Amin...
Üzerimden ağır yük götürülmüş kimi hiss edirdim... Şefeq geldiyi günden özüme yer tapmırdım... Her gün Nardenin üzüne baxanda utanırdım... İndi gizleyeceyim bir şey qalmamışdı... Gece Nardenin olanları sona kimi böyütmemesi üreyimce olmuşdu... Sehere kimi rahat yatmışdım... Seher oyandıqda Narden belimi qucaqlamışdı...
Çox şirin görünürdü... Mışıl- mışıl yatırdı... Nede olmasa gece çox yormuşdum onu... İşe gedeceyim üçün Nardenin qolunu kenara aşırıb yanağından öpmüşdüm... Yerimden qalxıb birbaşa hamama keçmişdim... Duş qebul edib hamamdan çıxmışdım... Nese 2- 3 gün idi ki, belimde arabir sancı duyurdum... İndi de belimde ağrı duyub üzerimi geyinmeden yataqda oturmuşdum... Bir neçe deqiqe sonra ağrı tamam sovuşmuşdu... Dolabı açıb üzerimi geyinmişdim... Arxam Nardene teref olduğundan onu görmemişdim... Üzümü yatağa döndükde meni izlediyinin ferqine varmışdım... Meni gören kimi gözlerini yumub örtüyü yuxarı çekmişdi...
- Hmmm... Bu Cırtdan ne vaxt bele çoxbilmiş oldu? - yatağa oturub qolumu ireli uzadaraq Nardeni özüme doğru çekmişdim...
- İşe getmek heç üreyimden deyil... Darıxıram sensiz... - Nardenin dodaqlarını öpmeye başlamışdım. Narden de elini boynuma dolayıb mene qarşılıq vermişdi...
- Sen bele etsen, men çetin ki işe gedib çıxım... - Nardeni özümden ayırıb burnunu öpmüşdüm...
- Amin...
- Can Amin...
- Şefeq seninle işleyir? Yeni, nece işleyir? Bütün günü bir yerde olursuz? - deyesen, arvadım meni qısqanırdı...
- He... Bütün günü bir yerde oluruq... Bir deqiqe bele ayrılmırıq...
- Doğurdan? - Nardenin üzü düşmüşdü...
- Menim Cırtdanım qısqanır? - bic- bic nezerlerimi gözlerine dikmişdim...
- Yox... Ele- bele soruşdum...
- Yaxşı... Ne deyirem ki... Amma qoy deyim ki, bilesen... Şefeqle bir işlemirik... Gün boyunca istemesek, o boyda xestexanada rastlaşmarıq da... - sözümü deyib Nardenin yanaqlarını öpüb yerimden durmuşdum...
- İşin avand olsun... - Narden gülerek sözünü deyib meni süzürdü...
- Sen yanımda olmayanda gözüm ne işi görür, ne de başqa bir şeyi... Axşamadek... - havadan Nardene öpüş atıb otaqdan çıxmışdım... Pilleleri enib metbexe keçmişdim...
- Nazoşum... - masanın üzerinde qaba yığılmış keksden birini elime alıb dişlemişdim...
- Yene uşaq kimi ayaqüste qarın doydurursan? - Nazperi xala çay süzüb masaya qoymuşdu...
- Süfre qurulub otaqda... Aygün bilse ki, burada yeyirsen, dünyanı dağıdacaq...
- Heç ne olmaz... Onsuz da, mama danışmağa söz gezir... Eziyyet çekme... Bu keksle çayımı içib çıxacam... - stul çekib oturmuşdum...
- Amin, men sene bir şey demek isteyirem... Ancaq sehv qebul etme...
- Ne deyeceksen, Nazoşum?
- Men boyda arvada Nazoşum deyib- durur da...
- Nazoşumsan da... Özü de şirin Nazoş...
- Yaxşı- yaxşı... Bundan sonra hansı xoş sözleri desen de, Nardeni senden çox isteyecem...
- Doğurdan?
- He... Bes ne bilmişdin?
- Bele de... Bes indi nece? Yene Nardeni isteyirsen?
- Bu uşaq böyümedi de... Qıdığım gelmediyini bile- bile her defe eyni işi görürsen...
- Yaxşı... Heç isteme de meni... Nardeni iste...
- Amin... Uşaqlığı qoy bir kenara... Sene bir meseleni deyecem... Oğlum, meni sehv anlama... Özün bilirsen ki, aile işlerine qarışan deyilem... Amma buna susa bilmerem... Aygün Nardeni çox incidir... Sözleri ile acılayır... Özün uşaq deyilsen ki... Anlayırsan, yeqin... - Nazperi xala sıxıla- sıxıla cümleleri qurmuşdu...
