1otaqda 4 şam yavaş-yavaş yanırdı..Otaq çox sakit idi və onların fısıltıyla danışdıqları eşidilirdi..

1-ci şam dedi:
"Mən sülhəm! İndi heçkim mənim yanmağımı istəmir.Heçkim sülh yolu ilə yaşamağı istəmir.heçkim barış istəmir.Belə olarsa mən yavaş-yavaş sönəcəm."
Bunları deyir və işığı azalmağa başlayır və təmamilə sönür.

2-ci şam deyir:
"Mən inamam! İndi insanların bir-birlərinə inamı qalmayıb..İnsanlar arzularının gerçək olacağına inanmırlar. Ona görə daha yanmağıma ehtiyac yoxdu."
Danışığını qurtardıqdan sonra bir külək əsir və şamı söndürür..

Kədərli halda 3-cü şam deyir:
"Mən sevgiyəm! Yanmağım üçün artıq heçbir səbəb yoxdu. İnsanlar məni bir kənara atdılar və lazımsız olduğumu fikirləşdilər..Özlərinə ən yaxın insanları belə sevməyi yaddan çıxardılar."
Bunları deyib vaxt itirmədən söndü.

Bir müddətdən sonra otağa bir uşaq girir və 3 şamın söndüyünü görüb deyir :
"niyə yanmırsız..sizin sona qədər yanmağınız lazım idi."
Sözünü qurtarandan sonra uşaq ağlamağa başlayır. Uşağın ağladığını görən 4cü şam deyir:
"Qorxma...Mən hələ yanıram.Mənim vasitəmlə digər şamlarıda yandıra bilərsən.....MƏN ÜMİDƏM !!!"