb gülümsədi.
Ardı var