- Anlayıram... Sen narahat olma, Nazoşum... Men tez bir zamanda öz tedbirimi görecem... İndi işe getmeliyem... Qoy, öpüm seni... - Nazperi xalanı qucaqlayıb yanaqlarını öpmüşdüm...
- Heç erim meni bu qeder öpmeyib... Get daha... - Nazperi xalanı buraxıb qapını açaraq dehlize çıxmışdım... Ayaqqabılarımı geyinib başımı qaldırdıqda qonaq otağından çıxan anamı görmüşdüm...
- Aferin, Nardene... Oğlumu anasına qarşı döndere bildi... Heç otağa keçib salamlaşmırsan da... Oğurular kimi gizli hereket edirsen... - anam danışaraq qarşımda dayanmışdı...
- Mama, Narden heç ne etmeyib... Niye başa düşmürsen? Her şeyi eden sensen... Son zamanlar anamı tanıya bilmirem... Meni özünden soyudursan... Bele davransan, oğlunu itireceksen... - anamla hansı dilde danışsam, fikrimi daha gözel başa salacağımı bilmirdim...
- Men ne edirem ki, oğlum? Senin yaxşılığını isteyib danışıram da... Men anayam... Senin yaxşılığını menden artıq isteyen tapılmaz... - sözlerimden sonra anam geri addım atmışdı...
- Mama, yaxşılığımı isteyirsense, buna uyğun davran... Çox xahiş edirem... Eger bele etmesen, bu evden gedecem... Sonra menden incime... - sözümü deyib qapını açaraq sağollaşıb evden ayrılmışdım... Maşınıma eyleşib xestexanaya yola düşmüşdüm... Yol boyunca beynimi fikirlerle elek- velek etmişdim... Çox pis veziyyetde qalmışdım... Ne anamdan keçe bilmezdim, ne de Nardenden... Amma Nardenin veziyyetini görmeyecek qeder gözümü bağlamamışdım.. . Sevdiyim qadının üzünde keder görmek meni incidirdi... Qerar vermişdim ki, bir neçe güne anam hereketlerini düzeltmese Nardeni götürüb öz evimize köçecekdim...
Xestexanaya çatan kimi işime başlamışdım... Bir- bir xestelerin yanına baş çekib müayine etmişdim... Yaxşı ki, Şefeqle qarşılaşmamışdı m... Yorğunluqdan otağıma keçib başımı senedlerle qatmağa çalışırdım... Bir neçe saata evde olacaqdım... Vaxtı güdürdüm evin yolunu tutmaqçun... Qapının taqqıltısına - Girin... - deyib başımı dosyelerden qaldırmışdım...
- Amin, narahat etmedim ki? - Şefeq idi... Ne vaxtdan bele nezaketli olduğunu bilmirdim...
- Buyur, Şefeq... - sözüme bendmiş kimi Şefeq stulda yerini rahatlamışdı...
- Amin, seni bir meseleye göre narahat edecekdim... Bir xestem var... Probleminin adını tam qoya bilmirem... Yeni, deqiq müeyyen ede bilmirem ki, hansı xestelikden eziyyet çekir... Sehv diaqnoz qoymaqdan qorxuram... Xeste bilgileri buradadır... Olar ki, bunları yoxlayıb sabah mene geldiyin qenaeti bildiresen... - anlayırdım ki, Şefeq menim yanıma gelmekçün behane axtarırdı... Yoxsa, universitet zamanlarında Şefeq kimi bilikli telebe yox idi... Her kiçik şeyi bele neçe defe oxuyub ezberleyirdi...
- Elbette, olar... Sabah sene öz fikrimi bildirerem...
- Çox sağ ol... İnan ki, mene çox böyük yaxşılıq etmiş olarsan...
- Xoşdur... Başqa sözün?
- Amin... Birde Aygün xalanın nömresini mene vermeli idin... Yeqin ki, zengimi gözleyecek...
- Telefonun yanındadır?
- He... Buradadır...
- Onda oxuyuram qeyd et... ------------- Yazdın?
- Aha... Çox sağ ol... Aygün xala ile söhbet etmek mene hedden ziyade xoş olacaq... Nede olmasa, senin anandır... Seni dünyaya getiren, terbiyelendiren qadındır...
