MART, 2007-Cİ İL. BAK..
Axşam...
Anar barların birində həddində artıq içib sərxoş olmuşdu.Barmen bu yaraşıqlı oğlanın halına baxıb soruşmağa qərar verdi.
-Sənin nə dərdin var ki bu zəhrimarı bu qədər çox içirsən?!..
Anar başın qaldırıb sərxoş gözlərlə barmenə baxdı.
-Bil..mi...rəm...ki...
-Axı belə olmaz, mən sənin yerində olsaydım kef eləyərdim...
-Elə də...
-Ehh! Cavanlığn ləzzəti başqadır..
-Bııyy..Neçə...yaşın...var ki!...
-Sən mənə necə verirsən*!
-Məənnn?! Hmmmm...Uuuuzaaaqbaşıııı 35..
Barmen qəhqəhə çəkib güldükdən sonra başını buladı.
-Yox, ondan da yaşlı...
-Necə yəəniiii?!..
-40...
-Xixixix...Çoooox gülməliiidiiirrrr...
-Vermirsən də bu yaşı mənə, hə?! Heç kim vermir, hamı elə dediyin üstündə durub qalır-30-35...
Anar başını bar stoluna qoyub gözlərini yumdu.Yenə ala gözlər...
"Fəxriyyə, nə etmisən mənə, nəəəə?!...”
Bu zaman çiynində dəyən əldən dik atılıb baxanda İlqarıı gördü.Təkrar başını stola qoyub yuxulu səslə soruşdu:
-Həəə, İlqaarrr, danışşş göörüümm, nəə vaar-nəə yoooxx?!...
-İlahi! Bezdim artıq bunu yuxulu-sərxoş hallarından!-deyib əlini çırpdı.-Anar, özünə gəl görüm!...
-Yooox, İlqaaarrr, kefim beeləə iistəəyiirr..
İlqar narazı baxışlarını barmenə yönəldib soruşdu:
-Nə qədər içib?!...
Barmen onun gözlərindən çəkinib təlsik cavabladı.
-15...
-Off!..indi də gəl bu sərxoşu apar! Off, bratik, offf!...
Anarın bir qolunu boynuna keçirdib bardan çıxdılar.Anar z repertuarında idi.Gah gic-gic gülür, gah nəsə deməyə çalışırdı..
Fəxriyyə şam yeməyini qəbul edib stoldan qalxmmaq istəyirdi ki, atasının qəzəbli baxışları ilə qarşılaşdı.Malik Aysu ilə Murada işarə edib onlar öz otaqlarına göndərikdən sözə başladı.
-Hə, danış görüm...
-Ata, nə danışım axı?!...
-Məsələn bugünkü işindən...
Fəxriyyə susub ataısn baxdı.Malik qızından cavb almadığını görüb əlini zərblə stola çırpdı.
-Söz soruşdum!!!...
Elə bu zaman qapının zəngi çalındı.Malik hirsini güclə boğub qızına baxış atdı.Fəxriyyə ayağa qalxaraq dəhlizə çıxdı.Gözlüyə baxanda ixtiyarsız əsəbiləşdi.Qapını açaıb kandarda dayanan Elxana qəzəblə baxaraq acıladı.
-Sənin işin-gücün yoxdur da!...
Elxan əlində tutduğu qovluqla içəri girib kinayəli təbəssümünü nümayiş etdirdi.
-Sənə Anarın əsl üzünü göstərirəm...
-Kimdir o?!-Malikin səsi yüksəldi.
–Mənəm, Malik əmi...
-Elxan,oğlum, orda niyə bitib qalmısan?! Keç içəri görüm...
Elxan zala keçib Maliklə görüşdü.Hər ikisi divanda əyləşib bir az ordan-burdan söhbət edib hal-əhval tutdular. Fəxriyyə stolun üstünü yığışdırırb otağına çəkilmək istəyirdi ki, Elxanın səsi onu ayaq saxlatdırmağa məcbur etdi.
-Malik əmi, Anar Cəfərzadə haqqında hansısa tədbir görə bilərsinizmi?!..
Fəxriyyə yaxınlaşab təəcüvlə Elxana baxdı.Heç nə anlamırdı.Malik də qızından fərqli deyildi.Elxan qovluğu Malikə uzadaraq
-Anar -oğrudur,əgər belə demək mümkündürsə..
İlqar Anarı vanna otağından çıxardaraq divana uzandırmışdı.Samir başını təəssüflə bulayıb ona baxərdə.
-İlqar, nəyi var axı onun?!...
-Eşq sərxoşudur deyim...
-Nəə?! Eşq və Anar?! Bizim Kazanova?!...
Samir qulaqlarına inanmaqda çətinlik çəkərək gah İlqara, gah da Anara baxırdı.Qoltuqda əyləşib gözlərini nöqtəyə kilidlədi.İlqar Anarın üstünü pledlə örtüb yanında oturdu.
-Qəbul etmək istəmir...
-Axı necə ola bilər?!- Samir çaşqınlıqla soruşdu.
-Samir, axmaq suallar vermə!...
