Sevgi... Heyatımızın ayrılmaz hissesi olan bu hiss bizi ne qeder yaralasa da, incitse de ondan heç vaxt vaz keçe bilmirik...

Esmin Turalla danışmağa qerar vermişdi. Turala ismarıc yazaraq onu öz meyve bağlarında gözlediyini bildirdi. Sevil xanım ve Rüstem beyin( Esminin babası) evlerinden biraz aralıqda meyve bağları var idi. Yay vaxtları oraya tez-tez geder, öz tanışları ile gözel vaxt keçirerdiler. Esmin de Turalla danışmaq üçün buranı seçmişdi. Çünki bura nisbeten gözlerden uzaq, sessiz sakit bir yer idi. Esmin nenesinden icaze alaraq ora getmek isteyir.
E: nene olar gedim bağdan meyve yığım? Evde heç ne yoxdu.
S: lazım deyil axşam babanla gedersen.
E: ay nene baba gec gelecek. Gedim ne olar.
S: yaxşı get bezdirme meni
Esmin nehayet icaze alaraq bağa doğru gedir. Çox heyecanlanırdı. Üreyi sanki yerinden çıxacaqmış kimi döyünürdü. Tural da artıq bağa yaxınlaşırdı. O da en az Esmin qeder heyecanlı idi. Esminin ne cavab vereceyini bilmirdi. İlk önce Esmin gelerek bağın darvazasının kiçik qapısını açmış onu gözleyirdi. Tural bağa yaxınlaşdıqda qapının biraz aralı olduğunu görüb Esminin burada olduğunu bildi artıq. Qapını biraz da aralayıb içeri keçdikde heyecanlı şekilde barmaqlarını oynadaraq o teref bu terefe geden Esmini gördü. O qeder heyecanlı idi ki, Turalın geldiyinin ferqinde deyildi. Tural ise gülümseyerek izleyirdi onun bu heyecanlı halını. Öz varlığını hiss eletdirmek üçün öskürdü Tural...
T:öhö öhö
E: ay ana Tural xeber et gelende çox qorxdum.
T: bayaqdan burdayam amma o qeder heyecanlısan ki, varlığımı hiss etmirsen
E: Turaaall! Gülme!
T: yox buyur seni eşidirem.
E: bax hele de gülürsen
T: yaxşı bax gülmürem buyur
E: Tural men çox fikirleşdim. Men men bilmirem nece deyim seni...
Tural Esminin utandığını görerek onu daha da utanmasını istemir ve elini dodaqlarına yaxınlaşdırır.
T: yaxşı sus... Utanma daha çox. Bildim sen de meni sevirsen. Söz verirem seni çox xoşbext edecem.
E: Tural sen de meni buraxsan döze bilmerem.

Esmin bu sözü ele ağlar gözlerle demişdi ki, Turalın içinden nelerse qopdu sanki... Bildirmese de çox pis oldu. Onu özüne sıxaraq möhkem qucaqladı.
T: Esmin son nefesime qeder seni sevecem ve meni buraxmıyacam ne olur olsun. Sen menim keçmişim ve geleceyimsen... Sen menim alın yazımsan.
Esmin sanki sığınacaq liman tapmışdı. Sığınmışdı Turala. Hüzurlu, sakit deqiqeler yaşayırdı Turalla...
E: men artıq gedim gecdi. Nenem esebleşmesin.
Tural Esminin üzünü elleri arasına alaraq gözlerine baxır...
T: gözel gözlüm az qaldı seni xilas edecem o evden.
Esminin gözleri dolur bu sözlere... Atasından,anasından görmediyi qayğını Turaldan görürdü... Ne qeder gözel hiss olsa da bir o qeder canını yandırırdı Esminin.

İki genc bu sevginin onlara neler getireceyini bilmeden bir yola çıxdılar... Neler olacaqdı? Sevgilerini yaşaya bilecekdilermi? Heyat onlara ne oyunlar oynayacaqdı? Bunu zaman gösterecekdi...

