Xoşbextlik ömrümüze sadece qonaq kimi gelir bezen. Gelir, her şeyin en gözelini yaşadır ve gedir... Niye? Neden? Haraya? sualını vermeye bele fürsetin olmur...

Tural Esminle görüşe getmeye hazırlaşırdı. Ancaq ayaqları getmirdi sanki. Ne deyecekdi Esmine? Bundan sonra ne olacaqdı?-bu sualları düşünerek artıq hemişe görüşdükleri bağa gelib çatmışdı. Geldiyinde öz gözelliyi ile yene onu heyran eden Esmin qarşısında idi. Esmin onun içini isiden gülüşü ile Turala yaxınlaşdı. Tural ise mecbur ve yalançı gülüşü ile qarşılıq verdi...
E: xoş geldin canım. Ne deyecen mene? Nenem gözleyir tez getmeliyem.
T: Esmin bax men nece deyim bilmirem.
E: ne olub?
Tural bir müddet Esminin gözlerine baxdı. Eger esgerlikden sağ-salamat gelmeyeceyinden qorxduğu üçün ayrılmaq istediyini dese bilirdi ki, Esmin ayrılmayacaq. Çünki onu geride gözüyaşlı buraxmaq istemirdi. Ancaq bu qerarı vermesinde bibisinin de tesiri olmuşdu. Bütün bu hadiselerin içinde Esmin mehv olacaqdı. Onsuzda bütün heyatı boyu ağlayan bu qızı daha da ağlatmaq istemirdi.
E: Tural? Ne olub?
T: Esmin bibim bizim birlikde olmağımızı istemir. Ayrılmalıyıq.
Esminin gülüşü üzünde dondu. Beyni hele de eşitdiyi sözlerin ne menaya geldiyini anlamağa çalışırdı. Bir neçe deqiqe olduğu yerde qaldı heç ne demeden. Biraz sonra sanki yeni anlamış kimi Turalı özünden uzaqlaşdıraraq qışqırmağa başladı.
E: niye istemir? Yetimem deye?! Sen de istemirsen he?! Bilmeliydim onsuzda bele olacağını. Sen hara men hara?! Vaxtını yaxşı keçirtdin menimle?! Arxamca çox güldün?! Neler dedin arxamca?! Çox maraqlıdı!
T: Esmin özüne gel! Men seni sevirem!
E: sus! O sözü ağzına alma! Seven bele etmir! Nifret edirem sene! Bir de qarşıma çıxmağı düşünme bele!!!
Esmin getmek isterken Tural onun qolundan tutaraq saxlayır onu.
T: Esmin dayan getme. Bax men gedirem belke qayıtmadım bilmek olmaz qismetdi. Bele küs ayrılmayaq.
Esmin ne qeder Turala esebi olsa da qayıtmamaq düşüncesi ona pis tesir etdi. Gözleri doldu.
E: bes terk etmeyecekdin meni? He? Ne oldu? Ne tez unutdun verdiyin sözleri? Sen de gedirsen. Atamın, anamın getdiyi kimi sen de gedirsen... Yene tek, yalnız qalıram. Amma öyreşmişem artıq. Bu menim taleyimdi. Valideyni olmayanların taleyi her zaman belemi olur Tural?
Esmin bu sözleri gözyaşları ile deyirdi. Cavab gözleyen gözlerle baxırdı Turala. Tural ise ne deyeceyini bilmirdi. İçi parçalanırdı Esminin bu veziyyetine. Sebebi ise özü idi.
T: Esmin yalvarıram bele etme. Özüne gel.
Esmin heç ne demeden ayrıldı Turalın yanından. Ağlayaraq eve doğru getdi. Bütün yol boyu hıçqıraraq ağlayırdı. Öz acı taleyine ağlayırdı.
Eve gederken yola Ülkeri gördü. Onu bu veziyyetde gören Ülker telaşlı şekilde ona yaxınlaşdı.
Ü: Esmin ne olub? Niye ağlayırsan?
Esmin sanki bunu gözleyirmiş kimi ağlayaraq qucaqlayır Ülkeri. Axşam evde olanların şahidi olan Ülker texmin edirdi neler olduğunu. Heç ne demeden berk-berk qucaqladı dostunu... Ülker Esmini nisbeten sakitleşdirib eve aparıb özü ise Turalla danışmaq üçün eve getdi.
İçeri girdikde Sevil xanım Esminin veziyyetini görüb ne olduğunu soruşdu. Her şey azmış kimi indi de bu veziyyetle qarşılaşdı Esmin. Ne deyeceyini bilmirdi. Yalan danışmaq istemirdi Esmin. Her şeyin olub bitdiyini düşünerek nenesine demeye qerar verdi. Esmin en başdan her şeyi nenesine danışdı. Onun ne reaksiya vereceyinden qorxsa da demeli idi her şeyi.
E: nene men bilmedim bele olacağını. İnan bilmedim.
S: bes sen ne bilirdin Esmin? Onlar seni beyenerler heç? Kemale icaze verer heç sen o evde gelin olasan? Unut Esmin bunları meni qohumumla düşmen etme. Bir de Tural adını eşitmeyecem bu evde.
Doğrusu Esmin daha sert reaksiya gözleyirdi nenesinden. Ancaq mülayim danışaraq heqiqetleri dedi Sevil xanım. Haqqlı olduğunu bilirdi Esmin. Heç vaxt bu evlilik ola bilmezdi. Ona göre de Turalı unutmağa qerar verdi.
Ülker eve gelib qardaşı Turalı gözleyirdi. Ona çox esebi idi. Esmini bu hala getirmeye haqqı yox idi. Onsuzda heyatı boyu ağlayan qızı ağlatmamalıdı. Biraz sonra Tural eve geldi.
Ü: nehayet gele bildin!
T: ne olub Ülker?! Seninle dalaşacaq halda deyilem!
Ü: hey! Dayan! Sen nece insansan?! Niye Esmini o veziyyetde qoydun?! Sen bu qeder qorxaqsan?! Sevirdin bes?! Ne oldu?! Qorxaq!
T: Ülker!! Elimden bir qeza çıxmamış çıx get otaqdan!
Ü: getmirem! Hesab vereceksen mene!
Ses-küye Yegane xanım geldi. Övladlarının niye dalaşdığını anlamağa çalışırdı.
Y: Ülker? Tural? Ne olub?
T: ana heç ne.
Ü: ana senin bu oğlun qorxaqlığı ucbatından Esmini gözü yaşlı qoydu. Anasız atasız, onu istemeyen nene-babanın himayesinde ağlar böyüyen bir qızın ahını aldı!
T: Ülker!!!!
T: Ülker!!!!
Y: Ülker men Esmini çox isteyirem ancaq Tural doğru olanı etdi. Kemale bibin bu evde o yazıq qıza imkan vermezdi yaşasın. Getsin başqası ile xoşbext olsun.
Ü: sizin düşüncenize inana bilmirem!

Ülker dostuna edilen haqsızlığa döze bilmirdi.

Aradan bir neçe gün keçmişdi. Tural artıq hemin gün herbi xidmete gedirdi. Esminin nisbeten esebi keçmişdi. Çünki çox sevirdi Turalı. Ona her ne etse de sevirdi Turalı... Son defe onu uzaqdan da olsa gedib görmek isteyirdi... Ancaq qerarsız idi...

Yazar:Lyama