O gəlib qapı ağzında dayandı.üzündə isə bir gülümsəmə var idi.nə qədər çırpındımsada ayağa dura bilmədim.və əsəblə səsimi yüksəldərək
-Əclaf.xəyallarımı məhv etdin.şərəfsiz!
O isə daha çox gülərək özünü divara söykəyib əllərini çarpazlaşdıraraq
-eeh Murad,Murad.Meymun Murad.nə oldu?atdamıb düşməyindənmi oldun?
Bu sözlər məni daha da özümdən çıxardı və ayağa durmaq istəyəndə yerə dəyib qaldım.çarəsizlik dedikləri bu olmalıdır.çarpayıdan tutub bir az dikələrək səsimi yüksəldib
-əclaf.sən qorxaqdan başqa bir şey deyilsən.məhv edəcəm səni.bitdin sən!
Gəlib qarşımda çökərək yenə bir gülümsəmənin ardından qaşlarını çatıb daha əsəbli bir tərzdə
-Sən mənə hüç bur şey edə bilməyəcəysən.sənin bundan sonrakı həyatın sadəcə böyük bir heç'dir Murad!
Məni isə sanki əsəb boğurdu və protezi əlimlə qaldırıb sifətində möhkəm bir zərbə endirdim.bu mənə daha çox ağrı versədə onun yerə dəydiyi an mənim ağrımın heç bir əhəmiyyəti qalmadı.o isə təzədən ayağa qalxdı.yanağının dərisi açılmışdı və üzü qana bulanmışdı.yaxına gəlib mənə birini vurub yerə uzatdı və otaqdan çıxdıMən isə o vəziyyətdə özümdən getmişdim.ayılanda isə anam başım üstündə və yenə ağlayırdı.özümü güclə toplayıb
-ağlama ana
-Murad axı sənə nə oldu?
-durmaq istədim və tarazdığı saxlamayıb yıxıldım
indi yaxşısan çox şükür oğlum deyib gözünün yaşını sildi
axı mən niyə bu qədər çarəsiz olmuşdum bilmirəm.məni hələ də bu qədər çarəsizcə uzanmağa,bunları yaşamağa sövq edən nə id.bu cavabı hələ indi də bilmirəm.səssizcə düşünərkən telefonuma gələn zəng bu səssizliyi pozdu.bu Əli idi.həyəcanlı bir səslə
-Alo Murad salam
-salam Əli nə olub?səsin pis gəlir
-Leyla orda deyil?dünəndən evə gəlmiyib
-yox burda da yoxdur
-Ailəsi çox narahatdır.Vüqar da yanında olmadığını deyir
-gəlsə deyərəm
bu xəbər məni çox sarsıtmışdı.axı mələyim harda ola bilərdi?və ən çox təsir edən əlim qolum bağlı burda uzanmaq.axtarmamaq idi.
1 həftə sonra:
həkim:
-hə oğlum təhlillərin yaxşıya doğru inkişaf etdiyini deyir.protezlərlə məşqlər də uğurludur və sabah evə gedə biləcəysən.
sevincək halda
-çox sağolun hər şeyə görə
nə demək?vəzifəmizdi deyib gülümsəyərək çıxdı.bu həftə isə Leyladan heç xəbər almamışdım.hətta Əli ailəsinin də xəbərsiz olduğunu deyirdi.axı harda idi o?tək bir şübhəm çıxdığı o gecədəki mesaj idi.o gecədən sonra da Leyla yoxa çıxmışdı.bəs yazan kim idi.Leylanın belə halının pozulmasına kim səbəb ola bilərdi?bir həftə düşündüyüm sadəcə bu idi.iki əli qanda olsa gələn,gecələri belə məni yad edən Leylamdan xəbərsiz idim.budur gözlədiyim zəng də gəldi.bu Əli idi.
Həyəcanla telefonu açdım.bir ümid deyə çırpınırdı sanki qəlbim
-Alo Əli salam
-salam Murad
-Nə oldu Əli?Leyladan xəbər tutdunuzmu?