Tural her fürsetde Esmingile gedirdi. Diqqeti celb etmemek üçün ise Ülkerle birlikde onları ziyaret edirdi. Bezen Esmin ile daha yaxın olmaq üçün nenesinden ve babasından icaze alaraq qızları gezdirmek behanesi ile Esminle baş-başa qalırdı.
T: Sevil nene icaze verin aparım qızları biraz gezdirim bütün gün evdediler. Biraz hava alsınlar.
S: Tural lazım deyil oğlum evde de hava var. Sen Ülkerle get Esmin istemir onsuzda he Esmin?!
E: he nene men evde oturaram
T: yox ay nene 1-2 saatlıq gezek qayıdaq.
S: gedin Rüstem beyden icaze alın.
T: Rüstem baba Esminle Ülkeri gezdirmek isteyirem. İcaze verirsiniz?
R: lazım deyil otursunlar evde.
T: Rüstem baba çox xahiş edirem qızlar çox heveslendi.
R: yaxşı gedin.

Tural nehayet icaze alaraq qızlarla gezmeye gedir. Ülker onları tek qoymaq üçün öz refiqeleri ile görüşdü. Tural ile Esmin ise sakit bir yere gelerek baş-başa qaldılar. Turalın sevgisi, qayğısı Esmine sanki yeni bir heyat bexş edirdi. Her baxışda yeniden aşiq olurdu Turala. Körpelikden görmediyi qayğını Turalın gözlerinde, baxışlarında, sözlerinde tapırdı...
T: sevgilim
E: can
T: seni çox incitmirler ki?
E:yox yaxşıyam men narahat olma
T: esgerlikden qayıdandan sonra hell edecem her şeyi. Sadece menim olacaqsan.
E: açma bu söhbeti. Nece qalacağam men sensiz?
T: Esmin? Gözel gözlüm ağlama. Elimden gelen qeder seninle elaqe saxlamağa çalışacam.
Esmin heç ne demeden Turalın sinesine sıxır özünü. Bu zaman sakitliyi tapırdı sanki...
E: Saat neçedi?
T: 9-un yarısı
E: ay Tural çox gecdi dur gedek nenem öldürecek meni.
T: narahat olma men de gelecem seninle.

Gencler telesik şekilde Ülkerle de görüşerek eve doğru gedirler. Esminin qorxudan bütün bedeni esirdi. Bu gecenin onun üçün zeher olacağını bilirdi.
T: axşamınız xeyr Esmini sağ-salamat getirdik. Üzr isteyirem tıxac var idi deye biraz gecikdik.
S: eybiyox Tural oğlum sağolun.

Esmin Ülkerle Turalı yola saldıqdan sonra qorxaraq içeri keçir.
S:gel bura
E: nene Tural düz deyir tıxac var idi deye gecikdik.
S: senin neyine yaraşır gezmek?! Yetimliyine?! Bu qeder iş qalıb sen gedirsen gezmeye!-deyerek Esmini vurur. Esmini sürüyerek otağa salıb qapını bağlayır.
E: nene ne olar aç qapını. Men artıq heç ne etmedim.
S: kes sesini yetim! Bu senin axırıncı çöle çıxmağın idi! Sehere qeder ac susuz qal orda ağlın başına gelsin.
E: baba ne olar sen kömek et. Meni çıxart burdan-deyib hönkürerek ağlayırdı.
R: Esmin kes sesini! Başım ağrıdı sesinden!

Esmin otaqda ağlayaraq yuxuya gedir. Oyandığında artıq günorta idi. Otağın qapısı ise hele de bağlı olduğunu görerek nenesini sesleyir.
E: nene aç qapını yalvarıram ay nene ne olar.
Nenesi ise evde deyildi. Qapıları bağlayaraq qonşuya getmişdi. Esmin ne qeder ağlayaraq seslense de cavab gelmirdi. Artıq yorulub qapıya söykenerek oturub gözleyirdi.

Tural ise Esminle elaqe saxlaya bilmediyi üçün deli olurdu. Ne qeder zeng etse de Esminin telefonu çantasında qaldığı üçün cavab vere bilmirdi. Ülkeri evlerine gönderse de qapının bağlı olduğunu görüb geri qayıtmışdı. Ne edeceyini bilmez veziyyetde axşama qeder gözlemeye qerar verdi...

Yazar:Lyama