-İlqar, yanlışlıq ola bilməz?!...
-Samir, mən Anarı səndən də yaxşı tanıyıram...
-Heç inanmazdım ki, bir gün Anarı belə vəziyyətə görəcəm, heeçç...Kimdir o qız?!...
-Ala gözlü...Adı deyəsən Fəxriyyədir...Off, Anar, sənə dedim axı, dedim ki, bank planından vaz keç, amma səən..
-İlqar?!..Necə yəni?!...Bəyəm Ağa tapşırıq verməyib?!
-O, sadəcə ikimiz arasında seçim etməmizi istədi.Anar məndən çevik davrandı...
Samir donub qalmışdı.Ayağa durub tədirgi addımlarla o baş-bu baş addımladı.Gah Anarə, gah İlqara baxıb əsəbiləşirdi, amma heç nə deyə bilmirdi...
İlqar Anara nəzər salıb dirsəklərini sdizlərinin üstünə qoydu.Baxışlarını yerə cəmləşdirdi.
-Anar, mən dedim, xəbərdarlıq etdim, amma sən hamısını qulaqardına vura-vura getdin...Bu gecə soyğun həyəta keçirilir...
Samir dəhşətdən böyümüş gözlərini İlqara zilləsə də nitqi quruduğundan heç nə deyyə bilmədi...
Malik sənədləri hirslə incələyib Elxana baxdı.
-Sən get!...
Elxn bir anlıq anlaşılmazlığa düşərək Malikə baxıb gözünü döydü.Başını silkələyib özünə qayıtdıqdan sonra bir daha Çmallikə baxdı.Kişi onun getməsində həddindən artıq qərarlı idi.Fəxriyyəyə baxıb qalxdı.Qız şok keçirmiş vəziyyətdə idi.Bayaq necə dayanmışdısa, indi də elə idi.
Elxanın toz olmasnı görən Malik ayağa qalxıb qızına şillə vurdu.Fəxriyyə yıxılıb yavaş-yavaş özünə qayıdırdı.Əli ilə yanağını tutub gözləimdən yaş damcı-tdamcı süzülməyə başladı.
-Məni qızım-polisin qızı gedib bir oğrunu sevib?! Dağıl, ay dünya, dağıl!...
Fəxriyyə güclə ayağa qalxaraq ağzından hər bir kəlməni kəlbətinlə çıxardaraq gğz yaşı içində danıışmağa başladı.
-Ata...Mən...Bəlkə...O...Səhv...Ata, bəlkə elə deyil?!...
-Mən sabah öyrənəcəm elədir, ya yox! Amma sən işə getmirəsn!..
-Nəə?!! Ata...Nolar..Eləmə..İstəmirəm....
-Nəyi istəmirsən?!
-Mən...işsiz qalmaq istəmirəm...
Malik qızın hıçqırıqlarına daha da əsəbiləşib əlini qaldırsa da elə havada asılı qaldı.Aysu ilə Murad qorxxu ilə atalarına baxırdılar.Hirsindən dodaqlarını gəmirib əlini bərk yumruqladı.Fəxriyyə atasının qapını çırparaq evi tərk etməsinə olan qalan gücünü itirdi.Dizləi üstə çökərək əli ilə ağzını qapatdaraq ağlayıb-hönkürnməyə başladı.ysu bacısınaa yaxınlaşıb qarşısında diz çökərək qucaqlad.
-Aysuuuu...
Aysu bacısının ürəkyandıran hayqırışına göz yaşlarına saxlaya bilmədi.Fəxriyyə taqətdən düşmüş qolları ilə bacısınıqucaqladı.Murad yavaş-yavaş onlara yaxınlaşıb soruşdu:
-Papa niyə belə elədi axı?!...
Fəxriyyə Aysudan aralanıb qardaşına baxdı.Qollarını yana açanda Murad ona sığındı.
-Mən...Mənəm günahkar..Mən..
-Elə danışma, ifritə...
-Aysu, amma bu həqiqətdir...
Gecə saat 1-ə yaxın...
Anar dizlərinə dirsəklənib gözlərini döşəməyə zilləmişdi.Nəhayətində başını ağır-ağır qaldırıb sönmüş gözlərini İlqara yönəltdi.
-Mən...
İlqar onun danışmaq iqtadarında olmadığını görüb qalxaraq yanında əəyləşdi.Samir çarəsiz baxışlarla İlqarla Anara baxıb boynunu ovxalayırdı.
-Sən nə, Anar?!...
-Mən..-yenə zorlandı.Alnından pulcuqlanan damlalar sürətlənirdi-Mən...Mən...
İlqar onun halını anlayıb gözlərini bərk yumub-açdı.Əlini Anarın çiyninə basıb sıxdı.
-Sən nə, Anar?!-təkrar soruşdu.
-Mən..bacarmayacam...
Anar divandan qopub zalın az qala dövrə vurdu.Həyəcanı gedtikcə artırdı.Narahatçılığı ona ikan vermək bilmirdi.Əllərini tez-tez oynadaraq dayanıb İlqara baxırdı.