-yox ama Çilənay Vüqarı görüb marketdə.çoxlu alver edib şəhərdən qırağa gedirmiş.o öz da iş yerində bunun 2-3 dəfə şahidi oıub
Mən daha da həyəcanla
-Nə deyirsən Əli?səncə o əclaf . . . ?
-hə Murad şübhələnirik
-çox sağol Əli.evə buraxılandan sonra mütləq bu xəbərin arxasıtca düşəcəm
-yox Murad.axmaqlıq eləmə.hələ heç bir şey bilmirik.başımıza nə gələcək xəbərsizik.
-oısun.başıma gələcək hər şeyə hazıram
Dedim və zəngi sonlandırdım.
Artıq sabah oldu.saat 10:00 təhlillərim edildi və evə gedə biləcəyim deyildi.ama hələ çəlliklə yeriyə bilirdim.bir problem isə xəstəxana xərclərinin ödənilməsi üçün yenidən çəkilmiş kridit oldu.15manat qazanıb yenə minlərlə ziyana düşmüşdük.sanki yıxılab hər tərəfdən baıtalanırdı.Evə gələndən sonra isə hələ də əlimdən bir şey gəlmirdi.yanıma gəlib gedənlərin əlindən isə Əli ilə də danışa bilməmişdim.artıq iki gün bu minvalla keçdi və budur Əli və digər qonşular da gəldi.Leylanın ailəsi də burda idi.Və barahatçılıqları gözlərinin içindən bilinirdi.Əli yanıma gəlib
-Salam Muro necəsən?
-yaxşı deyiləm.və yavaşca -Leyladan xəbər aldınızmı?
-yox hələ heç bir xəbər yoxdur.
Bu an Leylanın atasının yəni Ruslanın telefonuna gələn zəng bu səssizliyi pozdu.zəng tanımadığı bir nömrə idi.və telefonu götürüb sakitcə
-Alo
- . . . . .
Tez ayağa durub həyəcanlı və yüksək səslə
-qızım . . .qızım hardasan?yaxşısan?
Və zəngi bitirdi.artıq evdə olanlar onun ətrafına toplaşıb sualları yağdırırdılar.hardadır . . .kimlədir və s. Kimi suallar
O isə ürəyini tutub oturdu nəfəsini dərə dərə
-bilmirəm.ama səsi pis gəlirdi.dediyi isə "ata mənə kömək edin.kömək" oıdu.
Mən isə hələ də uzandığım yerdə olanlara tamaşa edir və bir şey edə bilmirdim.həyatımı dəyişən Mələyim təhlükədə idi . . .
Artıq bunun üstündən bir həftə keçdi.və mən artıq çəlliklərin kpməyi ilə məktəbə belə gedirdim.bu çüddət ərzində isə Tural o qəzla sevgili olmuş və daha ağır təbiyyətli birinə çevrilmişdi.bu isə vəziyyətə görə mənim üçün çox yaxşı idi.təbii ki Leylamsız məktəb çox mənasız gəlirdi.ama bu gün məktəbdən evə qayıdanda qabağımdan keçən maşın çox tanış gəldi.hə bu o əclafın,Vüqarın maşını idi və yenə şəhər çəxışına doğru gedirdi.mən tez yol kənarında dayanan taxı da əyləşərək onun arxasınca sürməsini xahiş etdim.Əmin idim bu gün inşaAllah Leylamı görə biləcəkdim.yarım saatdıq yol gedəndən sonra artıq Vüqar yol kənarında olan böyük bir evin qabağında saxlayıb evə girdi.mən də onun görə bilməyəcəyi bir yerdə maşını saxladıb düşdüm.anlamışdım Leyla bu evdə olmalı idi.taxı nın pulunu ödəyib yola saldıqdan sonra bir qıraqda qalıb evi gözləməyə başladım.hərəkət yox idi
Və Əlyə zəng etdim.telefonu qulağıma dayadım və bir dəfə siqnal səsi gələndən sonra başımın üstünə dayanmış silahı hiss etdim
-hə Murad.bu da the end
Deyib bir gülüş atdı...

Müəllif: ŞERBAZ