- Eminem ki, anama da xoş olacaq... - anamı tanıyırdımsa, sırf Nardene acıq olsun deye Şefeqe yaxınlıq edecekdi... Yoxsa ki, anamı heç kim Şefeqle bir araya getire bilmezdi... Neçe iller önce anam her gün başımın etini yeyirdi ki, Şefeqden uzaq durum... Hele onu bu qeder çox sevdiyimi bildiyi zaman az qalmış evimizde müharibe yaşanacaqdı... Anam meni başqa qadınla bölüşe bilmirdi... Bütün sevgim onun olsun isteyirdi... Bu da tek uşaq olmağımdan qaynaqlanırdı.. . (Sabina Nur)
- Amin, dünen gördüklerim meni çox teecüblendirdi. .. Çox axtarmışdın? - deyesen, Şefeq esil üzünü daha çox gizleye bilmemişdi...
- Neden behs edirsen?
- Onda qoy sualımı başqa formada verim... Mene benzeyen birini çox axtarmısan?
- Şefeq... Men heç kimi axtarmamışam... Tesadüf... Bu mövzu baresinde danışmaq istemirem... Menim şexsi heyatımın sene aidiyyatı olmamalıdır...
- O qız mene benzemese hele de subay idin...
- Şefeq!!! Yeter!!! Sene hesabat vermeliyem? xahiş edirem ki, otağımı terk edesen...
- Demeli, meni qovursan?
- Sen nece qebul etmek isteyirsense, o şekilde düşün... - sözlerimden sonra Şefeq bir kelime daha etmeden qapını çırparaq otaqdan ayrılmışdı... Heç zaman qadınlara qarşı kobudluq etmemişdim... Amma menim de sebrimin heddi vardı... Şefeq geldiyi zamandan bu yana sebir qalmamışdı mende... Bir az qüruru olan xanım bu olanlardan sonra ayağıma dolanmazdı... Göresen, Şefeqin daxilinde qürur deyilen mehfum qalmışdımı?..
Bu gün Şefeqle aramızdakı söhbetin üzerinden beş gün keçirdi... Şefeqle bu müddet erzinde qarşılaşmamışdı q... Deyesen, qüruru ağır basmışdı... Xeste dosyesini bele tibb bacısı vasitesi ile menden istemişdi... Bu veziyyet meni olduqca qane edirdi... Şefeqi aylarla görmesem, arzulamazdım... Nardenle münasibetimiz stabil qaydada davam edirdi... Anam az da olsa, diline yiyelik etmeyi öyrenmişdi... Ümid edirdim ki, heyatımda her şey öz qaydasına düşecekdi... Günorta yemeyine otağıma 1-2 team sifariş etmişdim... Bu xestexanada qarşılaşmaqdan qaçdığım 2-3 insan vardı... En uyğun mekan ise otağım sayılırdı... Qarşımdakı yemekden ağzıma aparıb tibble bağlı yeni araşdırmaları oxuyurdum...
- Menim erim ne yaman işgüzardır... Yemek saatlarını da oxumaqla keçirir... - qapının açılması ile Narden içeri keçmişdi...
- Narden? - onu burada gözlemirdim... Ağzımdakı tikeni udub nezerlerimi Nardenin üzerinde gezdirirdim...
- He... Başqa kim olası idi ki? Bes menim erim deyilsen... - Narden ireli gelib boynumu qucaqlayaraq yanağımdan öpmüşdü...
- Sen burada ne gezirsen?
- Erimi görmeye gelmişem... Hem de...
- Hem de ne?
- İşimin başına dönmek isteyirem...
- Nece?
- Nedir? Yoxsa, istemirsen?
- Sen buraya mene xeber etmemiş gelmisen... Bes men neçiyem?
- Amin... Men ne deyirem, sen ne danışırsan...
- Söz soruşdum...
- Bağışla... Sadece, evde üreyim sıxılır... Meni de başa düş... Bir daha senden xebersiz addım da atmayacam... Nece zamandır evden başqa gördüyüm bir yer yoxdur... Ne vaxt işlemekden söz salsam, söhbeti deyişirsen... - Nardeni qucağımda otuzdurmuşdum.. . Üzünü sallayıb danışırdı...
- Sene dememişem ki, üzünü bele hala salma? Sonra öpmeyim gelir axı... - Nardenin dodaqlarını öpmeye başlamışdım...
- Amin... Razısan? Men de hekim olmaq isteyirem... Nolar...
- Yaxşı... Ne deyim ki başqa? Bura qeder gelmisen...
- Senden yoxdur da... - Narden sözünü deyib yanaqlarımı öpmeye başlamışdı...
- Senden de yoxdur... Amma bu yanaqdan öpmek adetini tergitmedin de... Bir defe de dodaqlarımdan öpsen, ne olar ki?
- Mene ne... Men yanaqlarını sevirem...