-Səbəbini bilmirəm...Bu..bu..bu...məndən asılı deyil, Şahmatist....
-Mən səbəbini desəm inanarsan?!-soruşub ayağa qalxdı.
Anar İlqarın ona yaxınlaşdığı görüb udqundu.Bu zaman əllərinin titrədiyini hiss etdi.Onları qaldırb diqqətlə baxdı.İxtiyarsız tir-tir əsirdi.Üzü tər içində idi.
-Anar, sən sevməkdən de betər vəziyyədəsən...Sən-aşiq olmusan....
-Yox, yox, yox-inanmaq istəmədi.
-İnan!-səsini qaldıraraq Anarın qolundan tutub silkələməyə başladı-Anar, sən o qıza aşiq olmusan...
Anar zərblə onu itələyib vanna otağna girdi.Üzünə su vuraraq özünə gəlməyə çalışırdı.Güzgüyə baxanda öz-özünü tanımaqda çətinlik çəkirdi.Yumruqlarını o qədər bərk sıxdı ki, dırnağı ətini kəsirdi.Özünə qəzəbli idi. Güzgüyə atılan yumruqdan çilik-çilik olub çanağa düşən qırıntılarını nifrətlə izlədi.Əlindən qan sızıdasa da sanki vecinə deyildi.
Qapının döyülməsindən səsini püskürmüş vulkan kimi qaldıraraq
—RAHAT BURAX!-deyə qışqırdı.
İsti duşu açıb paltarlı içəri girdi.Şırhaşırla üst-başına tökülən isti su içindəki yanğın atəşini daha da alovlandırırdı.
"Axı niyə məhz o?! ...Ni-yəəəə?!...”
Yarım saatdan sonra zala girəndə "yağışdan çıxıb yağmura düşmüş” vəziyyətdə idi.Onun tamamilə yaş içində olduğunu görən Samir həyəcan və narahatçılaq yaxınlaşdı.
-Anar..
-Qarışma!-dkəskincə deyib İlqara baxxdı-Mən hazıram!...
-Anar, səhv edirsən...
-Mənim səhvlərim özümə qalıb, Şahmatist!!!-az qala qışqırırdı.
İlqar qəzəblə gəlib onun qarşısında dayandı.Samir kənara çəkilib gərginliklə izləməyə başladı.
-Anar, lazım deyil...
-Mənim borcum var...
-Cəhənnəmə borcun var, lazım deyil..! Bunu bəhanə gətirmə..!
-Mən qərarımı verdim-BANK SOYULACAQ!...
-İt kimi peşman olub da sürünməsən razıyam...
Samir İlqarın son sözlərinə diksinib gah ona, gah da Anara baxdı...
...Amma...
Səhər tezdən bankı lərzəyə gətirən bir xəbər hər kəsi şokdan da betər eləmişdi...
Fəxriyyə öz kabinetində tək-tənha, Səssiz-səmirsiz əyləşib göz yaşlarını axırdırdı.
"Axı niyə, Anar, niyə?!...”
Anargil artıq Moskvada idilər...
Anar avtobusun pəncərəsindən seyr edərək kədərli səslə pıçıldadı:
"Bağışla məni...Bağışla, Fəxriyyə...”
5 AY SONRA...
SENTYABR, 2007-Cİ İL.BAKI...
Əslində bank tam soyulmamışdı.Hətta polislər belə bu işə mat-məəttəl qalmşdlar.Ortalığa buraxılmış faktlar əsasında "Ağa” ləqəbi mafioz başçısı tutulub həbsxanaya göndərilmişdi.Heç kəs Anarın niyə belə addım atdığını anlamırdı.Şifrələr isə İmranın masasının üstünə qoyulmuşdu...
Fəxriyyə bu aylar ərzində özündə güc taparaq ayaqda durmağa çalışırdı.Hər dəfə unutmağa çalışsa da liftə girəndə və yaxud arxivə daxil olnada xatirələr göüzünü önünə gəlib dururdu...
Elxan artıq liftlə arxivvə kamera quraşdırmaqla onu kaninetdə monitor vasitəsilə izləyirdi.Və hər dəfəsində qızın kədərlənməsi, içini çəkərək ağlamasına əsəbiləşirdi...
SENTYABR, 2007-Cİ İL. MOSKVA...
Axşam...
Anar əlində qəhvvə eyvana çıxıb şəhəri seyr elədi.İlqarın addım səslərini duyub soruşdu:
-İlqar, heç sevdinmi?!...
-Anar, bir qızım var deyə o qadını sevən deyiləm..
-Bəs Lavin?!...
-Lavin sadəcə heyranlıq duyduğum tiplərdəndir.Başına gələn olaya rəğmən həyata küsməyib.
-Sənin sayəndə...
-Mənim niyə?!...
-Nə bilim "niyə?!”...Sadəcə hiss edirəm ki, sənin əməyin var bu işdə..
-Nu i Paqanini!...
Anar onu dinləsə də fikri uzaqlara getmişdi..
"Fəxriyyə...Görəsən necəsən, gözəlim?!...”